امین (لقب): تفاوت میان نسخه‌ها

'''اَمین''' از [[فهرست کنیه‌ها و لقب‌های پیامبر(ص)|لقب‌های پیامبر اسلام(ص)]] که سال‌ها پیش از [[بعثت]] با این لقب خوانده می‌شد. امین به شخص مورداعتمادی می‌گویند که دیگران از خیانت‌نکردن او ایمن باشند. یکی از ویژگی‌های [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|رسول خدا(ص)]] که باعث می‌شد او را امین بخوانند، [[امانت‌داری]] بود. در روایات [[امامان شیعه|ائمه(ع)]] به امین‌بودن پیامبر(ص) تأکید شده و در برخی [[زیارت‌نامه|زیارت‌نامه‌ها]] با تعبیر «السَّلَامُ عَلَى أَمِينِ اللَّهِ عَلَى رُسُلِه‏» از او یاد شده است.

امین از لقب‌های پیامبر(ص) است که سال‌ها پیش از [[بعثت]] با آن نام خوانده می‌شد.<ref>نگاه کنید به طبری، تاریخ طبری، ۱۳۷۸ق، ج۲، ص۲۹۰.</ref> امین به کسی می‌گویند که مورداعتماد بوده و از این که او خیانت نخواهد کرد ایمن باشند.<ref> دهخدا، لغت‌نامه دهخدا، ۱۳۷۷ش، ج۳، ص۳۴۰۸.</ref> ابن‌سعد تاریخ‌نگار قرن سوم قمری در کتاب الطبقات الکبری می‌گوید: «از بس که ویژگی‌های نیکو در پیامبر(ص) به کمال رسیده بود در مکه نامی جز امین نداشت».<ref>ابن‌سعد، الطبقات الکبری، دارصادر، ج۱، ص۱۵۶.</ref> بنابر گزارشی که در [[تاریخ طبری (کتاب)|تاریخ طبری]] نقل شده قریش پیش از آن‌که بر پیامبر(ص) [[وحی]] شود وی را امین می‌نامید.<ref>طبری، تاریخ طبری، ۱۳۷۸ق، ج۲، ص۲۹۰.</ref>  

نبوت پیامبر(ص)، بر امین بودن او دلالت دارد چراکه [[نبوت]] امانت خداوند است و باید به امین سپرده شود.<ref> فرج‌اللهی، «امانت‌داری پیامبر (ص) رحمت»، ص۳۱.</ref> از [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] در [[نهج البلاغه]] روایت شده که فرمود: «خدا حضرت محمد(ص) را فرستاد تا هشداردهنده جهانیان و امین وحی باشد».<ref>نهج البلاغه، ۱۴۱۴ق، ص۶۸.</ref> در [[تفسیر علی بن ابراهیم قمی (کتاب)|کتاب تفسیر قمی]]، واژه امین در [[آیه ۲۱ سوره تکویر|آیه مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِينٍ]]، به امانت پیامبر تفسیر شده است و از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] در مورد این آیه، روایت شده که یعنی «فرمانش نزد پروردگار، نافذ و در روز رستاخیز امین است».<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۳۶۷ش، ج۲، ص۴۰۹.</ref> همچنین در برخی از زیارت‌نامه‌ها که از ائمه(ع) روایت شده از رسول خدا(ص) با تعبیر «أَمِينِ اللَّهِ عَلَى رُسُلِه» یاد شده است.<ref>ابن‌قولویه، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، ص۲۰۱.</ref>