۱۷٬۷۶۸
ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
| آیات مرتبط= | | آیات مرتبط= | ||
}} | }} | ||
'''آیه خاتمیت''' آیه چهلم [[سوره احزاب]] و تنها آیهای است که به صراحت [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|حضرت محمد(ص)]] را آخرین پیامبر معرفی میکند. [[خاتمیت|به پایان رسیدن نبوت]] با پیامبری حضرت محمد(ص) از [[ضروری دین|ضروریات دین اسلام]] و مورد اتفاق [[مسلمان|مسلمانان]] است | '''آیه خاتمیت''' آیه چهلم [[سوره احزاب]] و تنها آیهای است که به صراحت [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|حضرت محمد(ص)]] را آخرین پیامبر معرفی میکند. [[خاتمیت|به پایان رسیدن نبوت]] با پیامبری حضرت محمد(ص) از [[ضروری دین|ضروریات دین اسلام]] و مورد اتفاق [[مسلمان|مسلمانان]] است. | ||
در ابتدای آیه، وجود فرزند نسبی پسر برای پیامبر(ص)، انکار شده و در ادامه به خاتمیت او اشاره میشود. برخی از مفسران در مورد ارتباط صدر و ذیل آیه معتقدند که خداوند پس از قطع ارتباط نسبی پیامبر(ص) با دیگران به ارتباط معنوی او با همه مؤمنان در قالب رسالت و خاتمیت اشاره میکند و از مخاطبان میخواهد تا پیامبر را به خاطر جایگاه رسالت و رهبری او اطاعت کنند. | در ابتدای آیه، وجود فرزند نسبی پسر برای پیامبر(ص)، انکار شده و در ادامه به خاتمیت او اشاره میشود. برخی از مفسران در مورد ارتباط صدر و ذیل آیه معتقدند که خداوند پس از قطع ارتباط نسبی پیامبر(ص) با دیگران به ارتباط معنوی او با همه مؤمنان در قالب رسالت و خاتمیت اشاره میکند و از مخاطبان میخواهد تا پیامبر را به خاطر جایگاه رسالت و رهبری او اطاعت کنند. | ||
برخی با تکیه بر تفاوت معنایی [[نبوت|نبی]] و [[رسول]] گفتهاند در این آیه تنها به [[خاتمیت|ختم نبوت]] اشاره شده نه ختم رسالت. پس امکان دارد که بعد از حضرت محمد(ص) رسول دیگری بیاید. مفسران در پاسخ به این ابهام، گفتهاند مفهوم نبی شامل رسول هم میشود؛ یعنی هر رسولی نبی هم است. بنابراین با ختم نبوت، رسالت نیز ختم خواهد شد. | |||
== جایگاه و اهمیت == | == جایگاه و اهمیت == | ||
خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
آیه چهلم سوره احزاب، آیه خاتمیت نبوت یا آیه خاتم نامیده شده است.<ref>خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۱، ص۸۹.</ref> این آیه روشنترین دلیل بر [[خاتمیت]] پیامبر اسلام(ص) دانسته شده<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۸ش، ج۷، ص۳۷۵.</ref> و به یکی از فضایل اختصاصی [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|حضرت محمد(ص)]] که همان ختم نبوت و رسالت به وسیله ایشان است، اشاره دارد.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۸، ص۵۶۷؛ مغنیه، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۶، ص۲۲۶.</ref> | آیه چهلم سوره احزاب، آیه خاتمیت نبوت یا آیه خاتم نامیده شده است.<ref>خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۱، ص۸۹.</ref> این آیه روشنترین دلیل بر [[خاتمیت]] پیامبر اسلام(ص) دانسته شده<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۸ش، ج۷، ص۳۷۵.</ref> و به یکی از فضایل اختصاصی [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|حضرت محمد(ص)]] که همان ختم نبوت و رسالت به وسیله ایشان است، اشاره دارد.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۸، ص۵۶۷؛ مغنیه، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۶، ص۲۲۶.</ref> | ||
خاتمیت نبوت پیامبر اسلام مورد اتفاق [[مسلمان|مسلمانان]] بوده<ref>مغنیه، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۶، ص۲۲۵.</ref> و آن را از [[ضروری دین|ضروریات دین اسلام]] میدانند.<ref>علامه حلی، واجبالاعتقاد، ۱۳۷۴ش، ص۵۲؛ سبحانی، «خاتمیت و مرجعیت علمی امامان معصوم»، ص۵۹؛ مصباح، راهنماشناسی، ۱۳۷۶ش، ص۱۷۷؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۷، ص۳۴۱.</ref> این آیه تنها آیهای دانسته شده که هم نام و | خاتمیت نبوت پیامبر اسلام مورد اتفاق [[مسلمان|مسلمانان]] بوده<ref>مغنیه، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۶، ص۲۲۵.</ref> و آن را از [[ضروری دین|ضروریات دین اسلام]] میدانند.<ref>علامه حلی، واجبالاعتقاد، ۱۳۷۴ش، ص۵۲؛ سبحانی، «خاتمیت و مرجعیت علمی امامان معصوم»، ص۵۹؛ مصباح، راهنماشناسی، ۱۳۷۶ش، ص۱۷۷؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۷، ص۳۴۱.</ref> این آیه تنها آیهای دانسته شده که هم نام (محمد) و لقب پیامبر ([[خاتم النبیین (لقب)|خاتم النبیین]]) را در خود جای داده است.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۸ش، ج۷، ص۳۷۵.</ref> | ||
== متن و ترجمه == | == متن و ترجمه == | ||
خط ۴۲: | خط ۴۰: | ||
== شأن نزول == | == شأن نزول == | ||
در باب [[اسباب نزول|شأن نزول]] این آیه چنین گفتهاند که پس از ازدواج [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام(ص)]] با [[زینب دختر جحش|زینب بنت جَحْش]]، همسر مطلقه [[زید بن حارثه]] (پسرخوانده پیامبر)، برخی از جمله منافقان<ref>ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۱۵، ص۴۳۱.</ref> تلاش کردند تا این اقدام پیامبر(ص) را تخطئه کنند؛<ref>طوسی، التبیان، بیروت، ج۸، ص۳۴۶؛ طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۲۲، ص۱۲–۱۳.</ref> زیرا براساس سنتهای [[جاهلیت|جاهلی]]، پسرخوانده تفاوتی با پسر نداشت.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۷، ص۳۳۶؛ حسینی همدانی، انوار درخشان، ۱۴۰۴ق، ج۱۳، ص۱۲۷.</ref> خداوند با نزول این آیه به مبارزه با این سنت جاهلی پرداخت<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۷، ص۳۳۶؛ حسینی همدانی، انوار درخشان، ۱۴۰۴ق، ج۱۳، ص۱۲۷.</ref> و نشان داد که پسرخواندگی زید صرفاً براساس بالا بردن جایگاه ایشان بوده<ref>زمخشری، الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۵۴۴.</ref> و هرگز پسرخوانده نمیتواند به جای پسر باشد؛ چنانکه پدرخوانده نیز در جایگاه پدر قرار نمیگیرد.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۸ش، ج۷، ص۳۷۶.</ref> خداوند در ادامه آیه به نوع دیگری از ارتباط پیامبر(ص) با مردم اشاره میکند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۷، ص۳۳۷.</ref> | در باب [[اسباب نزول|شأن نزول]] این آیه چنین گفتهاند که پس از ازدواج [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام(ص)]] با [[زینب دختر جحش|زینب بنت جَحْش]]، همسر مطلقه [[زید بن حارثه]] (پسرخوانده پیامبر)، برخی از جمله منافقان<ref>ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۱۵، ص۴۳۱.</ref> تلاش کردند تا این اقدام پیامبر(ص) را تخطئه کنند؛<ref>طوسی، التبیان، بیروت، ج۸، ص۳۴۶؛ طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۲۲، ص۱۲–۱۳.</ref> زیرا براساس سنتهای [[جاهلیت|جاهلی]]، پسرخوانده تفاوتی با پسر نداشت.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۷، ص۳۳۶؛ حسینی همدانی، انوار درخشان، ۱۴۰۴ق، ج۱۳، ص۱۲۷.</ref> خداوند با نزول این آیه به مبارزه با این سنت جاهلی پرداخت<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۷، ص۳۳۶؛ حسینی همدانی، انوار درخشان، ۱۴۰۴ق، ج۱۳، ص۱۲۷.</ref> و نشان داد که پسرخواندگی زید صرفاً براساس بالا بردن جایگاه ایشان بوده<ref>زمخشری، الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۵۴۴.</ref> و هرگز پسرخوانده نمیتواند به جای پسر باشد؛ چنانکه پدرخوانده نیز در جایگاه پدر قرار نمیگیرد.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۸ش، ج۷، ص۳۷۶.</ref> خداوند در ادامه آیه به نوع دیگری از ارتباط پیامبر(ص) با مردم اشاره میکند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۷، ص۳۳۷.</ref> | ||
از | == پیوند صدر و ذیل آیه == | ||
در ابتدای آیه رابطه پدری [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اکرم(ص)]] با همه مردان مورد انکار قرار گرفته و در ادامه به رسالت ایشان از جانب [[خدا]] و ختم نبوت توسط حضرت محمد(ص) اشاره شده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۷، ص۳۴۴–۳۴۵.</ref> برخی برای ارتباط دادن بین این مضامین گفتهاند که خداوند هرچند رابطه نسبی رسول خدا(ص) با دیگران را قطع میکند، اما ارتباط معنوی پیامبر(ص) با امت خود را در قالب رسالت و [[خاتمیت]] اثبات میکند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۷، ص۳۳۷؛ زمخشری، الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۵۴۴.</ref> در تعبیری مشابه، حضرت محمد(ص) پدر تمام مؤمنان با هر دینی دانسته شده است؛ چراکه او خاتم و وارث جمیع [[پیامبران|انبیاء]] خواهد بود.<ref>خطیب، التفسیر القرآنی للقرآن، بیروت، ج۱۱، ص۷۲۶.</ref> در همین راستا محبت رسول خدا(ص) نسبت به مردمان خود با توجه به آنکه دیگر پیامبری نخواهد بود،<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۷، ص۳۳۷.</ref> همچون پدری است که فرزند او جز همین پدر، هیچکس دیگری را ندارد.<ref>فخر رازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۲۵، ص۱۷۱.</ref> | |||
برخی بر این اعتقادند که ذکر رسالت پیامبر(ص) و خاتمیت او بعد از نفی فرزند برای ایشان بدان جهت است که مخاطبان را به این معنا برساند که اطاعت از رسول خدا(ص) به خاطر رابطه پدری نبوده، بلکه به خاطر جایگاه رسالت و رهبری ایشان است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۸، ص: ۵۶۷.</ref> | برخی بر این اعتقادند که ذکر رسالت پیامبر(ص) و خاتمیت او بعد از نفی فرزند برای ایشان بدان جهت است که مخاطبان را به این معنا برساند که اطاعت از رسول خدا(ص) به خاطر رابطه پدری نبوده، بلکه به خاطر جایگاه رسالت و رهبری ایشان است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۸، ص: ۵۶۷.</ref> |
ویرایش