ابراهیم (پیامبر): تفاوت میان نسخه‌ها
←ابراهیم در عهدین
| خط ۱۰۳: | خط ۱۰۳: | ||
[[علامه طباطبائی]] این بخش از داستان ابراهیم در تورات را با استناد به مناسب‌نبودن آن با مقام نبوت و روح [[تقوا]]، به همراه تعارضات دیگرِ تورات در داستان ابراهیم(ع)، دلیلی بر [[تحریف تورات]] می‌داند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۷، ص۲۲۵ و ۲۲۶.</ref> | [[علامه طباطبائی]] این بخش از داستان ابراهیم در تورات را با استناد به مناسب‌نبودن آن با مقام نبوت و روح [[تقوا]]، به همراه تعارضات دیگرِ تورات در داستان ابراهیم(ع)، دلیلی بر [[تحریف تورات]] می‌داند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۷، ص۲۲۵ و ۲۲۶.</ref> | ||
[[عهد عتیق]]، [[اسحاق (پیامبر)|اسحاق(ع)]] را فرزند [[ذبیح‌الله|ذبیحِ]] ابراهیم معرفی نموده است.<ref>پیدایش، ۲۲: ۱- ۱۴.</ref> در مواردی هم ذبیح تنها فرزند ابراهیم دانسته شده است.<ref>تکوین،۲۲: ۲.</ref> همچنین در تورات آمده است که خداوند در کنعان با حضرت ابراهیم عهد بست که از [[نیل]] تا [[فرات]] را به فرزندان او که از نسل اسحاق پدید میآیند، عطا کند.<ref>پیدایش، ۱۵: ۱۸.</ref> | [[عهد عتیق]]، [[اسحاق (پیامبر)|اسحاق(ع)]] را فرزند [[ذبیح‌الله|ذبیحِ]] ابراهیم معرفی نموده است.<ref>پیدایش، ۲۲: ۱- ۱۴.</ref> در مواردی هم ذبیح تنها فرزند ابراهیم دانسته شده است.<ref>تکوین،۲۲: ۲.</ref> همچنین در تورات آمده است که خداوند در [[کنعان]] با حضرت ابراهیم عهد بست که از [[نیل]] تا [[فرات]] را به فرزندان او که از نسل اسحاق پدید میآیند، عطا کند.<ref>پیدایش، ۱۵: ۱۸.</ref> | ||
در [[عهد جدید]] نیز از ابراهیم در ۷۲ موضع یاد شده و نسب [[عیسی مسیح]] از طریق [[اسحاق (پیامبر)|اسحاق(ع)]] با ۳۹ واسطه (متی، ۱: ۱-۷) یا ۵۴ واسطه (لوقا، ۳: ۲۴-۲۵) به وی متصل شده است. ایمان ابراهیم در عهد جدید به عنوان عالی‌ترین ایمان یاد شده است؛ زیرا غریبانه در فلسطین - که سرزمین او نبود - به فرمان خدا زیست و فرزند خود را به قربانگاه برد.<ref>سجادی، «ابراهیم خلیل(ع)»، ص۵۰۶. </ref> | در [[عهد جدید]] نیز از ابراهیم در ۷۲ موضع یاد شده و نسب [[عیسی مسیح]] از طریق [[اسحاق (پیامبر)|اسحاق(ع)]] با ۳۹ واسطه (متی، ۱: ۱-۷) یا ۵۴ واسطه (لوقا، ۳: ۲۴-۲۵) به وی متصل شده است. ایمان ابراهیم در عهد جدید به عنوان عالی‌ترین ایمان یاد شده است؛ زیرا غریبانه در فلسطین - که سرزمین او نبود - به فرمان خدا زیست و فرزند خود را به قربانگاه برد.<ref>سجادی، «ابراهیم خلیل(ع)»، ص۵۰۶. </ref> | ||