مخالفت امام خمینی با کاپیتولاسیون: تفاوت میان نسخه‌ها

در واکنش به سخنرانی و پیام امام خمینی، حسنعلی منصور نخست‌وزیر وقت ایران، در [[۹ آبان]] ۱۳۴۳ش ضمن توجیه تصویب لایحه و سابقه‌دار دانستن پذیرش آن در کشورهای همسایه، از مخالفت با آن اظهار تأسف کرد و آن را موجب پایین‌آوردن شأن مملکت شمرد و مخالفان را ستون پنجم دشمن خواند.<ref>اسداللهی، احیای کاپیتولاسیون و پیامدهای آن، ۱۳۷۳ش، ص۹۹-۱۰۰.</ref> حکومت پهلوی به جهت بازتاب افشاگری‌های امام خمینی، تصمیم به بازداشت و [[تبعید]] وی گرفت.<ref>اسداللهی، احیای کاپیتولاسیون و پیامدهای آن، ۱۳۷۳ش، ص۹۶-۹۸.</ref> به دنبال آن، شب [[۱۳ آبان]] ۱۳۴۳ش تعداد زیادی کماندو به خانه امام وارد شده و وی را بازداشت و سپس به [[ترکیه]] تبعید کردند.<ref>طلوعی، بازیگران عصر پهلوی از فروغی تا فردوست، ۱۳۷۶ش، ج۱، ص۴۹۵.</ref><br>[[ساواک]] (سازمان اطلاعات حکومت پهلوی) صبح روز ۱۳ آبان، طی اطلاعیه‌ای، اقدامات امام خمینی را علیه امنیت، استقلال و تمامیت ارضی کشور دانست و آن را دلیل تبعید وی شمرد.<ref>طلوعی، بازیگران عصر پهلوی از فروغی تا فردوست، ۱۳۷۶ش، ج۱، ص۴۹۵.</ref> شماری از روحانیان و سخنرانان از جمله سید کاظم قرشی نیز به جُرم اعتراض علیه کاپیتولاسیون و آگاه کردن مردم از پیامدهای آن، بازداشت و [[شکنجه]] شدند.<ref>روحانی، نهضت امام‌خمینی، ۱۳۸۱ش، ج۱، ص۱۰۴۷.</ref><br>پس از پیروزی [[انقلاب اسلامی ایران]] طی لایحه پیشنهادی [[دولت موقت ایران|دولت موقت]] به شورای انقلاب، در ۲۴ اردیبهشت [[سال ۱۳۵۸ هجری شمسی|۱۳۵۸ش]] کاپیتولاسیون در ایران لغو گردید.<ref>روزنامه اطلاعات، ۲۴ اردیبهشت ۱۳۵۸ش، ص۲.</ref>