confirmed، templateeditor
۱۲٬۳۱۵
ویرایش
حیاء: تفاوت میان نسخه‌ها
ویکی سازی
(ویکی سازی) |
|||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
مفسران در نسبت دادن فعل حیاء به خداوند، به تأویل آیاتِ یاد شده پرداخته و گفته‌اند که شرم نکردن خداوند در آیه ۲۶ بقره، به معنای نترسیدن و منصرف نشدن خداوند از انجام‌دادن امری است که، برخلاف نظر بندگان، به خودی خود زشت نیست<ref>برای نمونه رجوع کنید به طوسی؛ طبرسی، ذیل آیه</ref> و در آیه ۵۳ احزاب به معنای منصرف نشدن خداوند از بیان حق است.<ref>رجوع کنید به طبرسی؛ فخر رازی، ذیل آیه</ref> | مفسران در نسبت دادن فعل حیاء به خداوند، به تأویل آیاتِ یاد شده پرداخته و گفته‌اند که شرم نکردن خداوند در آیه ۲۶ بقره، به معنای نترسیدن و منصرف نشدن خداوند از انجام‌دادن امری است که، برخلاف نظر بندگان، به خودی خود زشت نیست<ref>برای نمونه رجوع کنید به طوسی؛ طبرسی، ذیل آیه</ref> و در آیه ۵۳ احزاب به معنای منصرف نشدن خداوند از بیان حق است.<ref>رجوع کنید به طبرسی؛ فخر رازی، ذیل آیه</ref> | ||
در آیه ۲۵ [[سوره قصص]] نیز استحیاء به صورت ظهور و بروز [[عفت]] و شدت حیاء در رفتار دختر شعیب معنا شده است.<ref>رجوع کنید به طباطبائی، ذیل آیه</ref> در صدر آیه ۵۳ [[سوره احزاب]] هم حیای پیامبر اکرم از اعتراض به کسانی که با رعایت نکردن ادب موجب آزار وی شده بودند، به سکوت حضرت در برابر بی‌ادبی آنان و برخاسته از حِلم پیامبر تفسیر شده است.<ref>رجوع کنید به طوسی، ذیل آیه</ref> | در آیه ۲۵ [[سوره قصص]] نیز استحیاء به صورت ظهور و بروز [[عفت]] و شدت حیاء در رفتار دختر شعیب معنا شده است.<ref>رجوع کنید به طباطبائی، ذیل آیه</ref> در صدر آیه ۵۳ [[سوره احزاب]] هم حیای پیامبر اکرم از اعتراض به کسانی که با رعایت نکردن ادب موجب آزار وی شده بودند، به سکوت حضرت در برابر بی‌ادبی آنان و برخاسته از [[حلم|حِلم]] پیامبر تفسیر شده است.<ref>رجوع کنید به طوسی، ذیل آیه</ref> | ||
==حیا در متون روایی== | ==حیا در متون روایی== | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
*[[عقل]]: | *[[عقل]]: | ||
::پیامبر اسلام(ص): ''فَتَشَعَّبَ مِنَ الْعَقْلِ الْحِلْمُ وَ مِنَ الْحِلْمِ الْعِلْمُ وَ مِنَ الْعِلْمِ الرُّشْدُ وَ مِنَ الرُّشْدِ الْعَفَافُ وَ مِنَ الْعَفَافِ الصِّیانَةُ وَ مِنَ الصِّیانَةِ الْحَیاء''<ref> این شعبه، تحف العقول عن آل الرسول،۱۴۰۴ق، ص۱۵</ref> | ::پیامبر اسلام(ص): ''فَتَشَعَّبَ مِنَ الْعَقْلِ الْحِلْمُ وَ مِنَ الْحِلْمِ الْعِلْمُ وَ مِنَ الْعِلْمِ الرُّشْدُ وَ مِنَ الرُّشْدِ الْعَفَافُ وَ مِنَ الْعَفَافِ الصِّیانَةُ وَ مِنَ الصِّیانَةِ الْحَیاء''<ref> این شعبه، تحف العقول عن آل الرسول،۱۴۰۴ق، ص۱۵</ref> | ||
::عقل موجب پیدایش حلم است و از حلم، علم و از علم، رشد و از رشد، عفاف و از عفاف، خویشتن داری و از خویشتن داری، حیا، و از حیا، وقار، و از وقار، مداومت بر عمل خیر و تنفّر از شرّ، و از تنفّر از شر، اطاعت نصیحت گوی، حاصل می‌گردد. | ::عقل موجب پیدایش [[حلم]] است و از حلم، علم و از علم، رشد و از رشد، عفاف و از عفاف، خویشتن داری و از خویشتن داری، حیا، و از حیا، وقار، و از وقار، مداومت بر عمل خیر و تنفّر از شرّ، و از تنفّر از شر، اطاعت نصیحت گوی، حاصل می‌گردد. | ||
*[[ایمان]]: | *[[ایمان]]: | ||
::[[امام صادق(ع)]]: ''لَا إِیمَانَ لِمَنْ لَا حَیاءَ لَه''<ref>کلینی، الکافی،۱۴۰۷ق، ج۲، ص۱۰۶</ref> | ::[[امام صادق(ع)]]: ''لَا إِیمَانَ لِمَنْ لَا حَیاءَ لَه''<ref>کلینی، الکافی،۱۴۰۷ق، ج۲، ص۱۰۶</ref> | ||