confirmed، templateeditor
۱۱٬۵۴۹
ویرایش
سید ابوالفضل موسوی زنجانی: تفاوت میان نسخه‌ها
ویکی سازی
(تمیزکاری) |
(ویکی سازی) |
||
| خط ۷۹: | خط ۷۹: | ||
سید ابوالفضل زنجانی بر آن بود تا آنچه را که در سیاستِ مدرن بر آن تاکید می‌رود، در آموزه‌های [[پیامبر (ص)]] جستجو کند. از نظر وی «در منظومه فکری پیامبر (ص)، افراد استقلال رای و آزادی عمل داشتند. کسی حقِ مداخله در کارهای خصوصی دیگران را نداشت و هرگاه عملی مربوط به جامعه بود، حقِ اظهار نظر را برای همه محفوظ می‌دانست. وی هرگز به طور تحکم و استبداد رای رفتار نمی‌کرد و به افکار مردم بی‌اعتنایی نمی‌نمود و نظر مشورتی دیگران را مورد مطالعه و توجه قرار می‌داد.» <ref> جعفر سعیدی، ۱۳۸۶، ص۹۷. </ref> | سید ابوالفضل زنجانی بر آن بود تا آنچه را که در سیاستِ مدرن بر آن تاکید می‌رود، در آموزه‌های [[پیامبر (ص)]] جستجو کند. از نظر وی «در منظومه فکری پیامبر (ص)، افراد استقلال رای و آزادی عمل داشتند. کسی حقِ مداخله در کارهای خصوصی دیگران را نداشت و هرگاه عملی مربوط به جامعه بود، حقِ اظهار نظر را برای همه محفوظ می‌دانست. وی هرگز به طور تحکم و استبداد رای رفتار نمی‌کرد و به افکار مردم بی‌اعتنایی نمی‌نمود و نظر مشورتی دیگران را مورد مطالعه و توجه قرار می‌داد.» <ref> جعفر سعیدی، ۱۳۸۶، ص۹۷. </ref> | ||
زنجانی پیامبر (ص) را پیشگام عرصه قانون‌مداری می‌نامید: «پیامبر به منظور اینکه فکر تبعیض را از میان ببرد و روح احترام و تسلیم به امر قانون را در کالبد اجتماع زنده سازد، همواره در انقیاد به قانون پیشقدم می‌شد و اجراء احکام شریعت را از خود و خانواده‌اش شروع می‌کرد.» <ref> جعفر سعیدی، ۱۳۸۶، ص۱۹۹. </ref> | زنجانی پیامبر (ص) را پیشگام عرصه قانون‌مداری می‌نامید: «پیامبر به منظور اینکه فکر تبعیض را از میان ببرد و روح احترام و تسلیم به امر قانون را در کالبد اجتماع زنده سازد، همواره در انقیاد به قانون پیشقدم می‌شد و اجراء احکام شریعت را از خود و خانواده‌اش شروع می‌کرد.» <ref> جعفر سعیدی، ۱۳۸۶، ص۱۹۹. </ref> | ||
وی در مقاله «نظام اجتماعی اسلام» از معایبِ حاکمِ مستبد سخن گفت و حکومت دیکتاتوری را به نقد کشید: «حاکمِ مستبد، مردم را به بردگی می‌کشاند و سلب آزادی می‌کند، فرصت ارشاد و انتقاد به کسی نمی‌دهد، رای خود را بدون دلیل بر آراء دیگران مقدم می‌شمارد، مانع از رشد فکر و نمو اراده می‌گردد، جامعه را به اطاعت کورکورانه وا می‌دارد، حاکم مستبد خودخواهی را به حد نهایی رسانیده و تشخیص خود را موجودی مقدس و بالا‌تر از همه می‌پندارد و اگر فرصت پیدا کند تا ادعای خدایی هم پیش می‌رود و از همگان خضوع کامل می‌طلبد. چون از تصرف در روح و قلب مخالفانِ خود مایوس شده، جسم و پیکرشان را در معرض شکنجه‌های غیر انسانی قرار می‌دهد. مخالفانِ خود را به باد تهمت و ناسزا گرفته و به جاه‌طلبی و اخلالگری و ایجاد فتنه منتسب می‌کند. در عین حال که با اهل دین و ایمان مبارزه می‌کند، تظاهر به دینداری نموده و خویشتن را حامی و طرفدار دیانت قلمداد می‌کند». <ref> جعفر سعیدی، ۱۳۸۶، ص۱۹۳. </ref> | وی در مقاله «نظام اجتماعی اسلام» از معایبِ حاکمِ مستبد سخن گفت و حکومت دیکتاتوری را به نقد کشید: «حاکمِ مستبد، مردم را به بردگی می‌کشاند و سلب آزادی می‌کند، فرصت ارشاد و انتقاد به کسی نمی‌دهد، رای خود را بدون دلیل بر آراء دیگران مقدم می‌شمارد، مانع از رشد فکر و نمو اراده می‌گردد، جامعه را به اطاعت کورکورانه وا می‌دارد، حاکم مستبد خودخواهی را به حد نهایی رسانیده و تشخیص خود را موجودی مقدس و بالا‌تر از همه می‌پندارد و اگر فرصت پیدا کند تا ادعای خدایی هم پیش می‌رود و از همگان خضوع کامل می‌طلبد. چون از تصرف در روح و قلب مخالفانِ خود مایوس شده، جسم و پیکرشان را در معرض شکنجه‌های غیر انسانی قرار می‌دهد. مخالفانِ خود را به باد [[تهمت]] و ناسزا گرفته و به جاه‌طلبی و اخلالگری و ایجاد فتنه منتسب می‌کند. در عین حال که با اهل دین و ایمان مبارزه می‌کند، تظاهر به دینداری نموده و خویشتن را حامی و طرفدار دیانت قلمداد می‌کند». <ref> جعفر سعیدی، ۱۳۸۶، ص۱۹۳. </ref> | ||
===استبداد=== | ===استبداد=== | ||