پرش به محتوا

لهو: تفاوت میان نسخه‌ها

۴ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۱ دسامبر ۲۰۲۳
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۵: خط ۱۵:


==حکم شرعی لهو==
==حکم شرعی لهو==
سخنان [[فقیه|فقیهان]] درخصوص لهو، بر [[حرام|حرام‌بودن]] لهو نزد آنان دلالت می‌کند. برای مثال [[محقق حلی]] نوشته است: به [[فتوا|فتوای]] فقیهان [[امامیه|شیعه]] در سفری که به قصد لهو انجام می‌شود، نمازْ [[نماز شکسته|شکسته]] نمی‌شود؛ به علت آنکه لهو حرام است و در سفر [[معصیت]]، نماز کامل است.<ref>محقق حلی، المعتبر، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۴۷۱.</ref> به گفته [[شیخ انصاری]] روایات بسیاری حرام‌بودن لهو را بیان می‌کنند.<ref>شیخ انصاری، مکاسب، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۴۳.</ref> ازجمله آنها روایاتی است که کارهای لهو را از گناهان کبیره شمرده‌اند؛<ref>شیخ انصاری، مکاسب، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۴۴و۴۳.</ref> همچنین روایاتی که در آنها لهو کاری باطل شمرده شده است. این روایات به ضمیمه روایات دیگری که باطل را حرام می‌دانند، بر [[حرام|حُرمت]] لهو دلالت می‌کنند.<ref>شیخ انصاری، مکاسب، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۴۵.</ref>
سخنان [[فقیه|فقیهان]] درخصوص لهو، بر [[حرام|حرام‌بودن]] لهو نزد آنان دلالت می‌کند. برای مثال [[محقق حلی]] نوشته است: به [[فتوا|فتوای]] فقیهان [[امامیه|شیعه]] در سفری که به قصد لهو انجام می‌شود، نمازْ [[نماز شکسته|شکسته]] نمی‌شود؛ به علت آنکه لهو حرام است و در سفر [[معصیت]]، نماز کامل است.<ref>محقق حلی، المعتبر، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۴۷۱.</ref> به گفته [[شیخ انصاری]] روایات بسیاری حرام‌بودن لهو را بیان می‌کنند.<ref>شیخ انصاری، مکاسب، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۴۳.</ref> ازجمله آنها روایاتی است که کارهای لهو را از [[گناهان کبیره]] شمرده‌اند؛<ref>شیخ انصاری، مکاسب، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۴۴و۴۳.</ref> همچنین روایاتی که در آنها لهو کاری باطل شمرده شده است. این روایات به ضمیمه روایات دیگری که باطل را حرام می‌دانند، بر [[حرام|حُرمت]] لهو دلالت می‌کنند.<ref>شیخ انصاری، مکاسب، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۴۵.</ref>


بااین‌ همه [[شیخ انصاری]] نوشته است اگر منظور از لهو هر کاری است که فایده عُقَلایی نداشته باشد، فقیهان به طور مطلق آن را [[حرام]] نمی‌دانند؛ اما اگر لهو فقط آن دسته از کارهایی را شامل شود که لذت شدید به همراه دارند، مانند [[رقص]]، حرام است.<ref>شیخ انصاری، مکاسب، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۴۷.</ref>
بااین‌ همه [[شیخ انصاری]] نوشته است اگر منظور از لهو هر کاری است که فایده عُقَلایی نداشته باشد، فقیهان به طور مطلق آن را [[حرام]] نمی‌دانند؛ اما اگر لهو فقط آن دسته از کارهایی را شامل شود که لذت شدید به همراه دارند، مانند [[رقص]]، حرام است.<ref>شیخ انصاری، مکاسب، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۴۷.</ref>
۱۸٬۴۴۱

ویرایش