بدعت: تفاوت میان نسخه‌ها

'''بِدْعَت''' به‌معنای این است که پس از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام(ص)]] چیزی در دین وارد شود که از آن نهی شده یا درباره آن [[حدیث|روایتی]] وجود ندارد و ذیل هیچ‌یک از [[احکام شرعی|احکام]] کلی دین قرار نمی‌گیرد. بدعت در مقابل [[سنت|سُنّت]] قرار دارد؛ [[سنت|سُنّت]] آن آموزه‌هایی است که در [[قرآن]] و [[حدیث|روایات]] پیامبر و معصومان بیان شده است. در روایات، بدعت از مصادیق [[کفر]] و [[شرک]] معرفی شده است و همه فقیهان [[شیعه]] و [[اهل سنت و جماعت|سنی]]، بدعت را [[حرام]] می‌دانند.

در زمینه مصادیق بدعت میان مذاهب اسلامی اختلاف‌نظر وجود دارد و هر مذهب، مذاهب دیگر را به بدعت متهم می‌کند. گفته‌اند: از میان علمای مسلمان بیش از همه [[ابن‌تیمیه حرانی|ابن‌تیمیه]] دیگران را به بدعت متهم کرده است.

به باور شیعیان روی‌هم گذاشتن دست‌ها در نماز، خواندن [[نماز تراویح]] به جماعت و گفتن [[آمین]] در نماز، (پس از سوره حمد) از مصادیق بدعت است. برخی از علمای [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] بر این باورند که بدعت به خوب و بد تقسیم می‌شود و به جماعت‌ خواندن [[نماز تراویح]] که به دستور [[عمر بن خطاب]] مرسوم شد، بدعت خوب است. اما برخی دیگر از اهل‌سنت هر بدعتی را [[حرام]] می‌شمرند.