|
|
| خط ۷۷: |
خط ۷۷: |
| ابن‌سینا، نظام فلسفی نوین خود را که قصد داشته است آن را به پایان برساند «حکمت یا فلسفه مشرقی» نامیده است. در میان نوشته‌های چاپ شده ابن‌سینا، کتاب کوچکی یافت می‌شود با عنوان گزیده شده از سوی ناشر، [[منطق المشرقیین]] که ظاهراً پاره‌ای از کتاب حکمة المشرقیه است و ابن‌سینا خود به آن اشاره می‌کند که گویا وی در آن فلسفه نوینی را، غیر از آنچه نزد [[مشائیان]] یافت می‌شود، عرضه کرده است. | | ابن‌سینا، نظام فلسفی نوین خود را که قصد داشته است آن را به پایان برساند «حکمت یا فلسفه مشرقی» نامیده است. در میان نوشته‌های چاپ شده ابن‌سینا، کتاب کوچکی یافت می‌شود با عنوان گزیده شده از سوی ناشر، [[منطق المشرقیین]] که ظاهراً پاره‌ای از کتاب حکمة المشرقیه است و ابن‌سینا خود به آن اشاره می‌کند که گویا وی در آن فلسفه نوینی را، غیر از آنچه نزد [[مشائیان]] یافت می‌شود، عرضه کرده است. |
|
| |
|
| === گرایش عرفانی === | | === عرفان === |
| ::: «عارفان را در زندگی این جهانی، غیر از دیگران، مقامات و درجاتی است ویژه آنان، چنان‌که گویی هر چند هنوز در جامه‌های بدن هایشانند، آنها را فرونهاده و از آنها برهنه شده‌اند و روی به عالم قُدس آورده‌اند. ایشان را کارهایی است نهانی در میان خودشان و کارهایی است آشکار که منکران را ناخوشایند است و آنانی که آن کارها را می‌شناسند، آنها را بزرگ می‌دارند».<ref>الاشارات، ۳/۷۸۹–۷۹۰.</ref>
| |
| آنگاه ابن‌سینا در وصف زاهد، عابد و عارف می‌گوید:
| |
| :::آن کس که از متاع جهان و خوشی‌های آن روی برتافته است، «[[زهد|زاهد]]» نامیده می‌شود و آن کس که به کار عبادات از نماز و روزه و مانند اینها بپردازد، «[[عابد]]» نام دارد و آن کس که‌اندیشه خود را به سوی قُدس [[عالم جبروت|جبروت]] می‌گرداند و همواره چشم به راه تابش نور حق در نهانی‌ترین درون (سِرِّ) خویش است، «[[عارف]]» نامیده می‌شود.<ref>همان، ۳/۷۹۹–۸۰۰.</ref> ویژگی عارف در این است که «وی حق نخستین را می‌خواهد، نه برای چیزی جز او و هیچ چیز را بر شناخت [عرفان] وی برتری نمی‌دهد. پرستش تنها برای اوست، زیرا وی شایسته پرستش است و این پرستش پیوندی شریف باحق نخستین است».<ref>همان، ۳/۸۱۰.</ref>
| |
|
| |
|
| == آرامگاه == | | == آرامگاه == |
