confirmed، templateeditor
۱۲٬۳۱۱
ویرایش
فاطمیان: تفاوت میان نسخه‌ها
ویکی سازی
(ویکی سازی) |
(ویکی سازی) |
||
| خط ۷۲: | خط ۷۲: | ||
حکومت‌های شیعی محلی [[عراق]] مانند [[عقیلیان]] (۳۷۹-۴۸۹)، که بر مناطقی از عراق و جزیره حاکم بودند، [[مزیدیان]] (۴۰۳-۵۴۵) که در حله حاکم بودند و [[مرداسیان]] (۴۷۲-۴۱۴) که بر شمال شام غلبه یافتند، اغلب در دوره‌هایی سلطه فاطمیان را پذیرفتند و روابط دوستانه‌ای با آنان برقرار کردند. | حکومت‌های شیعی محلی [[عراق]] مانند [[عقیلیان]] (۳۷۹-۴۸۹)، که بر مناطقی از عراق و جزیره حاکم بودند، [[مزیدیان]] (۴۰۳-۵۴۵) که در حله حاکم بودند و [[مرداسیان]] (۴۷۲-۴۱۴) که بر شمال شام غلبه یافتند، اغلب در دوره‌هایی سلطه فاطمیان را پذیرفتند و روابط دوستانه‌ای با آنان برقرار کردند. | ||
<br /> | <br /> | ||
همزمان با انحطاط و ضعف [[آل بویه]] در [[بغداد]] فاطمیان مجال بیشتری برای خودنمایی در عراق و شام پیدا کردند. اوج قدرت فاطمیان در عراق زمانی بود که در هرج و مرج و کشمکش انتقال قدرت از آل بویه به [[سلجوقیان]]، بساسیری یکی از سرداران ترک خلیفه عباسی که در سال ۴۵۰ بر | همزمان با انحطاط و ضعف [[آل بویه]] در [[بغداد]] فاطمیان مجال بیشتری برای خودنمایی در عراق و شام پیدا کردند. اوج قدرت فاطمیان در [[عراق]] زمانی بود که در هرج و مرج و کشمکش انتقال قدرت از آل بویه به [[سلجوقیان]]، بساسیری یکی از سرداران ترک خلیفه عباسی که در سال ۴۵۰ بر [[بغداد]]، غلبه یافت، حدود یک سال در این شهر، یعنی پایتخت خلافت عباسی، خطبه به نام مستنصر بالله خلیفه فاطمی خواند و بدین ترتیب خلفای فاطمی را به آرزوی نابودی [[بنی‌عباس|خلافت عباسی]] نزدیک کرد؛ هر چند این دوره چندان پایدار نبود و با غلبه سلجوقیان در [[سال ۴۵۱ هجری قمری|۴۵۱ق]] بر بغداد پایان یافت.<ref>ابن‌اثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۳۸۵ق، ج۹، ص۶۴۰-۶۴۹؛ منظور الاجداد، شورش بساسیری و پی آمدهای آن برای شیعیان بغداد، ص۹۵، ۹۹.</ref> | ||
<br /> | <br /> | ||
سلجوقیان سنی مذهب خود را همچون ناجیان خلافت عباسی می‌شناساندند و دشمنی با فاطمیان شیعه و احیای مذهب سنی را از اصول کسب مشروعیت خود به شمار می‌آورند. سلجوقیان که دوران اوج قدرت خود را می‌گذراندند به سرعت بر شام نیز حاکم شدند و در سال ۴۷۱ق دمشق را از فاطمیان پس گرفتند و حکومت فاطمیان را به مصر محدود کردند. آنان همچنین به نفوذ فاطمیان بر [[ | سلجوقیان سنی مذهب خود را همچون ناجیان خلافت عباسی می‌شناساندند و دشمنی با فاطمیان شیعه و احیای مذهب سنی را از اصول کسب مشروعیت خود به شمار می‌آورند. سلجوقیان که دوران اوج قدرت خود را می‌گذراندند به سرعت بر [[شام]] نیز حاکم شدند و در سال ۴۷۱ق [[دمشق]] را از فاطمیان پس گرفتند و حکومت فاطمیان را به [[مصر]] محدود کردند. آنان همچنین به نفوذ فاطمیان بر شُرَفای [[مکه]] و [[مدینه]] پایان دادند.{{مدرک}} | ||
===جزیرةالعرب=== | ===جزیرةالعرب=== | ||