آیه امانت: تفاوت میان نسخه‌ها

علامه طباطبایی می‌گوید منظور از «عرضه» مقایسهٔ استعداد انسان با قابلیت آسمان‌ها و زمین و کوه‌هاست؛ یعنی این‌ها، با وجود عظمتشان، ظرفیت پذیرش  امانت خدا یعنی ولایت او را نداشتند و تنها انسان چنین استعدادی دارد که ولایت الهی را برعهده بگیرد و به بالاترین مرتبهٔ کمال برسد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۸ق،  ج۱۶، ص۳۴۹.</ref> به باور آلوسی از مفسران اهل‌سنت هم خدا در اینجا از تمثیل استفاده کرده تا هم اهمیت امانت الهی، یعنی تکالیف دینی و دشواری آن‌ها را نشان دهد و هم بیان کند که انسان به اختیار خود، آن را پذیرفته است. طبق برداشت او، خداوند با این بیان توجه داده است که انجام تکالیف الهی چنان اهمیت دارد که اگر آسمان‌ها و زمین و کوه‌ها که مَثَل قدرت هستند دارای درک و شعور بودند و به این کار امر می‌شدند می‌ترسیدند که قبول کنند و این‌که انسان پذیرفته نشان می‌دهد با اختیار این کار را انجام داده است.<ref>آلوسی، روح‌المعانی، ۱۴۱۵ق، ج۱۱، ص۲۷۰.</ref>