پرش به محتوا

حدیث سفینه: تفاوت میان نسخه‌ها

۴ بایت حذف‌شده ،  ‏۲۵ سپتامبر ۲۰۲۳
خط ۴۶: خط ۴۶:
طَیّبی معتقد است گرفتن درِ [[کعبه]] توسط [[ابوذر]] که راوی [[حدیث]] است، تأکیدی بر اثبات حدیث است و حضور علنی او در خانه خدا و در برابر مردم، نشانگر اهمیت این روایت برای خود ابوذر است و او با این کار خواسته گرایش مردم به این حدیث را جلب کند. وی در ادامه می‌گوید این حدیث در روایت دیگر این‌گونه آمده است: «من عرفنی قد عرفنی ومن أنکرنی فأنا أبوذر، سمعت النبی...». ابوذر با عبارت «من ابوذر هستم»، به همان حدیث نبوی در باره خودش اشاره کرده که: «آسمان سایه نینداخته و زمین برنداشته کسی را که راستگوتر از ابوذر باشد». در این روایت، [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|رسول خدا(ص)]] تنها راه رهایی از دنیا و گمراهی‌های آن را همین سفینه دانسته‌ است.<ref>طیبی، الکاشف عن حقائق السنن، ۱۴۱۷ق، ج۱۲، ص۳۹۱۹.</ref>
طَیّبی معتقد است گرفتن درِ [[کعبه]] توسط [[ابوذر]] که راوی [[حدیث]] است، تأکیدی بر اثبات حدیث است و حضور علنی او در خانه خدا و در برابر مردم، نشانگر اهمیت این روایت برای خود ابوذر است و او با این کار خواسته گرایش مردم به این حدیث را جلب کند. وی در ادامه می‌گوید این حدیث در روایت دیگر این‌گونه آمده است: «من عرفنی قد عرفنی ومن أنکرنی فأنا أبوذر، سمعت النبی...». ابوذر با عبارت «من ابوذر هستم»، به همان حدیث نبوی در باره خودش اشاره کرده که: «آسمان سایه نینداخته و زمین برنداشته کسی را که راستگوتر از ابوذر باشد». در این روایت، [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|رسول خدا(ص)]] تنها راه رهایی از دنیا و گمراهی‌های آن را همین سفینه دانسته‌ است.<ref>طیبی، الکاشف عن حقائق السنن، ۱۴۱۷ق، ج۱۲، ص۳۹۱۹.</ref>


سَمْهُودی در کتاب [[جواهر العقدین فی فضل الشرفین (کتاب)|جواهر العقدین]] می‌گوید همانگونه که کسانی که داخل سفینه نوح شدند، نجات یافتند، [[اهل‌البیت علیهم‌السلام|اهل‌بیت]] وسیله نجات بوده و کسانی که به کشتی اهل‌بیت وارد شوند،‌ اهل نجات خواهند بود. از نظر وی، نتیجه این [[حدیث]]، برانگیختن مردم برای گرایش به ریسمان اهل بیت(ع) و محبت و گرامی‌داشت مقام آنان است. بنابراین هر کسی که از آنان پیروی کند، نجات خواهد یافت و هر کس از آنها تخلف کند، گمراه شده و مستحق آتش جهنم خواهد بود.<ref>سمهودی، جواهر العقدین، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۱۲۶.</ref> ابن حجر هیتمی نیز با سمهودی موافق بوده و نظری همانند او بیان کرده است.<ref>ابن حجر هیتمی، الصواعق المحرقة، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۴۴۶ و ۴۴۷.</ref> سهمودی و هیتمی درباره سند [[حدیث سفینه]] گفته‌اند این حدیث از طُرُق مختلف که برخی از آنها برخی دیگر را تقویت می‌کند، روایت شده است». <ref>سمهودی، جواهر العقدین، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۱۲۳؛ ابن حجر هیتمی، الصواعق المحرقة،  ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۴۴۵.</ref>
سَمْهُودی در کتاب [[جواهر العقدین فی فضل الشرفین (کتاب)|جواهر العقدین]] می‌گوید همانگونه که کسانی که داخل سفینه نوح شدند، نجات یافتند، [[اهل‌البیت علیهم‌السلام|اهل‌بیت]] وسیله نجات بوده و کسانی که به کشتی اهل‌بیت وارد شوند،‌ اهل نجات خواهند بود. از نظر وی، نتیجه این حدیث، برانگیختن مردم برای گرایش به ریسمان اهل بیت(ع) و محبت و گرامی‌داشت مقام آنان است. بنابراین هر کسی که از آنان پیروی کند، نجات خواهد یافت و هر کس از آنها تخلف کند، گمراه شده و مستحق آتش جهنم خواهد بود.<ref>سمهودی، جواهر العقدین، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۱۲۶.</ref> ابن حجر هیتمی نیز با سمهودی موافق بوده و نظری همانند او بیان کرده است.<ref>ابن حجر هیتمی، الصواعق المحرقة، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۴۴۶ و ۴۴۷.</ref> سهمودی و هیتمی درباره سند [[حدیث سفینه]] گفته‌اند این حدیث از طُرُق مختلف که برخی از آنها برخی دیگر را تقویت می‌کند، روایت شده است». <ref>سمهودی، جواهر العقدین، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۱۲۳؛ ابن حجر هیتمی، الصواعق المحرقة،  ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۴۴۵.</ref>


محمد عبدالرؤوف مناوی (۹۵۲ - ۱۰۳۱ق) نیز در کتاب فیض القدیر وجه تشبیه را نجات و راه‌یافتگی دانسته است؛ یعنی همان طور که سرنشینان [[کشتی نوح]] نجات یافتند، نجات [[امت اسلامی]] نیز در گروِ تمسّک به [[اهل بیت‌(ع)]] است؛ زیرا آنها پیشوایان هدایت و چراغ‌های درخشنده‌ای هستند که [[خدا]] به‌واسطه آن‌ها بر بندگان خود احتجاج می‌کند.<ref>مناوی، فیض القدیر، ۱۳۵۶ق، ج۲، ص۵۱۹.</ref>
محمد عبدالرؤوف مناوی (۹۵۲ - ۱۰۳۱ق) نیز در کتاب فیض القدیر وجه تشبیه را نجات و راه‌یافتگی دانسته است؛ یعنی همان طور که سرنشینان [[کشتی نوح]] نجات یافتند، نجات [[امت اسلامی]] نیز در گروِ تمسّک به [[اهل بیت‌(ع)]] است؛ زیرا آنها پیشوایان هدایت و چراغ‌های درخشنده‌ای هستند که [[خدا]] به‌واسطه آن‌ها بر بندگان خود احتجاج می‌کند.<ref>مناوی، فیض القدیر، ۱۳۵۶ق، ج۲، ص۵۱۹.</ref>
۱۷٬۳۲۰

ویرایش