حیطان سبعه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''حیطان سبعه''' باغ‌های هفت‌گانه‌ای است که از طرف [[یهودیت|یهودیان]] به [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام(ص)]] رسیده و پیامبر ‌آ‌نها را [[وقف]] نمود. این باغ‌ها عبارت بودند از: اَعْواف، بُرْقَه، حُسْنیٰ، دَلال، صافیَه، [[مشربه ام ابراهیم|مَشْرَبَة اُم‌ ابراهیم]] و مِیْثَب. صاحب قبلی این باغ‌ها را [[مخیریق|مُخَیْریق]] یهودی و یا افرادی از قبایل یهودی [[مدینه]] دانسته‌اند. پیامبر باغ‌های هفت‌گانه را وقف نمود و منافع آن‌ها را [[صدقه]] قرار داد. حیطان سبعه به صدقات رسول الله(ص) نیز معروف است. در برخی روایات آمده که پیامبر این باغ‌ها را برای [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|حضرت زهرا(س)]] وقف نمود.

[[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام(ص)]] باغ‌های هفت‌گانه را به عنوان [[صدقه]] قرار داد.<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ۱۹۹۵م، ج۵، ص۲۹۰-۲۹۱.</ref> منظور از صدقه را حفظ اصل و اختصاص منافع به دیگران دانسته‌اند.<ref>سسمهودی، وفاء الوفاء، ۲۰۰۶م، ج۴، ص۴۲.</ref> لذا در منابع آمده که پیامبر حیطان سبعه را [[وقف]] نمود.<ref>ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۱۰، ص۲۲۹؛ صبری پاشا، موسوعة مرآة الحرمین الشریفین و جزیرة العرب، ۱۴۲۴ق، ج۴، ص۸۰۶؛ سمهودی، وفاء الوفاء، ۲۰۰۶م، ج۳، ص۱۵۱.</ref> از حیطان با عنوان صدقات رسول الله(ص) نیز یاد شده است.<ref>مراغی شافعی، تحقیق النصرة بتلخیص معالم دار الهجره، ۱۴۳۰ق، ص۵۹۳.</ref> برخی گفته‌اند که عمده صدقات پیامبر<ref>ابن شبه، تاریخ المدینة المنوره، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۱۷۵؛ کعکی، معالم المدینة المنورة بین المعمارة و التاریخ، ۱۴۱۹ق، ج۳، ص۱۲۰.</ref> و حتی همه آن‌ها<ref>صبری پاشا، موسوعة مرآة الحرمین الشریفین و جزیرة العرب، ۱۴۲۴ق، ج۴، ص۸۰۵.</ref> همان باغ‌های هفت‌گانه [[مخیریق]] بوده است. وقف این اموال را ۲۲ ماه بعد از [[هجرت به مدینه|هجرت]]<ref>سمهودی، وفاء الوفاء، ۲۰۰۶م، ج۴، ص۴۲.</ref> و یا در [[سال ۷ هجری قمری|سال هفتم]]<ref>ابن شبه، تاریخ المدینة المنوره، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۱۷۵.</ref> دانسته‌اند.

[[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|حضرت فاطمه(س)]] بعد از [[وفات پیامبر اسلام(ص)]] از [[ابوبکر بن ابی‌قحافه|ابوبکر]] خواست تا اموال به جای مانده از پیامبر را به او تسلیم کند که از جمله آن‌ها [[فدک]] و باغ‌های هفت‌گانه بودند ولی ابوبکر مخالفت کرد.<ref>خطیب عمری، الروضه الفیحاء فی تواریخ النساء، ۱۴۲۰ق، ص۲۳۰-۲۳۱؛ صبری پاشا، موسوعه مرآة الحرمین الشریفین، ۱۴۲۴ق، ج۴، ص۸۰۷-۸۰۸؛ سمهودی، وفاء الوفاء، ۲۰۰۶م، ج۳، ص۱۵۵.</ref> این مسئله سبب غضب فاطمه زهرا(س) گردید.<ref>سمهودی، وفاء الوفاء، ۲۰۰۶م، ج۳، ص۱۵۵؛ صبری پاشا، موسوعه مرآة الحرمین الشریفین، ۱۴۲۴ق، ج۴، ص۸۰۸.</ref> [[یحیی بن ابی‌القاسم اسدی|ابوبَصیر]] از [[امام محمد باقر علیه‌السلام|امام باقر(ع)‌]] روایت کرده که حضرت فاطمه(س) اداره باغ‌های هفت‌گانه را به [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] و سپس [[حسنین|حسنین(ع)]] و سپس بزرگ‌ترین نواده از نسل خود در هر زمان [[وصیت]] کرده بود. مشابه این روایت از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] نیز گزارش شده است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۷، ص۴۹.</ref>