تبری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''تبرّی'''، یا '''برائت''' از [[فروع دین]] [[اسلام]] به معنای دوری جستن از دشمنان [[خدا]] و دشمنان اولیای دین، اصطلاحی [[کلام|کلامی]] و از آموزه‌های اعتقادی و رفتاری [[دین|دینی]]. اصل تبرّی در کنار [[تولی|تولّی]]، جایگاه ویژه و بار معنایی خاصی در مذهب [[شیعه]] دارد و یکی از آموزه‌های اساسی پیروان این مذهب به شمار می‌آید.  

تبرّی مصدر عربی، بر وزن تفعّل و از ریشة بَرَءَ و اصل آن تَبَرُّؤ است، در زبان فارسی بیشتر به صورت تبرّا به کار می‌رود. تبرّی در لغت به معنای دوری کردن از چیزی که مجاورت با آن ناپسند است، بیزاری جستن، و مانند اینها آمده است. در فارسی، «تبرّی جستن» به‌معنای بیزاری و دوری جستن است.<ref>راغب اصفهانی، المفردات؛ ابن منظور، لسان العرب؛ صفی‌پوری، منتهی الارب، ذیل «برء»؛ نفیسی، فرهنگ نفیسی؛ داعی الاسلام، ذیل «تبرّا».</ref>