ابن‌ابی‌الحدید: تفاوت میان نسخه‌ها

ابن ابی الحدید به پیروی از مکتب معتزله بغداد، علی(ع) را برتر از [[خلفای سه‌گانه]] می‌داند و تصریح می‌کند که او، هم در کثرت ثواب و هم در فضل و خصال حمیده، از دیگران [[فضایل امام علی(ع) |افضل]] است.<ref>ابن‌ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۳۷۸ ـ ۱۳۸۴ق، ج۱، ص ۹.</ref> با این‌حال به عقیده وی [[افضلیت امام]] ضروری نیست و در خطبه آغاز کتاب در همین معنی گفته است: سپاس خداوندی را که مفضول را بر افضل مقدم داشت.<ref>ابن‌ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۳۷۸ ـ ۱۳۸۴ق، ج۱، ص۳.</ref>

او درباره لشکریان [[شام]] در [[صفین]] می‌نویسد: همگی آن‌ها از نظر یاران معتزلی ما نابودند؛ زیرا بر بغی پای فشردند و مرگشان نیز بدین‌حال بود؛ خواه سران آن‌ها و خواه پیروانشان.<ref>ابن‌ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۳۷۸ ـ ۱۳۸۴ق، ج۱، ص۹.</ref> همچنین درباره [[خوارج]] می‌نویسد: آن‌ها از نظر یاران معتزلی ما بدون اختلاف نظر در دوزخ‌اند.<ref>ابن‌ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۳۷۸ ـ ۱۳۸۴ق، ج۱، ص۹.</ref> به‌طور‌کلی، یاران ما هر فاسقی را که در حال فسق بمیرد، دوزخی می‌دانند و شکی نیست که [[باغی]] و خروج‌کننده بر امام حق، [[فاسق]] است.<ref>ابن‌ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۳۷۸ ـ ۱۳۸۴ق، ج۱، ص۹.</ref>