فهرست آیات مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
| ۱۶|| وَلَقَدْ عَهِدْنَا إِلَىٰ آدَمَ مِن قَبْلُ فَنَسِيَ وَلَمْ نَجِدْ لَهُ عَزْمًا{{سخ}}و به يقين پيش از اين با آدم پيمان بستيم، و[لى آن را] فراموش كرد و براى او عزمى [استوار] نيافتيم.||طه ۱۱۵|| بر پایه روایتی از [[امام باقر(ع)]] در تفسیر این آیه، [[خدا]] از [[پیامبران]] بر [[ربوبیت]] خود، [[نبوت خاصه|نبوت پیامبر اسلام]] و [[امامت امامان شیعه]] و نیز به مهدی که به وسیله او برای دینش یاری می‌گیرد، دولتش را به سبب او آشکار می‌سازد و از دشمنانش انتقام می‌گیرد، پیمان گرفت.<ref> صفار قمی، بصائر الدرجات، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۷۰.</ref> | | ۱۶|| وَلَقَدْ عَهِدْنَا إِلَىٰ آدَمَ مِن قَبْلُ فَنَسِيَ وَلَمْ نَجِدْ لَهُ عَزْمًا{{سخ}}و به يقين پيش از اين با آدم پيمان بستيم، و[لى آن را] فراموش كرد و براى او عزمى [استوار] نيافتيم.||طه ۱۱۵|| بر پایه روایتی از [[امام باقر(ع)]] در تفسیر این آیه، [[خدا]] از [[پیامبران]] بر [[ربوبیت]] خود، [[نبوت خاصه|نبوت پیامبر اسلام]] و [[امامت امامان شیعه]] و نیز به مهدی که به وسیله او برای دینش یاری می‌گیرد، دولتش را به سبب او آشکار می‌سازد و از دشمنانش انتقام می‌گیرد، پیمان گرفت.<ref> صفار قمی، بصائر الدرجات، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۷۰.</ref> | ||
|- | |- | ||
| ۱۷|| قُلْ كُلٌّ مُّتَرَ‌بِّصٌ فَتَرَ‌بَّصُوا ۖ فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ أَصْحَابُ الصِّرَ‌اطِ السَّوِيِّ وَمَنِ اهْتَدَىٰ{{سخ}}بگو: «همه در انتظارند. پس در انتظار باشيد. زودا كه بدانيد ياران راهِ راست كيانند و چه كسى راه‌يافته است.» ||طه ۱۳۵||در روایتی از [[امام موسی کاظم علیه‌السلام| امام کاظم(ع)]]، صراط | | ۱۷|| قُلْ كُلٌّ مُّتَرَ‌بِّصٌ فَتَرَ‌بَّصُوا ۖ فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ أَصْحَابُ الصِّرَ‌اطِ السَّوِيِّ وَمَنِ اهْتَدَىٰ{{سخ}}بگو: «همه در انتظارند. پس در انتظار باشيد. زودا كه بدانيد ياران راهِ راست كيانند و چه كسى راه‌يافته است.» ||طه ۱۳۵||در روایتی از [[امام موسی کاظم علیه‌السلام| امام کاظم(ع)]]، صراط سَویّ (راه میانه) حضرت قائم(ع) دانسته شده و هدایت مربوط به کسی است که به طاعت او راه یافته باشد.<ref> استرآبادی، تأویل الآیات الظاهره، ۱۴۰۹ق، ص۳۱۷.</ref> | ||
|- | |- | ||
|۱۸|| وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ الدِّينِ حَتَّىٰ أَتَانَا الْيَقِينُ{{سخ}}و روز جزا را دروغ مى‌شمرديم، تا مرگ ما در رسيد».||[[سوره مدثر|مدثر]] ۴۶-۴۷|| یوم الدین به روز قائم و یقین به روز [[ظهور امام زمان| ظهور]] حضرت مهدی [[تفسیر قرآن| تفسیر]] شده است.<ref>کوفی، تفسیر فرات الکوفی، ۱۴۱۰ق، ص۶۵۸.</ref> | |۱۸|| وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ الدِّينِ حَتَّىٰ أَتَانَا الْيَقِينُ{{سخ}}(سخن مجرمان تارک نماز)...و روز جزا را دروغ مى‌شمرديم، تا مرگ ما در رسيد».||[[سوره مدثر|مدثر]] ۴۶-۴۷|| یوم الدین به روز قائم و یقین به روز [[ظهور امام زمان| ظهور]] حضرت مهدی [[تفسیر قرآن| تفسیر]] شده است.<ref>کوفی، تفسیر فرات الکوفی، ۱۴۱۰ق، ص۶۵۸.</ref> | ||
|- | |- | ||
| ۱۹|| وَأَسْبَغَ عَلَيْكُمْ نِعَمَهُ ظَاهِرَ‌ةً وَبَاطِنَةً{{سخ}}و نعمت‌هاى ظاهر و باطن خود را بر شما تمام كرده است||[[سوره لقمان|لقمان]] ۲۰|| در روایتی امام موسی بن جعفر(ع) نعمت باطنی را به امام غائب تفسیر کرده است.<ref> صدوق، کمال الدین، ۱۳۹۵ق، ج۲، ص۳۶۸.</ref> | | ۱۹|| وَأَسْبَغَ عَلَيْكُمْ نِعَمَهُ ظَاهِرَ‌ةً وَبَاطِنَةً{{سخ}}و نعمت‌هاى ظاهر و باطن خود را بر شما تمام كرده است||[[سوره لقمان|لقمان]] ۲۰|| در روایتی امام موسی بن جعفر(ع) نعمت باطنی را به امام غائب تفسیر کرده است.<ref> صدوق، کمال الدین، ۱۳۹۵ق، ج۲، ص۳۶۸.</ref> | ||
|- | |- | ||
| ۲۰|| وَلَئِن جَاءَ نَصْرٌ مِّن رَّ‌بِّكَ لَيَقُولُنَّ إِنَّا كُنَّا مَعَكُمْ{{سخ}}و اگر از جانب پروردگارت پيروزى رسد حتماً خواهند گفت: «ما با شما بوديم.» ||[[سوره عنکبوت|عنکبوت]] ۱۰|| از امام صادق(ع) روایت شده، منظور از نصرت پروردگار، حضرت قائم(ع) است.<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۱۴۹.</ref> | | ۲۰|| وَلَئِن جَاءَ نَصْرٌ مِّن رَّ‌بِّكَ لَيَقُولُنَّ إِنَّا كُنَّا مَعَكُمْ{{سخ}}و اگر از جانب پروردگارت پيروزى رسد حتماً خواهند گفت: «ما با شما بوديم.» ||[[سوره عنکبوت|عنکبوت]] ۱۰|| از امام صادق(ع) روایت شده، منظور از پیروزی و نصرت از سوی پروردگار، حضرت قائم(ع) است.<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۱۴۹.</ref> | ||
|- | |- | ||
|۲۱|| وَيُرِ‌يدُ اللَّـهُ أَن يُحِقَّ الْحَقَّ بِكَلِمَاتِهِ وَيَقْطَعَ دَابِرَ الْكَافِرِ‌ينَ لِيُحِقَّ الْحَقَّ وَيُبْطِلَ الْبَاطِلَ وَلَوْ كَرِ‌هَ الْمُجْرِ‌مُونَ{{سخ}}و[لى] خدا مى‌خواست حق [اسلام] را با كلمات خود ثابت و كافران را ريشه‌كن كند. تا حق را ثابت و باطل را نابود گرداند، هر چند بزهكاران خوش نداشته باشند. ||[[سوره انفال|انفال]] ۷-۸|| در روایتی از امام باقر(ع) در تفسیر آیه منظور از کسی که باطل را نابود می‌سازد امام زمان دانسته شده است.<ref> عیاشی، تفسیر العیاشی، ۱۳۸۰ق، ج۲، ص۵۰.</ref> | |۲۱|| وَيُرِ‌يدُ اللَّـهُ أَن يُحِقَّ الْحَقَّ بِكَلِمَاتِهِ وَيَقْطَعَ دَابِرَ الْكَافِرِ‌ينَ لِيُحِقَّ الْحَقَّ وَيُبْطِلَ الْبَاطِلَ وَلَوْ كَرِ‌هَ الْمُجْرِ‌مُونَ{{سخ}}و[لى] خدا مى‌خواست حق [اسلام] را با كلمات خود ثابت و كافران را ريشه‌كن كند. تا حق را ثابت و باطل را نابود گرداند، هر چند بزهكاران خوش نداشته باشند. ||[[سوره انفال|انفال]] ۷-۸|| در روایتی از امام باقر(ع) در تفسیر آیه منظور از کسی که باطل را نابود می‌سازد امام زمان دانسته شده است.<ref> عیاشی، تفسیر العیاشی، ۱۳۸۰ق، ج۲، ص۵۰.</ref> | ||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
| ۲۶|| وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّی{{سخ}} سوگند به روز چون جلوه‌گرى آغازد||[[سوره لیل|لیل]] ۲|| در برخی از روایات ائمه (ع)، ذیل این آیه از (روز)، به ظهور امام زمان (ع) تفسیر شده‌است.<ref>قمی، تفسیر القمی، ج۲، ص۴۲۵.</ref> | | ۲۶|| وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّی{{سخ}} سوگند به روز چون جلوه‌گرى آغازد||[[سوره لیل|لیل]] ۲|| در برخی از روایات ائمه (ع)، ذیل این آیه از (روز)، به ظهور امام زمان (ع) تفسیر شده‌است.<ref>قمی، تفسیر القمی، ج۲، ص۴۲۵.</ref> | ||
|- | |- | ||
| ۲۷|| وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا{{سخ}}سوگند به روز چون [زمين را] روشن گرداند ||[[سوره شمس|شمس]] ۳|| امام صادق (ع) در روایتی، «روز» را در این آیه به حضرت قائم (ع) تفسیر | | ۲۷|| وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا{{سخ}}سوگند به روز چون [زمين را] روشن گرداند ||[[سوره شمس|شمس]] ۳|| امام صادق (ع) در روایتی، «روز» را در این آیه به حضرت قائم (ع) تفسیر کرده است. <ref> استرآبادی، تأویل آیات الظاهره، ۱۴۰۹ق، ص۷۷۸.</ref> | ||
|- | |- | ||
| ۲۸|| وَالْفَجْرِ{{سخ}}سوگند به سپيده‌دم ||[[سوره فجر|فجر]] ۱|| امام صادق (ع) فجر را در این آیه به قائم تفسیر کرده است.<ref> استرآبادی، تأویل آیات الظاهره، ۱۴۰۹ق، ص۷۷۸.</ref> | | ۲۸|| وَالْفَجْرِ{{سخ}}سوگند به سپيده‌دم ||[[سوره فجر|فجر]] ۱|| امام صادق (ع) فجر را در این آیه به قائم تفسیر کرده است.<ref> استرآبادی، تأویل آیات الظاهره، ۱۴۰۹ق، ص۷۷۸.</ref> | ||
| خط ۸۵: | خط ۸۵: | ||
| ۴۰|| فَوَرَ‌بِّ السَّمَاءِ وَالْأَرْ‌ضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِّثْلَ مَا أَنَّكُمْ تَنطِقُونَ{{سخ}}پس سوگند به پروردگار آسمان و زمين، كه واقعاً او حق است همان گونه كه خود شما سخن مى‌گوييد. ||[[سوره ذاریات|ذاریات]] ۲۳|| در روایتی از امام زین العابدین (ع) حق، به قیام امام زمان تفسیر شده‌است.<ref>استرآبادی، تأویل الآیات الظاهره، ۱۴۰۹ق، ص۵۹۶.</ref> | | ۴۰|| فَوَرَ‌بِّ السَّمَاءِ وَالْأَرْ‌ضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِّثْلَ مَا أَنَّكُمْ تَنطِقُونَ{{سخ}}پس سوگند به پروردگار آسمان و زمين، كه واقعاً او حق است همان گونه كه خود شما سخن مى‌گوييد. ||[[سوره ذاریات|ذاریات]] ۲۳|| در روایتی از امام زین العابدین (ع) حق، به قیام امام زمان تفسیر شده‌است.<ref>استرآبادی، تأویل الآیات الظاهره، ۱۴۰۹ق، ص۵۹۶.</ref> | ||
|- | |- | ||
| ۴۱|| وَاسْتَمِعْ يَوْمَ يُنَادِ الْمُنَادِ مِن مَّكَانٍ قَرِ‌يبٍ يَوْمَ يَسْمَعُونَ الصَّيْحَةَ بِالْحَقِّ ۚ ذَٰلِكَ يَوْمُ الْخُرُ‌وجِ{{سخ}}و روزى كه منادى از جایى نزدیک ندا درمى‌دهد، به گوش باش. روزى که فرياد [رستاخیز] را به حق مى‌شنوند، آن [روز] روز بیرون آمدن [از زمین] است. ||[[سوره ق|ق]] ۴۱-۴۲|| در حدیثی از امام صادق(ع)، صیحه به | | ۴۱|| وَاسْتَمِعْ يَوْمَ يُنَادِ الْمُنَادِ مِن مَّكَانٍ قَرِ‌يبٍ يَوْمَ يَسْمَعُونَ الصَّيْحَةَ بِالْحَقِّ ۚ ذَٰلِكَ يَوْمُ الْخُرُ‌وجِ{{سخ}}و روزى كه منادى از جایى نزدیک ندا درمى‌دهد، به گوش باش. روزى که فرياد [رستاخیز] را به حق مى‌شنوند، آن [روز] روز بیرون آمدن [از زمین] است. ||[[سوره ق|ق]] ۴۱-۴۲|| در حدیثی از امام صادق(ع)، صیحه به امام زمان و یوم الخروج به رجعت تفسیر شده‌است.<ref> قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۳۲۷.</ref> | ||
|- | |- | ||
|۴۲|| لَوْ تَزَيَّلُوا لَعَذَّبْنَا الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا{{سخ}}اگر [كافر و مؤمن] از هم متمايز مى‌شدند، قطعاً كافران را به عذاب دردناكى معذب مى‌داشتيم. ||[[سوره فتح|فتح]] ۲۵|| در روایتی از امام صادق (ع) مراد آیه اینست: به تأخیر انداختن مجازات منافقین و کفار تا ظهور افراد باایمانی که در صلب آنهاست<ref> عروسی حویزی، تفسیر نور الثقلین، ۱۴۱۵ق، ج۵، ص۷۰.</ref> | |۴۲|| لَوْ تَزَيَّلُوا لَعَذَّبْنَا الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا{{سخ}}اگر [كافر و مؤمن] از هم متمايز مى‌شدند، قطعاً كافران را به عذاب دردناكى معذب مى‌داشتيم. ||[[سوره فتح|فتح]] ۲۵|| در روایتی از امام صادق (ع) مراد آیه اینست: به تأخیر انداختن مجازات منافقین و کفار تا ظهور افراد باایمانی که در صلب آنهاست<ref> عروسی حویزی، تفسیر نور الثقلین، ۱۴۱۵ق، ج۵، ص۷۰.</ref> | ||
| خط ۱۰۹: | خط ۱۰۹: | ||
| ۵۲|| وَإِنَّ مِن شِيعَتِهِ لَإِبْرَ‌اهِيمَ{{سخ}}و بى‌گمان، ابراهيم از پيروان اوست. ||[[سوره صافات|صافات]] ۸۳|| درباره امامان و از جمله حضرت مهدی و صفات شیعیانشان.<ref> استرآبادی، تأویل الآیات الظاهره، ۱۴۰۹ق، ص۴۸۶.</ref> | | ۵۲|| وَإِنَّ مِن شِيعَتِهِ لَإِبْرَ‌اهِيمَ{{سخ}}و بى‌گمان، ابراهيم از پيروان اوست. ||[[سوره صافات|صافات]] ۸۳|| درباره امامان و از جمله حضرت مهدی و صفات شیعیانشان.<ref> استرآبادی، تأویل الآیات الظاهره، ۱۴۰۹ق، ص۴۸۶.</ref> | ||
|- | |- | ||
| ۵۳|| وَلَوْ تَرَ‌ىٰ إِذْ فَزِعُوا فَلَا فَوْتَ وَأُخِذُوا مِن مَّكَانٍ قَرِ‌يبٍ{{سخ}}و اى كاش مى‌ديدى هنگامى را كه [كافران] وحشت‌زده‌اند [آنجا كه راهِ] گريزى نمانده است و از جايى | | ۵۳|| وَلَوْ تَرَ‌ىٰ إِذْ فَزِعُوا فَلَا فَوْتَ وَأُخِذُوا مِن مَّكَانٍ قَرِ‌يبٍ{{سخ}}و اى كاش مى‌ديدى هنگامى را كه [كافران] وحشت‌زده‌اند [آنجا كه راهِ] گريزى نمانده است و از جايى نزدیک گرفتار آمده‌اند. ||[[سوره سبا|سبا]] ۵۱|| در بحارالانوار، روایاتی از پیامبر(ص) و امام باقر(ع) نقل شده که نشان می‌دهد از مصادیق این آیه، خروج سفیانی به هنگام قیام حضرت مهدی(ع) است.<ref>عیاشی، تفسیر العیاشی، ۱۳۸۰ق، ج۲، ص۵۷.</ref> | ||
|- | |- | ||
|۵۴|| قُلْ يَوْمَ الْفَتْحِ لَا يَنفَعُ الَّذِينَ كَفَرُوا إِيمَانُهُمْ وَلَا هُمْ يُنظَرُ‌ونَ{{سخ}}بگو: «روز پيروزى، ايمان كسانى كه كافر شده‌اند سود نمى‌بخشد و آنان مهلت نمى‌يابند.» ||[[سوره سجده|سجده]] ۲۹|| از حضرت صادق (ع) روایت شده، روز فتح و پیروزی روزی است که دنیا بر روی حضرت قائم(ع) گشوده می‌شود.<ref> استرآبادی، تأویل الآیات الظاهره، ۱۴۰۹ق، ص۴۳۸.</ref> | |۵۴|| قُلْ يَوْمَ الْفَتْحِ لَا يَنفَعُ الَّذِينَ كَفَرُوا إِيمَانُهُمْ وَلَا هُمْ يُنظَرُ‌ونَ{{سخ}}بگو: «روز پيروزى، ايمان كسانى كه كافر شده‌اند سود نمى‌بخشد و آنان مهلت نمى‌يابند.» ||[[سوره سجده|سجده]] ۲۹|| از حضرت صادق (ع) روایت شده، روز فتح و پیروزی روزی است که دنیا بر روی حضرت قائم(ع) گشوده می‌شود.<ref> استرآبادی، تأویل الآیات الظاهره، ۱۴۰۹ق، ص۴۳۸.</ref> | ||
| خط ۱۱۵: | خط ۱۱۵: | ||
| ۵۵|| وَلَنُذِيقَنَّهُم مِّنَ الْعَذَابِ الْأَدْنَىٰ دُونَ الْعَذَابِ الْأَكْبَرِ لَعَلَّهُمْ يَرْ‌جِعُونَ{{سخ}}و قطعاً غير از آن عذاب بزرگتر، از عذاب اين دنيا [نيز] به آنان مى‌چشانيم، اميد كه آنها [به خدا] بازگردند. ||سجده ۲۱|| در روایتی از امام صادق (ع) منظور از عذاب اکبر خروج قائم(ع) با شمشیر در آخر الزمان دانسته شده است.<ref> بحرانی، البرهان، ۱۳۷۴ش، ج۴، ص۴۰۱.</ref> | | ۵۵|| وَلَنُذِيقَنَّهُم مِّنَ الْعَذَابِ الْأَدْنَىٰ دُونَ الْعَذَابِ الْأَكْبَرِ لَعَلَّهُمْ يَرْ‌جِعُونَ{{سخ}}و قطعاً غير از آن عذاب بزرگتر، از عذاب اين دنيا [نيز] به آنان مى‌چشانيم، اميد كه آنها [به خدا] بازگردند. ||سجده ۲۱|| در روایتی از امام صادق (ع) منظور از عذاب اکبر خروج قائم(ع) با شمشیر در آخر الزمان دانسته شده است.<ref> بحرانی، البرهان، ۱۳۷۴ش، ج۴، ص۴۰۱.</ref> | ||
|- | |- | ||
| ۵۶|| وَیوْمَئِذٍ یفْرَ‌حُ الْمُؤْمِنُونَ{{سخ}}و در آن روز است که مؤمنان از یاری خدا شاد می‌گردند. ||[[سوره روم|روم]] ۴|| بر پایه روایتی از امام صادق(ع)، منظور از خوشحالی مومنان در آن روز نسبت به قیام و ظهور حضرت قائم(ع) است.<ref>طبری، دلائل الامامه، ۱۴۱۳ق، ص۴۶۴-۴۶۵.</ref> | | ۵۶|| وَیوْمَئِذٍ یفْرَ‌حُ الْمُؤْمِنُونَ{{سخ}}و در آن روز است که [[ایمان|مؤمنان]] از یاری خدا شاد می‌گردند. ||[[سوره روم|روم]] ۴|| بر پایه روایتی از امام صادق(ع)، منظور از خوشحالی مومنان در آن روز نسبت به قیام و ظهور حضرت قائم(ع) است.<ref>طبری، دلائل الامامه، ۱۴۱۳ق، ص۴۶۴-۴۶۵.</ref> | ||
|- | |- | ||
| ۵۷|| إِن نَّشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِم مِّنَ السَّمَاءِ آيَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِينَ{{سخ}}اگر بخواهيم، معجزه‌اى از آسمان بر آنان فرود مى‌آوريم، تا در برابر آن، گردن‌هايشان خاضع گردد. ||[[سوره شعراء|شعراء]] ۴|| از امام باقر(ع) نقل شده: این آیه درباره قائم آل محمد(ص) نازل شده که اسم او از سوی آسمان اعلام خواهد شد.<ref> استرآبادی، تأویل الآیات الظاهره، ۱۴۰۹ق، ص۳۸۳-۳۸۴.</ref> | | ۵۷|| إِن نَّشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِم مِّنَ السَّمَاءِ آيَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِينَ{{سخ}}اگر بخواهيم، معجزه‌اى از آسمان بر آنان فرود مى‌آوريم، تا در برابر آن، گردن‌هايشان خاضع گردد. ||[[سوره شعراء|شعراء]] ۴|| از امام باقر(ع) نقل شده: این آیه درباره قائم آل محمد(ص) نازل شده که اسم او از سوی آسمان اعلام خواهد شد.<ref> استرآبادی، تأویل الآیات الظاهره، ۱۴۰۹ق، ص۳۸۳-۳۸۴.</ref> | ||
| خط ۱۳۸: | خط ۱۳۸: | ||
| ۶۶|| وَلَهُ أَسْلَمَ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْ‌ضِ طَوْعًا وَكَرْ‌هًا وَإِلَيْهِ يُرْ‌جَعُونَ{{سخ}}هر كه در آسمانها و زمين است خواه و ناخواه سر به فرمان او نهاده است و به سوى او بازگردانيده مى‌شويد. ||[[سوره آل عمران|آل عمران]] ۸۳|| در روایتی از امام صادق (ع)، این آیه به ظهور امام زمان و بواسطه آن هدایت همگان به سوی کلمه توحید اشاره دارد. <ref>عیاشی، تفسیر العیاشی، ۱۳۸۰ق، ج۱، ص۱۳.</ref> | | ۶۶|| وَلَهُ أَسْلَمَ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْ‌ضِ طَوْعًا وَكَرْ‌هًا وَإِلَيْهِ يُرْ‌جَعُونَ{{سخ}}هر كه در آسمانها و زمين است خواه و ناخواه سر به فرمان او نهاده است و به سوى او بازگردانيده مى‌شويد. ||[[سوره آل عمران|آل عمران]] ۸۳|| در روایتی از امام صادق (ع)، این آیه به ظهور امام زمان و بواسطه آن هدایت همگان به سوی کلمه توحید اشاره دارد. <ref>عیاشی، تفسیر العیاشی، ۱۳۸۰ق، ج۱، ص۱۳.</ref> | ||
|- | |- | ||
| ۶۷|| يَوْمَ يَأْتِي بَعْضُ آيَاتِ رَ‌بِّكَ لَا يَنفَعُ نَفْسًا إِيمَانُهَا لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِن قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ فِي إِيمَانِهَا خَيْرً‌ا ۗ قُلِ انتَظِرُ‌وا إِنَّا مُنتَظِرُ‌ونَ{{سخ}}روزى كه پاره‌اى از نشانه‌هاى پروردگارت [پديد] آيد، كسى كه قبلاً ايمان نياورده يا خيرى در ايمان آوردن خود به دست نياورده، ايمان آوردنش سود نمى‌بخشد. بگو: «منتظر باشيد كه ما [هم] منتظريم.» ||[[سوره انعام|انعام]] ۱۵۸|| امام صادق(ع) منظور از یوم در «یوم یأتی بعض آیات ربک» را روز ظهور حضرت قائم دانسته است و نیز آیات را به ائمه و آیه منتظره را که مورد انتظار است به امام زمان تفسیر کرده است.<ref>صدوق، کمال الدین، ۱۳۹۵ق، ج۲، ص۳۵۷.</ref> | | ۶۷|| يَوْمَ يَأْتِي بَعْضُ آيَاتِ رَ‌بِّكَ لَا يَنفَعُ نَفْسًا إِيمَانُهَا لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِن قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ فِي إِيمَانِهَا خَيْرً‌ا ۗ قُلِ انتَظِرُ‌وا إِنَّا مُنتَظِرُ‌ونَ{{سخ}}روزى كه پاره‌اى از نشانه‌هاى پروردگارت [پديد] آيد، كسى كه قبلاً ايمان نياورده يا خيرى در ايمان آوردن خود به دست نياورده، ايمان آوردنش سود نمى‌بخشد. بگو: «منتظر باشيد كه ما [هم] منتظريم.» ||[[سوره انعام|انعام]] ۱۵۸|| امام صادق(ع) منظور از یوم در «یوم یأتی بعض آیات ربک» را روز ظهور حضرت قائم دانسته است و نیز آیات را به [[امامان شیعه|ائمه]] و آیه منتظره را که مورد انتظار است به امام زمان تفسیر کرده است.<ref>صدوق، کمال الدین، ۱۳۹۵ق، ج۲، ص۳۵۷.</ref> | ||
|- | |- | ||
| ۶۸|| وَمِن قَوْمِ مُوسَىٰ أُمَّةٌ یهْدُونَ بِالْحَقِّ وَبِهِ یعْدِلُونَ{{سخ}}و از میان قوم موسى جماعتى هستند كه به حق راهنمایى مى‌كنند و به حق داورى مى‌نمایند. ||[[سوره اعراف|اعراف]] ۱۵۹|| | | ۶۸|| وَمِن قَوْمِ مُوسَىٰ أُمَّةٌ یهْدُونَ بِالْحَقِّ وَبِهِ یعْدِلُونَ{{سخ}}و از میان قوم موسى جماعتى هستند كه به حق راهنمایى مى‌كنند و به حق داورى مى‌نمایند. ||[[سوره اعراف|اعراف]] ۱۵۹|| بر اساس روایتی از امام صادق (ع)، برخی از مومنین قوم موسی (ع)، جزو یاران و یاوران حضرت مهدی (ع) خواهند بود. <ref> عیاشی، تفسیر العیاشی، ۱۳۸۰ق، ج۲، ص۳۲.</ref> | ||
|- | |- | ||
|۶۹|| قَالَ لَوْ أَنَّ لِي بِكُمْ قُوَّةً أَوْ آوِي إِلَىٰ رُكْنٍ شَدِيدٍ{{سخ}} [لوط] گفت: «كاش براى مقابله با شما قدرتى داشتم يا به تكيه‌گاهى استوار پناه مى‌جستم.» ||[[سوره هود|هود]] ۸۰|| امام صادق(ع) قُوَّة را به نیروی قائم(ع) و رکن شدید را به یاران و اصحاب امام زمان تفسیر کرده است.<ref> عیاشی، تفسیر العیاشی، ۱۳۸۰ق، ج۲، ص۱۵۷.</ref> | |۶۹|| قَالَ لَوْ أَنَّ لِي بِكُمْ قُوَّةً أَوْ آوِي إِلَىٰ رُكْنٍ شَدِيدٍ{{سخ}} [لوط] گفت: «كاش براى مقابله با شما قدرتى داشتم يا به تكيه‌گاهى استوار پناه مى‌جستم.» ||[[سوره هود|هود]] ۸۰|| امام صادق(ع) قُوَّة را به نیروی قائم(ع) و رکن شدید را به یاران و اصحاب امام زمان تفسیر کرده است.<ref> عیاشی، تفسیر العیاشی، ۱۳۸۰ق، ج۲، ص۱۵۷.</ref> | ||