confirmed، templateeditor
۱۱٬۹۰۰
ویرایش
(ویکی سازی) |
(ویکی سازی) |
||
خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
آیه اطعام بنابر نظر [[:رده:مفسران شیعه|مفسران]] شیعه<ref>به عنوان نمونه نگاه کنید به: طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، داراحیاءالتراث العربی، ج۱۰، ص۲۱۱؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱۰، ص۶۱۱و۶۱۲.</ref> و برخی از مفسرین [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]]<ref>به عنوان نمونه نگاه کنید به: حسکانی، شواهد التنزیل، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۴۰۳-۴۰۸؛ فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۳۰، ص۷۴۶.</ref> در شأن [[اهل بیت(ع)]] نازل شده است. بنا به گفته [[ناصر مکارم شیرازی]]، از مفسران معاصر [[شیعه]]، علمای شیعه [[اجماع|اتفاق نظر]] دارند همه آیات یا هجده آیه از این [[سوره]] (آیه ۵ تا آیه ۲۲)در شأن اهل بیت(ع) نازل شده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۵، ص۳۴۵.</ref> [[عبدالحسین امینی|علامه امینی]] در کتاب [[الغدیر فی الکتاب و السنة و الادب (کتاب)|الغدیر]] از ۳۴ تن از علمای اهل سنت نام برده که روایاتی در شأن نزول این آیات درباره اهل بیت(ع) و [[فضایل امام علی(ع)|فضائل امام علی(ع)]] و [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|فاطمه(س)]] و [[حسنین|حسنین(ع)]] نقل کردهاند.<ref>امینی، الغدیر، ۱۴۱۶ق، ج۳، ص۱۵۵-۱۶۱.</ref> | آیه اطعام بنابر نظر [[:رده:مفسران شیعه|مفسران]] شیعه<ref>به عنوان نمونه نگاه کنید به: طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، داراحیاءالتراث العربی، ج۱۰، ص۲۱۱؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱۰، ص۶۱۱و۶۱۲.</ref> و برخی از مفسرین [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]]<ref>به عنوان نمونه نگاه کنید به: حسکانی، شواهد التنزیل، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۴۰۳-۴۰۸؛ فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۳۰، ص۷۴۶.</ref> در شأن [[اهل بیت(ع)]] نازل شده است. بنا به گفته [[ناصر مکارم شیرازی]]، از مفسران معاصر [[شیعه]]، علمای شیعه [[اجماع|اتفاق نظر]] دارند همه آیات یا هجده آیه از این [[سوره]] (آیه ۵ تا آیه ۲۲)در شأن اهل بیت(ع) نازل شده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۵، ص۳۴۵.</ref> [[عبدالحسین امینی|علامه امینی]] در کتاب [[الغدیر فی الکتاب و السنة و الادب (کتاب)|الغدیر]] از ۳۴ تن از علمای اهل سنت نام برده که روایاتی در شأن نزول این آیات درباره اهل بیت(ع) و [[فضایل امام علی(ع)|فضائل امام علی(ع)]] و [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|فاطمه(س)]] و [[حسنین|حسنین(ع)]] نقل کردهاند.<ref>امینی، الغدیر، ۱۴۱۶ق، ج۳، ص۱۵۵-۱۶۱.</ref> | ||
[[ابنتیمیه حرانی|ابن تیمیه]] معتقد است این سوره در [[مکه]] نازل شده و ارتباطی با اهل بیت ندارد.<ref>ابن تیمیه، منهاج السنة النبویه، ۱۴۰۶، ج۷، ص۱۷۴-۱۸۶.</ref> این گفته برخلاف نظر تعداد زیادی از عالمان اهل سنت بوده و پاسخهایی در رد آن داده شده است.<ref>ابراهیمیان، «بررسی و نقد دیدگاه ابن تیمیه درباره شأن نزول سوره هل اتی»، ص۱۶۰-۱۶۲.</ref> به گفته آیت الله مکارم | [[ابنتیمیه حرانی|ابن تیمیه]] معتقد است این سوره در [[مکه]] نازل شده و ارتباطی با اهل بیت ندارد.<ref>ابن تیمیه، منهاج السنة النبویه، ۱۴۰۶، ج۷، ص۱۷۴-۱۸۶.</ref> این گفته برخلاف نظر تعداد زیادی از عالمان اهل سنت بوده و پاسخهایی در رد آن داده شده است.<ref>ابراهیمیان، «بررسی و نقد دیدگاه ابن تیمیه درباره شأن نزول سوره هل اتی»، ص۱۶۰-۱۶۲.</ref> به گفته [[ناصر مکارم شیرازی|آیت الله مکارم شیرازی]]، مفسران شیعه اتفاق نظر دارند که تمام این سوره یا دست کم آیاتی که درباره مقام ابرار و اعمال صالح آنهاست، در مدینه نازل شده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۵، ص۳۲۸.</ref> قرطبی، از مفسران اهل سنت در قرن هفتم قمری، نیز بر آن است که مشهور علمای اهل سنت این سوره را [[سورههای مکی و مدنی|مدنی]] دانستهاند.<ref>قرطبی، الجامع لاحکام القرآن، ۱۳۶۴ش، ج۱۹، ص۱۱۷.</ref> | ||
==داستان نزول== | ==داستان نزول== |