آل‌عصفور: تفاوت میان نسخه‌ها

===حسین بن محمد بن احمد آل‌عصفور(م۱۲۱۶ق<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۴۸۹.</ref>)===

[[حسین بن محمد آل‌عصفور|حسین بن محمد]]، برادرزاده [[یوسف بن احمد بحرانی|یوسف بحرانی]]<ref>تبریزی، مرآة الکتب، ۱۴۱۴ق، ج۲، ص: ۲۲۸؛ آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۳، ص۱۵.</ref> [[علامه]]، [[محدث]] و از بزرگان [[اخباریان|اخباری]] زمان خود قلمداد شده<ref>صدر، تکملة أمل الآمل، ۱۴۲۹ق، ج۲، ص۵۰۲.</ref> و به او سید المشایخ و المحققین و مجدد المذهب گفته‌اند.<ref>امین، مستدرکات أعیان الشیعة، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۹۳ به نقل از تاریخ بحرین.</ref> او نویسنده کتاب‌های فراوان<ref>صدر، تکملة أمل الآمل، ۱۴۲۹ق، ج۲، ص۵۰۲.</ref> و استاد عالمان زیادی از منطقه [[بحرین]]، [[قطیف]]، [[احساء]] و اطراف آنها بود.<ref>بحرانی، أنوار البدرین، ۱۴۰۷ق، ص۲۰۷-۲۱۱.</ref> گفته شده او هفت فرزند داشت که پنج<ref>حبیب آبادی، مکارم الآثار، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۵۷۲.</ref> یا شش نفر<ref>بحرانی، أنوار البدرین، ۱۴۰۷ق، ص۲۱۳-۲۱۶.</ref> آنها از عالمان سرشناس بودند، و در مناطق مختلف [[ایران]] زندگی می‌کردند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به: حبیب آبادی، مکارم الآثار، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۵۷۲.</ref> او در پی اختلافات با [[خوارج]] به دست یکی از دشمنان<ref>صدر، تکملة أمل الآمل، ۱۴۲۹ق، ج۲، ص۵۰۶.</ref> در شاخور بحرین<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۴۸۹.</ref> به [[شهادت]] رسید.

[[انوار اللوامع فی شرح مفاتیح الشرایع]]،<ref>کنتوری، کشف الحجب و الأستار، ۱۴۰۹ق، ص۶۹؛ صدر، تکملة أمل الآمل، ۱۴۲۹ق، ج۲، ص۵۰۳؛ آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۴۳۹</ref> [[الفوادح الحسینیه و القوادح البینیة (کتاب)|الفوادح الحسینیه و القوادح البینیة]] مشهور به مقتل آل‌عصفور،<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۱۶، ص۳۶۴؛ رفاعی، معجم ما کتب عن الرسول و أهل البیت(ع)، ۱۳۷۱ش، ج۷، ص۴۲۸.</ref> [[شارح الصدور و رافعة المحذور (کتاب)|شارح الصدور و رافعة المحذور]]،<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۱۳، ص۴.</ref> أرجوزة فی الفقه،<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۴۸۹</ref> الاشراف،<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۱۰۲.</ref> باهرة العقول،<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۳، ص۱۵؛ رفاعی، معجم ما کتب عن الرسول و أهل البیت(ع)، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۲۶۶.</ref> وفاة النبی(ص) المسمی بالتهاب نیران الأحزان و مثیر الاکتئاب و الأشجان،<ref>رفاعی، معجم ما کتب عن الرسول و أهل البیت(ع)، ۱۳۷۱ش، ج۴، ص۱۴۶.</ref> البراهین النظریة فی اجوبة المسائل لبصریة،<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۳، ص۸۳.</ref> الجنة الوقیه فی احکام التقیة،<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۴، ص۴۰۴.</ref> خبر السفاح و سدیر،<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۷، ص۱۳۸.</ref> الدرة الغراء فی وفاة الزهراء(س)،<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۸، ص۱۰۴؛ رفاعی، معجم ما کتب عن الرسول و أهل البیت(ع)، ۱۳۷۱ش، ج۵، ص۴۱.</ref> ذریعة الهداة فی بیان معانی الفاظ الصلاة،<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۱۰، ص۳۳.</ref> و القول الشارح و الحجة لثمرات المهجة در عقاید<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۱۷، ص۲۱۱.</ref> از جمله آثار او قلمداد شده است.