۵٬۹۴۱
ویرایش
(←پانویس) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
== آیه و ترجمه == | == آیه و ترجمه == | ||
{{گفت و گو | {{گفت و گو | ||
| | |طول= auto | ||
| | | تراز = وسط | ||
| | | عنوان = | ||
| | |{{قرآن جدید|احزاب|۲۸|۱}} | ||
| | |{{قرآن جدید|احزاب|۲۸|۱|نوع=ترجمه فولادوند|منبع=نه}} | ||
| | |آدرس= سوره احزاب: آیه ۲۹-۲۸ | ||
| | }} | ||
| | |||
}}| | |||
== شأن نزول و محتوا == | == شأن نزول و محتوا == | ||
بعد از پیروزی [[مسلمان|مسلمانان]] در [[غزوه خیبر]]، گنجینه آل ابیالحُقَیق{{یاد|گنجینه زر و زیور خاندان ابیالحقیق که معمولاً در عروسیهای مکه کرایه داده میشد. (واقدی، المغازی، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۶۷۱)}} به شخص پیامبر اسلام(ص) رسید.<ref>برای تفصیل رجوع کنید: واقدی، المغازی، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۶۷۱ و ۶۷۲</ref> مطابق با برخی شأننزولها، پیامبر(ص) به دستور خدا محتوای آن گنجینه را بین [[مسلمان|مسلمانان]] تقسیم کرد؛ درحالی که [[همسران پیامبر(ص)|همسران پیامبر اسلام(ص)]]، نیز آن گنجینه را از او مطالبه کردند. پیامبر(ص) هنگامی که همسران خود را از تقسیم گنجینه بین مسلمانان مطلع کرد، آنان به پیامبر(ص) گفتند آیا گمان میکنی اگر ما را [[طلاق]] دهی، همشأنی از قوم ما پیدا نمیشود که با ما [[ازدواج]] کند؟ به دنبال این گفته، پیامبر اسلام(ص) به دستور خدا ۲۹ روز از همسرانش کنارهگیری نمود تا آیه تخییر نازل شد.<ref>قمی، تفسیر قمی، ۱۳۶۳ش، ج۲، ص۱۹۲.</ref> | بعد از پیروزی [[مسلمان|مسلمانان]] در [[غزوه خیبر]]، گنجینه آل ابیالحُقَیق{{یاد|گنجینه زر و زیور خاندان ابیالحقیق که معمولاً در عروسیهای مکه کرایه داده میشد. (واقدی، المغازی، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۶۷۱)}} به شخص پیامبر اسلام(ص) رسید.<ref>برای تفصیل رجوع کنید: واقدی، المغازی، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۶۷۱ و ۶۷۲</ref> مطابق با برخی شأننزولها، پیامبر(ص) به دستور خدا محتوای آن گنجینه را بین [[مسلمان|مسلمانان]] تقسیم کرد؛ درحالی که [[همسران پیامبر(ص)|همسران پیامبر اسلام(ص)]]، نیز آن گنجینه را از او مطالبه کردند. پیامبر(ص) هنگامی که همسران خود را از تقسیم گنجینه بین مسلمانان مطلع کرد، آنان به پیامبر(ص) گفتند آیا گمان میکنی اگر ما را [[طلاق]] دهی، همشأنی از قوم ما پیدا نمیشود که با ما [[ازدواج]] کند؟ به دنبال این گفته، پیامبر اسلام(ص) به دستور خدا ۲۹ روز از همسرانش کنارهگیری نمود تا آیه تخییر نازل شد.<ref>قمی، تفسیر قمی، ۱۳۶۳ش، ج۲، ص۱۹۲.</ref> |