آیه ۴۱ سوره حج: تفاوت میان نسخه‌ها

'''آیه ۴۱ [[سوره حج]]''' درصدد توصیف افرادی است که [[خدا]] و دین او را یاری می‌کنند. ویژگی آنها چنین ترسیم شده که اگر صاحب قدرت شوند، [[نماز]] را به‌پا داشته، [[زکات]] می‌دهند و [[امر به معروف و نهی از منکر]] می‌کنند.<br>

از [[امام محمد باقر علیه‌السلام|امام باقر(ع)]] نقل شده که این [[آیه]] اختصاص به [[اهل‌بیت(ع)|اهل‌بیت]] و [[امام مهدی عجل الله تعالی فرجه|حضرت مهدی(عج)]] و یارانش دارد. البته برخی [[تفسیر قرآن|مفسرین]] این نوع [[حدیث|احادیث]] را بیان‌گر مصداق آشکار آیه دانسته و معتقدند مفهوم آیه همه افراد [[ایمان|با ایمان]] و [[جهاد|مجاهد]] را شامل می‌شود.

[[شرف‌الدین استرابادی|سید شرف الدین اَسترآبادی]] از [[تفسیر قرآن|مفسران]] و [[محدث|محدثان شیعه]]، [[حدیث|حدیثی]] در [[تأویل الآیات الظاهرة فی فضائل العترة الطاهرة (کتاب)|کتاب تأویل الآیات الظاهرة]] از [[امام موسی کاظم علیه‌السلام|امام کاظم(ع)]] نقل نموده که حضرت فرمود: روزی در [[مسجد]]، نزد پدرم بودم. مردی از او دربارهٔ آیه «الَّذینَ إِنْ مَکَّنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ...» پرسید. اماتم صادق(ع) ضمن تفسیر این آیه به [[اهل‌بیت(ع)|اهل بیت(ع)]]، جریان آن را چنین بیان نمود: فلانی و فلانی همراه با گروهی(و آنها را نام برد) خدمت [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] رسیده و پرسیدند: بعد از تو [[خلافت]] به چه کسی می‌رسد؟ به خدا قسَم! اگر به یکی از خویشانت برسد از آنها بر جان خود بیمناکیم و اگر به غیر آنها برسد، شاید نسبت به ما نزدیک‌تر و مهربان‌تر باشد! رسول‌خدا(ص) از شنیدن این سخن بسیار ناراحت شد و فرمود: «به خدا سوگند! اگر به [[خدا]] و فرستاده‌اش [[ایمان]] داشتید، هرگز با آنها را دشمنی نمی‌کردید؛ زیرا که دشمنی با آن‌ها دشمنی با من و دشمنی با من، کفر ورزیدن به خدا است. شما [با این سخنتان] از [[مرگ|مرگم]] خبر دادید! به خدا سوگند! اگر خداوند به آن‌ها در زمین قدرت دهد، نماز را در وقتش به‌پای دارند و زکات را در جای خودش به مصرف رسانده و [[امر به معروف و نهی از منکر]] خواهند نمود؛ خداوند کسانی‌که با من و [[اهل‌بیت(ع)|اهل‌بیت]]م دشمنی نمایند خوار و ذلیل خواهد کرد». در این هنگام خدای عزّوجلّ این [[آیه]] را نازل فرمود: «الَّذینَ إِنْ مَکَّنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ...».<ref>استرآبادی، تأویل الآیات الظاهرهًْ، ۱۴۰۹ق، ص۳۳۸</ref>

در آیه ۴۱ سوره حج چند ویژگی برای افرادی‌که خدا و دین او را یاری می‌کنند بیان نموده و آن ویژگی‌ها چنین ترسیم شده است: کسانی‌که اگر ما آنها را در زمین قدرت دهیم به اجرای احکام خدا می‌پردازند؛ نماز را به‌پا داشته، زکات می‌دهند و امر به معروف و نهی از منکر می‌کنند.<ref>نجفی خمینی، محمد جواد، تفسیر آسان، ۱۳۹۸ق، ج۱۳، ص۱۶۷.</ref> [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] این آیه را توصیفی برای عموم مؤمنان و مسلمانان تا روز قیامت شمرده و علت نام بردن از نماز و زکات را این دانسته که نماز اصل و عمده [[عبادت|عبادات]] و زکات اساس واجبات مالی است.<ref>طباطبائی، المیزان، الناشر منشورات اسماعيليان، ج۱۴، ص۳۸۶.</ref><br>

در احادیثی متعدد از [[چهارده معصوم|معصومان]]، مصداق این آیه اهل‌بیت پیامبر دانسته شده که به اجرای احکام خدا اقدام خواهند نمود.<ref>استرآبادی، تأویل الآیات الظاهرهًْ، ۱۴۰۹ق، ص۳۳۷-۲۳۹.</ref> از جمله در [[تفسیر علی بن ابراهیم قمی (کتاب)|تفسیر قمی]] از [[امام محمد باقر علیه‌السلام|امام باقر(ع)]] نقل شده که این آیه اختصاص به اهل‌بیت(ع) و [[امام مهدی عجل الله تعالی فرجه|حضرت مهدی(عج)]] و یارانش دارد.<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۸۷.</ref> به گفته [[ناصر مکارم شیرازی]] از [[تفسیر قرآن|مفسرین قرآن]]، این احادیث بیان‌گر مصداق آشکار آیه بوده و مانع عمومیت آن نیست؛ یعنی مفهوم آیه همه افراد [[ایمان|با ایمان]] و [[جهاد|مجاهد]] را شامل می‌شود.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۴، ص۱۲۲.</ref>