سوره مسد: تفاوت میان نسخه‌ها

این سوره را به جهت آخرین کلمه آن، '''مَسَد''' (ریسمان بافته‌شده از لیف خرما<ref>راغب اصفهانی، مفردات، ذیل واژه مسد.</ref>) نامیده‌اند؛ همچنین به آن '''تَبَّت''' می‌گویند که اولین کلمه این سوره است و از آنجا که درباره [[ابولهب]] سخن می‌گوید، به آن سورهٔ '''ابولهب‌''' نیز گفته می‌شود.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۷۰.</ref>

سوره مسد در اوایل دعوت آشکار پیامبر(ص)، [[نزول قرآن|نازل]] شد؛ بنابراین جزو [[سوره‌های مکی و مدنی|سوره‌های مکی]] است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۷، ص۴۱۱و۴۱۲.</ref> این سوره در [[فهرست ترتیبی سوره‌های قرآن|ترتیب نزول]]، ششمین و در چینش کنونی [[مصحف|مُصحَف]]، صد و یازدهمین سوره است و در جزء سی‌ام [[قرآن]] جای دارد.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۷۰.</ref>

سوره مسد، ۵ آیه، ۲۲ کلمه و ۸۱ حرف دارد و به لحاظ حجم، جزو [[مفصلات|سوره‌های مُفصَّلات]] (دارای آیات کوتاه) و [[قِصار]] (کوتاه) قرآن است.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۷۰.</ref>