تبری: تفاوت میان نسخه‌ها

در قرآن، علاوه بر اینکه یک سوره با برائتِ خدا و [[پیامبر(ص)|پیامبرش]] از مشرکان آغاز شده و ازین‌رو «برائت» نام گرفته است، در بیست سوره (مجموعاً در ۲۷ آیه)، مادّه برائت و مشتقات آن، سی بار آمده است،<ref>مصطفوی، التحقیق، ذیل «برء».</ref> از آن جمله است: تبرّی از [[شرک]]<ref> انعام: ۱۹، ۷۸.</ref> و همچنین اظهار برائت پیامبر اکرم(ص) از مخالفان خود و بری بودن مخالفان ایشان از آن حضرت.<ref>یونس: ۴۱؛ شعرا: ۲۱۶.</ref> قرآن برائت و تبرّی را تقریبا به معنای لغوی به کار برده و اصل مشترک در آن، مفارقت کردن از دشمنان خدا و خروج از عهد و پیمان مشرکان و کفار و منقطع شدن و گسستن از پیروان باطل است.<ref>طبرسی، مجمع‌البيان، ج ۵، ص۳۴؛ عبدالباقی، المعجم المفهرس.</ref>

را یکی از مهمترین و استوارترین رشته‌های ایمان (مِنْ اَوْثقِ عُری الایمان) ذکر کرده‌اند<ref>متقی هندی، کنزالعمال، ج ۱، ص۲۵۷؛ مجلسی، بحارالانوار، ج ۶۶، ص۲۴۲.</ref> امام صادق(ع) به وجوب برائت از مخالفان دین خدا و دوستانِ دشمنان خدا و دشمنانِ دوستان خدا تصریح کرده‌اند<ref>صدوق، الاعتقادات، ۱۴۱۴ق، ص۸۶.</ref>