عبدالله بن ابی: تفاوت میان نسخه‌ها

عبدالله بن ابیّ پس از غزوه تبوک مریض شد و در [[ماه ذی‌القعده]] سال [[سال ۹ هجری قمری|۹ق]] درگذشت.<ref>بیهقی، دلائل النبوة، ۱۴۰۵ق، ج۵، ص۲۸۵.</ref> پیامبر در روز وفات او بر بالینش حاضر شد و فرمود: «من تو را از حبّ [[یهود]] منع کرده بودم».<ref>بیهقی، دلائل النبوة، ۱۴۰۵ق، ج۵، ص۲۸۵.</ref> فرزند او عبدالله بن عبدالله بن ابیّ از پیامبر درخواست کرد تا بر جنازه پدرش نماز بخواند، اما آیه ۸۴ [[سوره توبه]] نازل شد و [[خداوند]] پیامبر(ص) را از نماز خواندن بر جنازه منافقان نهی کرد. [[عبدالله بن عبدالله بن ابی]] از پیامبر(ص) تقاضا نمود پیراهن خود را به وی دهد تا با کفن کردن جنازه پدرش در آن موجبات تخفیف عذاب او را فراهم آورد و پیامبر(ص) تقاضای او را پذیرفت و پیراهن خود را به او داد.<ref>ابن‌عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۳، ص۴۹۱.</ref>  

مطابق برخی از روایات اهل‌سنت، {{یاد| پذیرش اینگونه روایات اعتراف به جهل پیامبر(ص) و دانش عمر است و این افزون براین که مخالف آیات قرآن است؛ بر اساس مبانی اهل سنت نیز مورد قبول نیست.}}هنگامی که پیامبر(ص) تصمیم به نماز خواندن بر جنازه عبدالله بن ابیّ گرفت، [[عمر بن خطاب]] با این استدلال که خداوند تو را از نماز بر منافقان نهی کرده، او را از آن کار به شدت نهی نمود.{{یاد|فَقَامَ عُمَرُ بْنُ الْخَطَّابِ فَأَخَذَ ثَوْبَهُ فَقَالَ: يَا رَسُولَ اللهِ أَتُصَلِّي عَلَيْهِ وَقَدْ نَهَاكَ اللهُ عَنْهُ؟بیهقی، دلائل النبوه، ج۵، ص۲۸۷. }} با این حال پیامبر(ص) سخن عمر را نپذیرفت و بر جنازه وی نماز خواند و در پی این واقعه، خداوند با تأیید سخن عمر، آیه ۸۴ سوره توبه را نازل کرد و پیامبر(ص) را از نماز خواندن بر منافقان نهی نمود.<ref>بخاری، صحیح البخاری، ۱۴۲۲ق، ج۶، ص۶۸؛ بیهقی، دلائل النبوة، ۱۴۰۵ق، ج۵، ص۲۸۷.</ref> با این حال [[سید جعفر مرتضی عاملی]] از محققان شیعه، بر آن است که به‌اجماع مسلمانان، پیش از نزول آیه ۸۴ سوره توبه، پیامبر(ص) از نمازگزاردن بر جنازه منافقان نهی نشده بود.<ref>عاملی، الصحیح من سیرة النبی الأعظم، دار الحدیث، ج۲۶، ص۱۰۷.</ref> همچنین در منابع روایی شیعه این واقعه به نحو دیگری گزارش شده است. بر اساس این روایات، هنگامی که پیامبر(ص) بر قبر عبدالله بن ابیّ حاضر شد، عمر بن خطاب به ایشان عرضه داشت که آیا خداوند تو را از حضور بر قبر منافقان نهی نفرمود؟ پیامبر(ص) پاسخ او را نداد و وی دوباره سؤال خود را تکرار نمود. در آن هنگام پیامبر(ص) فرمودند: تو چه می‌دانی که من چه دعایی بر او کردم؟! من از خداوند درخواست کردم که قبر او و درون او را از آتش پر سازد.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج‏۳، ص۱۸۸؛ شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۱۹۶.</ref>