تکیه: تفاوت میان نسخه‌ها

گاه در کنار تکیه‌ها [[سقاخانه]] ساخته می‌شد، مانند سقاخانه مشبک چوبی تکیه یالْو رود نور در مازندران.<ref>ستوده، از آستارا تا استارباد، ۱۳۴۹ش، ج۳، ص۲۸۶، تصویر ۱۲۲.</ref> به گفته اسلامی در بافت شهری [[ساری]]، تکیه جزء تفکیک ناپذیر هر محله بود و در واقع هر محله با برپایی تکیه رسمیت می‌یافت.<ref>اسلامی، جغرافیای تاریخی ساری، ۱۳۷۳ش، ص۱۶۵ـ۱۶۶.</ref> استان مازندران ۱۱۳۵ تکیه از مجموع ۱۸۰۷ تکیه کشور را داراست.<ref>میرمحمدی، «پراکندگی جغرافیایی اماکن مذهبی کشور در قالب استانی»، ص۷۵.</ref>

در استان [[یزد]]، تکیه‌ها به لحاظ پیوند با دیگر فضاهای شهری و نیز به سبب عناصر بر جا مانده از معماری مذهبی کهن ایران در خور توجه‌اند.<ref>توسلی، «حسینیه‌ها، تکایا، مصلی‌ها»، ص۸۱ـ۸۳؛ مصطفوی، آثار تاریخی طهران، ۱۳۶۱ش، ج۱، ص۳۸۷.</ref> در این تکیه‌ها، از جمله تکیه شاه ولی [[تفت]] و امیر چخماقِ یزد<ref>مصطفوی، آثار تاریخی طهران، ۱۳۶۱ش، ج۱، ص۳۳۰.</ref> بر خلاف [[تکیه دولت]] تهران، و مانند تکایای شمال، نقشه کف بنا چهارگوش یا هشت ضلعی است.<ref>توسلی، «حسینیه‌ها، تکایا، مصلی‌ها»، ص۸۲.</ref> تکیه امیر چخماق دارای مناره و طاق نمابندی دو طبقه‌ای است که الگو و نمونه‌ای برای ساخت دیگر تکایای شهر محسوب می‌شود.<ref>مصطفوی، آثار تاریخی طهران، ۱۳۶۱ش، ج۱، ص۳۸۶ـ۳۸۷.</ref>