آل آقا: تفاوت میان نسخه‌ها

| وب‌گاه رسمی =

}}

==علت نامگذاری==

==شخصیت‌های مشهور==

آقا سید محمد علی بهبهانی ([[سال ۱۱۴۴ هجری قمری|۱۱۴۴]]-[[سال ۱۲۱۶ هجری قمری|۱۲۱۶]]ق)<ref> بهبهانی، احمد، مرآت الاحوال، ۱۳۷۳ش، ج۱، ص۱۴۷؛ حبیب آبادی، مکارم الاثار، ۱۳۴۲ش، ج۲، ص۵۶۶</ref> معروف به آقا محمد علی کرمانشاهی، [[فقیه]]، اصولی و رجالی متنفّذ [[شیعه]] در قرن دوازدهم و سیزدهم که نزد [[آقا محمدخان قاجار]] نیز دارای احترام بود.<ref>سپهر، ناسخ التواریخ، ۱۳۴۴-۱۳۴۵ش، ج ۱، ص۶۰؛ حبیب آبادی، مکارم الاثار، ۱۳۴۲ش، ج ۲، ص۵۶۳؛ هدایت، ملحقات تاریخ روضة الصفا، ۱۳۳۹ش، ج ۹، ص۲۴۱</ref> عمده شهرت آقامحمدعلی، مبارزه جدّی و گسترده او با [[صوفیه]] در عصر [[قاجار]] است و مهم‌ترین آثار وی [[مقامع الفضل]] و [[خیراتیه]] در ابطال طریقة صوفیه است.

===سید محمدجعفر بهبهانی===

# فضایح الصّوفیه (قم، ۱۴۱۳ق).

# انیس الطلاب (تألیف ۱۲۳۵ق)، در شرح بعضی احادیث و مسائل فقهی.

# شرح مَزجی بر دیباچه مفاتیح الشّرایع [[فیض کاشانی]].<ref> بهبهانی، احمد، مرآت الاحوال، ۱۳۷۳ش، ج ۱، ص۱۵۱-۱۵۴؛ دوانی، آقامحمد باقر، ۱۳۶۲ش، ص۳۳۶؛ بهبهانی، محمدجعفر، فضایح الصوفیة، ۱۴۱۳ق، مقدمه، ص۷-۱۲؛ رجوع کنید به: بهبهانی، محمدجعفر، فضایح الصوفیة، ۱۴۱۳ق، مقدمه، ص۱۰-۱۱</ref>

===محمداسماعیل بهبهانی===

===سید احمد بهبهانی===

===آقامحمود بهبهانی===

به سبب ذوق شعری و علاقه وی به [[حاج میرزاآقاسی]]، وزیر صوفی مشرب [[محمدشاه]]، آقامحمود را از هواداران [[تصوف]] قلمداد می‌کنند. در این زمینه آورده‌اند که در مدت محبوس بودن [[مظفرعلیشاه]] در خانه آقامحمد علی کرمانشاهی، آقامحمود مریض شد و مظفّرعلیشاه که دستی در طبابت داشت او را معالجه کرد و از آن پس آقامحمود به تصوف تمایل و ارادت پیدا کرد.<ref>معصوم علیشاه، طرائق الحقائق، ۱۳۳۹-۱۳۴۵ش، ج ۱، ص۱۸۵، ج ۳، ص۲۰۸، ۴۶۹، ۴۷۱؛ هدایت، مجمع الفصحا، ۱۳۳۶-۱۳۴۰ش، ج ۲، بخش ۲، ص۹۴۶؛ اعتمادالسلطنه، المآثر و الاثار، ۱۳۶۳ش، ص۲۰۵؛ مدرسه عالی سپهسالار، فهرست کتابخانه، ۱۳۱۵ش، ج ۱، ص۵۴۴؛ قمی، فوائد الرضویه، ۱۳۲۷ش، ص۵۷۵، پانویس ۱</ref> قطع نظر از مستند نبودن این داستان<ref>پورجوادی و لامبورن ویلسون، ۱۹۷۸م، ص۱۳۰-۱۳۱</ref> از ملاحظه آثار و اشعار آقامحمود این نکته روشن می‌گردد که وی نیز مانند پدرش از تصوف و درویشی رایج در عصر خود انتقاد کرده و بر آنان طعن زده است.<ref>دوانی، آقامحمد باقر، ۱۳۶۲ش، ص۳۵۰-۳۵۲؛ معصوم علیشاه، طرائق الحقائق، ۱۳۳۹-۱۳۴۵ش، ج ۳، ص۴۷۰-۴۷۱</ref> وی در [[تنبیه الغافلین]] و [[ایقاظ الراقدین]]،<ref> بهبهانی، محمودبن محمدعلی، تنبیه الغافلین، ۱۳۴۲ش، ص۳۳-۴۳</ref> عقاید متصوّفه را برگرفته از عقاید کفّار [[هند]] و جوکیان ایشان دانسته و آنها را با یکدیگر مقایسه کرده و در فصول دیگر مانند پدرش آقامحمدعلی در [[خیراتیه]]، ردّی همه جانبه از افکار و آداب صوفیان به دست داده است. وی در [[دزاشیب]] [[تهران]] درگذشت و در [[کربلا]] دفن شد.<ref>اعتمادالسلطنه، المآثر و الاثار، ۱۳۶۳ش، ص۲۰۵؛ قمی، ص۵۷۵، پانویس ۱؛ آقابزرگ طهرانی، الذریعه، ۱۹۸۳م، ج ۴، ص۴۴۷</ref>

===آقاعبدالله بهبهانی===

'''آثار'''