قاعده الواحد: تفاوت میان نسخه‌ها

'''قاعده الواحد''' از قواعد [[فلسفه اسلامی|فلسفی]] که تبیین نحوه آفرینش مخلوقات از سوی [[خدا]] از کاربست‌های آن است. قاعده مذکور که به صورت «الواحِدُ لا یصدُرُ منه الّا الواحِد» بیان می‌شود دربردارنده این معناست که از یک علت، جز یک معلول به وجود نمی‌آید. پیشینه قاعده الواحد را به یونان باستان برگردانده‌اند؛ ولی [[ابن‌سینا]] اولین [[فلسفه اسلامی|فیلسوفی]] است که برای اثبات این قاعده دلیل اقامه کرده است. گفته شده [[فارابی]] نخستین فیلسوف مسلمان است که از این قاعده در فلسفه خود استفاده کرده است. قاعده الواحد در دیگر علوم نیز به‌کارگرفته شده است.   

==اهمیت و جایگاه==

قاعده الواحد، از مهم‌ترین قواعد فلسفی شمرده شده است.<ref>پارسایی، «بررسی گستره براهین قاعده الواحد»، ص۴۷.</ref> [[میرداماد]]، آن را از فطریات عقل سلیم و اساسی‌ترین اصول عقلی دانسته است.{{مدرک}}به گفته [[خواجه نصیرالدین طوسی]]، چندین مسأله از مهم‌ترین مسائل فلسفی از جمله توضیح کثرت در عالم هستی بر قاعده الواحد مترتب است.<ref>طوسی، اجوبه المسائل النصیریه، ۱۳۸۳ش، ص۲۰۸.</ref> از این اصل فلسفی در دیگر دانش‌ها از جمله عرفان و [[اصول فقه|علم اصول]] نیز استفاده شده است.<ref>پارسایی، «بررسی گستره براهین قاعده الواحد»، ص۴۷.</ref>