میر محمدصالح خاتون‌آبادی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''میر محمد صالح خاتون آبادی''' (۱۰۵۸ق ۱۱۲۶ق) [[فقیه]]، [[:رده:محدثان شیعه|محدّث امامی]] [[قرن یازدهم]] و [[قرن دوازدهم|دوازدهم]]، شاگرد و داماد [[محمد باقر مجلسی]] است. پس از درگذشت مجلسی [[امام جمعه]] و شیخ الاسلام [[اصفهان]] شد.

میر محمدصالح فرزند عبدالواسع در ۱۰۵۸ق در خانواده‌ای از سادات حسینی<ref>ثقة الاسلام تبريزى، مرآة الكتب‏، ۱۴۱۴ق، ج۳، ص۴۲.</ref> در [[اصفهان]] به دنیا آمد. او داماد [[محمدباقر مجلسی]] و بسیار مورد احترام و اعتماد او بود.<ref>خوانساری، روضات الجنات فی احوال العلماء و السادات، ۱۳۹۲ق، ج۲، ص۳۶۴ ؛ نوری، فیض قدسی، ۱۳۷۴ش، ص۱۴۸</ref> چنانچه هنگام وفات مجلسی، هشت مجلد از بحارالانوار به صورت مُسَوَّده و پیش‌ نویس و بدون توضیح باقی مانده بود، و مجلسی، اتمام آن را به میر محمدصالح وصیت کرد. همچنین مجلسی از وی خواسته بود شرح ناتمام او بر کافی، با نام مرآة العقول را به پایان رساند. <ref>خاتون آبادی، حدائق المقربین، ص۲۳۳ ؛ آقابزرگ طهرانی، الذریعة الی تصانیف الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج۴، ص۴۱۵.</ref>

پس از درگذشت مجلسی، با وجود عالمان بزرگی مانند [[فاضل هندی]](درگذشت ۱۱۳۷ق) و [[آقا جمال الدین خوانساری]] (درگذشت۱۱۲۲ق)، امام جمعه و سرپرست حوزه علمی اصفهان شد<ref>خوانساری، ج ۲، ص۳۶۴؛ حبیب آبادی، ج ۲، ص۳۱۵، ۳۱۸و۳۱۹؛ امین، ج ۹، ص۲۵۳</ref> و پس از وفات جعفر بن عبداللّه کمَرِه‌ای (شیخ الاسلام اصفهان) در ۱۱۱۵ق، شیخ الاسلام شهر شد. گرچه برای مدتی از این سمت عزل شد.<ref>خاتون آبادی، وقایع السنین و الاعوام، ۱۳۵۲ش، ص۵۵۳-۵۶۵.</ref>

سال وفاتِ میر محمدصالح خاتون آبادی، در برخی منابع<ref> آقابزرگ طهرانی، الذریعة الی تصانیف الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۴۸</ref>۱۱۱۶ق ذکر شده، اما در تتمیم [[وقایع السنین و الاعوام]]، در ذکر رویدادهای سال‌های ۱۱۲۴ق تا ۱۱۲۶ق از او نام برده شده<ref>خاتون آبادی، وقایع السنین و الاعوام، ۱۳۵۲ش، ص۵۶۵-۵۶۷</ref> و بنابراین به نظر می‌رسد که تاریخ وفات او ۱۱۲۶ق است و سال فوت میر اسماعیل خاتون آبادی، از عموزادگان او، ۱۱۱۶ق بوده است. میرمحمدصالح در [[اصفهان]] درگذشت و در [[نجف]] به خاک سپرده شد.<ref> آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعة، ۱۳۷۲ش، ص۳۶۸؛ حسینی اشکوری، تلامذةالعلامة المجلسی و المجازون منه، ۱۴۱۰ق،‌ ص۱۱۱</ref>