Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۱٬۸۱۱
ویرایش
(←عالمان: افزودن تصویر) |
(افزودن مطلب) |
||
خط ۹۳: | خط ۹۳: | ||
*'''خلف بن عبدعلی''' از نوادگان حسین آلعصفور، از علما و فقها و امام جمعه و جماعت بوشهر و نویسنده کتابهای مختلف.<ref>حبیب آبادی، مکارم الآثار، ۱۳۶۲ش، ج۶، ص۲۰۴۷.</ref> | *'''خلف بن عبدعلی''' از نوادگان حسین آلعصفور، از علما و فقها و امام جمعه و جماعت بوشهر و نویسنده کتابهای مختلف.<ref>حبیب آبادی، مکارم الآثار، ۱۳۶۲ش، ج۶، ص۲۰۴۷.</ref> | ||
برخی از عالمان آلعصفور علاوه بر تبحر در علوم دینی در پارهای از علوم از جمله شعر و ادب و همچنین علوم طب مهارت داشته و کتابهایی در این زمینهها نگاشتهاند. [[دیوان العصفوری]] نوشته محمد بن احمد آلعصفور که در مرثیه [[امام حسین(ع)]] نگاشته شد.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۹، القسم الثالث، ص۹۸۰.</ref> در این کتاب به اشعار یکی از شاعران زن این خاندان با نام امیره نیز اشاره شده است.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۹، القسم الثالث، ص۹۸۰.</ref> شارح الصدور حسین بن محمد معروف به دیوان حسین بن محمد آلعصفور که منظومهای بیش از هفت هزار بیت<ref>رفاعی، معجم ما کتب عن الرسول و أهل البیت(ع)، ۱۳۷۱ش، ج۷، ص۲۴۸-۲۴۹.</ref> در [[اصول دین]] است.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۱۳، ص۴.</ref> مصارع الشهداء و مقاتل العداء در باب وفات [[امامان شیعه|ائمه(ع)]] با بیش از ۱۰ هزار بیت از سلیمان بن عبدالله نوه حسین آلعصفور<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۲۱، ص۹۸.</ref> و دیوان فی المراثی از احمد بن محمد عقیری بحرانی از جمله آثار دیگر این خاندان در زمینه شعر و ادب است.<ref>رفاعی، معجم ما کتب عن الرسول و أهل البیت(ع)، ۱۳۷۱ش، ج۷، ص۲۶۱.</ref> کتاب الطب الاحمدی اثر احمد بن صالح آلعصفور متوفای ۱۱۲۴ق در زمینه پزشکی است و روایات پزشکی را گردآوری کرده است.<ref>رفاعی، معجم ما کتب عن الرسول و أهل البیت(ع)، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۳۴۴.</ref> | برخی از عالمان آلعصفور علاوه بر تبحر در علوم دینی در پارهای از علوم از جمله شعر و ادب و همچنین علوم طب مهارت داشته و کتابهایی در این زمینهها نگاشتهاند. [[دیوان العصفوری]] نوشته محمد بن احمد آلعصفور که در مرثیه [[امام حسین(ع)]] نگاشته شد.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۹، القسم الثالث، ص۹۸۰.</ref> در این کتاب به اشعار یکی از شاعران زن این خاندان با نام امیره نیز اشاره شده است.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۹، القسم الثالث، ص۹۸۰.</ref> شارح الصدور حسین بن محمد معروف به دیوان حسین بن محمد آلعصفور که منظومهای بیش از هفت هزار بیت<ref>رفاعی، معجم ما کتب عن الرسول و أهل البیت(ع)، ۱۳۷۱ش، ج۷، ص۲۴۸-۲۴۹.</ref> در [[اصول دین]] است.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۱۳، ص۴.</ref> مصارع الشهداء و مقاتل العداء در باب وفات [[امامان شیعه|ائمه(ع)]] با بیش از ۱۰ هزار بیت از سلیمان بن عبدالله نوه حسین آلعصفور<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۲۱، ص۹۸.</ref> و دیوان فی المراثی از احمد بن محمد عقیری بحرانی از جمله آثار دیگر این خاندان در زمینه شعر و ادب است.<ref>رفاعی، معجم ما کتب عن الرسول و أهل البیت(ع)، ۱۳۷۱ش، ج۷، ص۲۶۱.</ref> کتاب الطب الاحمدی اثر احمد بن صالح آلعصفور متوفای ۱۱۲۴ق در زمینه پزشکی است و روایات پزشکی را گردآوری کرده است.<ref>رفاعی، معجم ما کتب عن الرسول و أهل البیت(ع)، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۳۴۴.</ref> | ||
== تکنگاری == | |||
«علمای آل عصفور از بحرین تا بوشهر» نوشته ابوالحسن حسینی که توسط انتشارات آینه کتاب چاپ شده است. این کتاب به فراز و فرود خاندان آلعصفور و زندگی علمای آن پرداخته است.<ref>حسینی، علمای آلعصفور از بحرین تا بوشهر، ۱۳۹۳ش.</ref> | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
خط ۱۱۰: | خط ۱۱۳: | ||
* تنکابنی، محمد، قصص العلماء، تهران، انتشارات علمیه اسلامیه، ۱۳۶۹ق. | * تنکابنی، محمد، قصص العلماء، تهران، انتشارات علمیه اسلامیه، ۱۳۶۹ق. | ||
* حبیب آبادی، محمدعلی، مکارم الآثار در احوال رجال دوره قاجار، اصفهان، کمال، ۱۳۶۲ش. | * حبیب آبادی، محمدعلی، مکارم الآثار در احوال رجال دوره قاجار، اصفهان، کمال، ۱۳۶۲ش. | ||
* حسینی، ابوالحسن، علمای آلعصفور از بحرین تا بوشهر، آینه کتاب، ۱۳۹۳ش. | |||
* رفاعی، عبد الجبار، معجم ما کتب عن الرسول و أهل البیت صلوات الله علیهم، تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان چاپ و انتشارات، ۱۳۷۱ش. | * رفاعی، عبد الجبار، معجم ما کتب عن الرسول و أهل البیت صلوات الله علیهم، تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان چاپ و انتشارات، ۱۳۷۱ش. | ||
* زرکلی، خیر الدین، الأعلام (قاموس تراجم لأشهر الرجال و النساء من العرب و المستعربین و المستشرقین)، بیروت، دار العلم للملایین، ۱۹۸۹م. | * زرکلی، خیر الدین، الأعلام (قاموس تراجم لأشهر الرجال و النساء من العرب و المستعربین و المستشرقین)، بیروت، دار العلم للملایین، ۱۹۸۹م. |