فلسفه اشراق: تفاوت میان نسخه‌ها
←منابع فلسفه اشراق
جز (جایگزینی متن - '==پانویس==↵{{پانویس۲}}' به '== پانویس == {{پانوشت}} == یادداشت == {{یادداشت‌ها}}') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
|||
| خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
| ۱|| <small>'''فلسفه مشاء'''</small>|| <small>سهروردی در [[اصفهان]]، فلسفه مشاء آموخت و در زیست فلسفی خود همیشه به آن نظر داشت؛<ref>یزدان‌پناه، حکمت اشراق، ۱۳۹۱ش، ج۱، ص۱۱۰.</ref> خصوصا آثار [[ابن سینا]] و دو کتاب البصائر النصیریه [[ابن سهلان ساوی]] و التحصیل [[بهمنیار]]؛<ref>یزدان‌پناه، حکمت اشراق، ۱۳۹۱ش، ج۱، ص۱۱۲.</ref> با این حال، وی معتقد بود در میان پیروان این فلسفه، کسی را نمی‌شناسد که در حکمت الهی، قدمی راسخ داشته باشد.<ref>سهروردی، مجموعه مصنفات(المشارع و المطارحات)، ۱۳۷۵ش، ج۱، ص۵۰۵.</ref></small>{{یاد|[[هانری کربن]] بر این باور است: برخلاف تصوّر رايج، [[ابنسينا|ابن سينا]] فيلسوف مشايىِ صرف نيست كه در برابر حكمت اشراقى [[شهاب الدین سهرودی|سُهروردى]] قرار بگيرد؛ بلكه ابنسينا سَلَف فكرى سهروردى محسوب می‌گردد و حكمت اشراقىِ سهروردى، ادامه همان مسيرى است كه ابنسينا در حكمت مشرقى خود آن را پيموده بود.(كُربن، ابنسينا و تمثيل عرفانى، ۱۳۸۷ش، ص۱۱)}} | | ۱|| <small>'''فلسفه مشاء'''</small>|| <small>سهروردی در [[اصفهان]]، فلسفه مشاء آموخت و در زیست فلسفی خود همیشه به آن نظر داشت؛<ref>یزدان‌پناه، حکمت اشراق، ۱۳۹۱ش، ج۱، ص۱۱۰.</ref> خصوصا آثار [[ابن سینا]] و دو کتاب البصائر النصیریه [[ابن سهلان ساوی]] و التحصیل [[بهمنیار]]؛<ref>یزدان‌پناه، حکمت اشراق، ۱۳۹۱ش، ج۱، ص۱۱۲.</ref> با این حال، وی معتقد بود در میان پیروان این فلسفه، کسی را نمی‌شناسد که در حکمت الهی، قدمی راسخ داشته باشد.<ref>سهروردی، مجموعه مصنفات(المشارع و المطارحات)، ۱۳۷۵ش، ج۱، ص۵۰۵.</ref></small>{{یاد|[[هانری کربن]] بر این باور است: برخلاف تصوّر رايج، [[ابنسينا|ابن سينا]] فيلسوف مشايىِ صرف نيست كه در برابر حكمت اشراقى [[شهاب الدین سهرودی|سُهروردى]] قرار بگيرد؛ بلكه ابنسينا سَلَف فكرى سهروردى محسوب می‌گردد و حكمت اشراقىِ سهروردى، ادامه همان مسيرى است كه ابنسينا در حكمت مشرقى خود آن را پيموده بود.(كُربن، ابنسينا و تمثيل عرفانى، ۱۳۸۷ش، ص۱۱)}} | ||
|- | |- | ||
| ۲|| <small>'''حکمت یونانی'''</small>|| <small>سهروردی از | | ۲|| <small>'''حکمت یونانی'''</small>|| <small>سهروردی از انباذقلس، فیثاغورس، سقراط و افلاطون به عنوان حکیمان اشراقی یونان، یاد می‌کند و بسیاری از آموزه‌های فلسفه اشراق را به آنها نسبت می‌دهد.<ref>سهروردی، مجموعه مصنفات(حکمةالاشراق)، ۱۳۷۵ش، ج۲، ص۱۵۶؛ سهروردی، مجموعه مصنفات(تلویحات)، ۱۳۷۵ش، ج۱، ص۱۱۱.</ref> [[شمس‌الدین شهرزوری]] از شارحان و مدافعان فلسفه اشراق، توضیح می‌دهد که پیش از ارسطو، این حکیمان اگرچه به استدلال و علوم نظری می‌پرداختند اما بیشتر اهل [[کشف و شهود]] بودند اما بعد از ارسطو، اکثر حکیمان توجهی به ذوق و شهود نداشتند و در عوض، به بحث و نظر و دنیادوستی مشغول شدند.<ref>شهروزوری، شرح حکمةالاشراق، ۱۳۷۲ش، ص۵.</ref></small> | ||
|- | |- | ||
| ۳|| <small>'''حکمت فارسی'''</small>|| <small>حکیمان فارس شامل کیخسرو، [[زرتشت]]، جاماسف(جاماسب)، فرشاوشتر(فرشادشیر)، بوزرجمهر(بزرگمهر) و دیگران می‌شود.<ref>سهروردی، مجموعه مصنفات(حکمةالاشراق)، ۱۳۷۵ش، ج۲، ص۱۰-۱۱ و ص۱۵۶.</ref> سهروردی خودش را احیاکننده حکمت فارسی معرفی می‌کند.<ref>سهروردی، مجموعه مصنفات(کلمةالتصوف)، ۱۳۷۵ش، ج۴، ص۱۲۸.</ref> به باور سهروردی، [[ثنویت]] و دوگانه‌باوری [[مانویان]]، انحراف از حکمت فارسی است که بعد از کشتاسف(گشتاسب) ظهور یافته است.<ref>سهروردی، مجموعه مصنفات(حکمةالاشراق)، ۱۳۷۵ش، ج۲، ص۱۰-۱۱؛ سهروردی، مجموعه مصنفات(الواح عمادیه)، ۱۳۷۵ش، ج۴، ص۹۲.</ref> دوگانه نور و ظلمت در حکمت فارسی، غیر از دیدگاه ملحدانه و شرک‌آمیز [[مانوی|مانویان]] و [[مجوس|مجوسیان]] است.<ref>سهروردی، مجموعه مصنفات(حکمةالاشراق)، ۱۳۷۵ش، ج۲، ص۱۰-۱۱؛ سهروردی، مجموعه مصنفات(کلمةالتصوف)، ۱۳۷۵ش، ج۴، ص۱۲۸.</ref></small> | | ۳|| <small>'''حکمت فارسی'''</small>|| <small>حکیمان فارس شامل کیخسرو، [[زرتشت]]، جاماسف(جاماسب)، فرشاوشتر(فرشادشیر)، بوزرجمهر(بزرگمهر) و دیگران می‌شود.<ref>سهروردی، مجموعه مصنفات(حکمةالاشراق)، ۱۳۷۵ش، ج۲، ص۱۰-۱۱ و ص۱۵۶.</ref> سهروردی خودش را احیاکننده حکمت فارسی معرفی می‌کند.<ref>سهروردی، مجموعه مصنفات(کلمةالتصوف)، ۱۳۷۵ش، ج۴، ص۱۲۸.</ref> به باور سهروردی، [[ثنویت]] و دوگانه‌باوری [[مانویان]]، انحراف از حکمت فارسی است که بعد از کشتاسف(گشتاسب) ظهور یافته است.<ref>سهروردی، مجموعه مصنفات(حکمةالاشراق)، ۱۳۷۵ش، ج۲، ص۱۰-۱۱؛ سهروردی، مجموعه مصنفات(الواح عمادیه)، ۱۳۷۵ش، ج۴، ص۹۲.</ref> دوگانه نور و ظلمت در حکمت فارسی، غیر از دیدگاه ملحدانه و شرک‌آمیز [[مانوی|مانویان]] و [[مجوس|مجوسیان]] است.<ref>سهروردی، مجموعه مصنفات(حکمةالاشراق)، ۱۳۷۵ش، ج۲، ص۱۰-۱۱؛ سهروردی، مجموعه مصنفات(کلمةالتصوف)، ۱۳۷۵ش، ج۴، ص۱۲۸.</ref></small> | ||