پرش به محتوا

سید محمد حجت کوه‌کمری: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۲۰۲: خط ۲۰۲:
*مُسْتَدْرَكُ المُسْتَدرَك فى اِستِدراكِ ما فاتَ عن صاحبِ المُسْتَدرَك، كه تكمله‌اى است بر مُسْتَدْرَكُ الوَسائل محدّث نورى؛ و
*مُسْتَدْرَكُ المُسْتَدرَك فى اِستِدراكِ ما فاتَ عن صاحبِ المُسْتَدرَك، كه تكمله‌اى است بر مُسْتَدْرَكُ الوَسائل محدّث نورى؛ و


*جامعُ الاحادیث و الاصول (نام دیگر آن : مَجْمَعُ الاحادیث)، كه ناتمام ماند (<ref>همو، 1352ـ1354ش، ج 1، ص 319ـ320</ref>؛ <ref>حسینى اشكورى، ص 41ـ42</ref>).
*جامعُ الاحادیث و الاصول (نام دیگر آن : مَجْمَعُ الاحادیث)، كه ناتمام ماند.<ref>همو، 1352ـ1354ش، ج 1، ص 319ـ320</ref>؛ <ref>حسینى اشكورى، ص 41ـ42</ref>


آثار مهم فقهى او عبارت‌اند از :
آثار مهم فقهى او عبارت‌اند از :
خط ۲۱۹: خط ۲۱۹:


*منتخب‌الاحكام (تهران 1325ش؛ <ref>مدرس تبریزى، ج 2، ص 24ـ25</ref>؛ <ref>آقابزرگ طهرانى، 1403، ج 26، ص 239</ref>؛ <ref>مشار، 1340ـ1344ش، ج 5، ستون 387ـ388</ref>؛ <ref>شریف‌رازى، 1352ـ 1354ش، همانجا</ref>)؛
*منتخب‌الاحكام (تهران 1325ش؛ <ref>مدرس تبریزى، ج 2، ص 24ـ25</ref>؛ <ref>آقابزرگ طهرانى، 1403، ج 26، ص 239</ref>؛ <ref>مشار، 1340ـ1344ش، ج 5، ستون 387ـ388</ref>؛ <ref>شریف‌رازى، 1352ـ 1354ش، همانجا</ref>)؛
*حاشیه بر بعضى كتابهاى فتوایى، از جمله وسیلة النجاة سید ابوالحسن اصفهانى (تهران 1370) و [[عروةالوثقى]] [[سیدمحمد كاظم طباطبایى یزدى]]. حاشیه عروه ابتدا در 1366 در قم و سپس همراه با حواشى پنج تن از مراجع، در 1371 در تهران چاپ شد (<ref>مشار، 1340ـ1344ش، ج 5، ستون 387</ref>؛<ref> همو، 1344ش، ستون 621ـ622</ref>). حجت در اصول فقه، رسالة الاستصحاب و حاشیه بر كفایة الاصول آخوند خراسانى را نگاشت (<ref>مدرس تبریزى، ج 2، ص 24</ref>؛ <ref>آقابزرگ طهرانى، 1403، ج 2، ص 25</ref>؛ براى دیگر رساله‌هاى فقهى و اصولى او رجوع کنید به <ref>مرعشى نجفى، ص 135</ref>؛ <ref>حسینى اشكورى، ص 48ـ49، 50ـ53</ref>). اثر رجالى وى، حاشیه‌اى بر تَنْقیحُ المَقال عبداللّه مامَقانى است (<ref>مرعشی‌ نجفى، همانجا</ref>). به گفته سید شهاب‌الدین مرعشی‌نجفى (همانجا)، برخى تألیفات حجت كوه‌كمرى، به خط خود او، در كتابخانه ایشان بوده است.
*حاشیه بر بعضى كتابهاى فتوایى، از جمله [[وسیلة النجاة]] [[سید ابوالحسن اصفهانى]] (تهران 1370) و [[عروةالوثقى]] [[سیدمحمد كاظم طباطبایى یزدى]]. حاشیه عروه ابتدا در 1366 در قم و سپس همراه با حواشى پنج تن از مراجع، در 1371 در تهران چاپ شد (<ref>مشار، 1340ـ1344ش، ج 5، ستون 387</ref>؛<ref> همو، 1344ش، ستون 621ـ622</ref>). حجت در اصول فقه، رسالة الاستصحاب و حاشیه بر كفایة الاصول آخوند خراسانى را نگاشت (<ref>مدرس تبریزى، ج 2، ص 24</ref>؛ <ref>آقابزرگ طهرانى، 1403، ج 2، ص 25</ref>؛ براى دیگر رساله‌هاى فقهى و اصولى او رجوع کنید به <ref>مرعشى نجفى، ص 135</ref>؛ <ref>حسینى اشكورى، ص 48ـ49، 50ـ53</ref>). اثر رجالى وى، حاشیه‌اى بر تَنْقیحُ المَقال عبداللّه مامَقانى است (<ref>مرعشی‌ نجفى، همانجا</ref>). به گفته سید شهاب‌الدین مرعشی‌نجفى (همانجا)، برخى تألیفات حجت كوه‌كمرى، به خط خود او، در كتابخانه ایشان بوده است.


بسیارى از شاگردان حجت، تقریرات درس او را نگاشته‌اند، كه نسخه‌هاى خطى شمارى از آنها در كتابخانه شخصى او بوده است (رجوع کنید به <ref>آقابزرگ طهرانى، 1403، ج 26، ص 238</ref>؛ <ref>حسینى اشكورى، ص 19ـ22، 35ـ38، 49ـ50</ref>). درس او در مبحث بیع، به قلم یكى از شاگردانش، یحیى فاضل‌همدانى، در 1373/1333ش در قم چاپ شد. همچنین تقریر دیگرى از این مبحث به قلم ابوطالب تجلیل تبریزى، با عنوان البیع در همان سال در تبریز و بار دیگر در 1368ش در قم به چاپ رسید (<ref>مشار، 1340ـ1344ش، ج 5، ستون 387ـ388</ref>؛ <ref>همو، 1344ش، ستون 138</ref>؛<ref> موسوعة مؤلفى الامامیة، ج2، ص329</ref>). [[على صافى گلپایگانى]] نیز تقریرات درس اصول فقه او را با عنوان [[المَحَجَّة فى تقریرات الحُجَّة]] نوشت كه در 1377ش در قم چاپ شد. تفسیر معروف [[التبیان فى تفسیر القرآن]] تألیف ش[[یخ طوسى]] نخستین‌بار به همت [[میرزا على آقا شیرازى]] و حمایت سیدمحمد حجت، در دو مجلد، در فاصله سالهاى 1362 تا 1365/ 1322ـ 1325ش در تهران چاپ سنگى شد (<ref>شریف‌رازى، 1352ـ 1354ش، ج 1، ص 320</ref>؛ <ref>ایرانى قمى، ص 39ـ40</ref>).
بسیارى از شاگردان حجت، تقریرات درس او را نگاشته‌اند، كه نسخه‌هاى خطى شمارى از آنها در كتابخانه شخصى او بوده است (رجوع کنید به <ref>آقابزرگ طهرانى، 1403، ج 26، ص 238</ref>؛ <ref>حسینى اشكورى، ص 19ـ22، 35ـ38، 49ـ50</ref>). درس او در مبحث بیع، به قلم یكى از شاگردانش، یحیى فاضل‌همدانى، در 1373/1333ش در قم چاپ شد. همچنین تقریر دیگرى از این مبحث به قلم ابوطالب تجلیل تبریزى، با عنوان البیع در همان سال در تبریز و بار دیگر در 1368ش در قم به چاپ رسید (<ref>مشار، 1340ـ1344ش، ج 5، ستون 387ـ388</ref>؛ <ref>همو، 1344ش، ستون 138</ref>؛<ref> موسوعة مؤلفى الامامیة، ج2، ص329</ref>). [[على صافى گلپایگانى]] نیز تقریرات درس اصول فقه او را با عنوان [[المَحَجَّة فى تقریرات الحُجَّة]] نوشت كه در 1377ش در قم چاپ شد. تفسیر معروف [[التبیان فى تفسیر القرآن]] تألیف ش[[یخ طوسى]] نخستین‌بار به همت [[میرزا على آقا شیرازى]] و حمایت سیدمحمد حجت، در دو مجلد، در فاصله سالهاى 1362 تا 1365/ 1322ـ 1325ش در تهران چاپ سنگى شد (<ref>شریف‌رازى، 1352ـ 1354ش، ج 1، ص 320</ref>؛ <ref>ایرانى قمى، ص 39ـ40</ref>).
۹٬۸۰۱

ویرایش