سید محمدحسن شیرازی: تفاوت میان نسخه‌ها

میرزای شیرازی پس از درگذشت [[شیخ مرتضی انصاری]] در سال ۱۲۴۳ش، به [[مرجعیت]] رسید و تا پایان عمر به مدت سی سال مرجع واحد شیعیان بود. او شاگرد خاص و مورد علاقه [[شیخ انصاری]] بود. [[شیخ عبدالکریم حائری]]، مؤسس [[حوزه علمیه قم]]، [[آخوند خراسانی]]، [[شیخ فضل الله نوری]]، [[میرزای نائینی]] و [[محمدتقی شیرازی]] از شاگردان او بودند. میرزا رساله‌های فقهی و اصولی متعددی تألیف کرد و بر کتاب‌هایی فقهی و اصولی به‌ویژه تعلیقه‌های شیخ انصاری برای مقلدانش، حاشیه زده است. همچنین فتاوای گردآوری شده او و نیز تقریرات درس‌های فقه و اصولش نیز چاپ شده است.

میرزای شیرازی مؤسس [[حوزه علمیه سامراء|حوزه علمیه]] و مکتب سامرا شناخته می‌شود. گفته شده او با هدف [[تقریب مذاهب اسلامی|تقریب میان شیعه و سنی]] به [[سامرا]] مهاجرت کرد و در این شهر اقامت گزید. ساخت مدرسه، [[حسینیه]]، پل، بازار و حمام از خدمات عمومی و عام‌المنفعه وی در سامرا بود.