ماریه دختر شمعون: تفاوت میان نسخه‌ها
←ازدواج با پیامبر(ص)
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
پس از ورود به [[مدینه]]، رسول خدا (ص) ماریه را برای خود برگزید و سیرین را به [[حسان بن ثابت]] بخشید.<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۷۸ق، ج۱۱، ص۶۱۷</ref> نخستین منزل [[ام المؤمنین]] ماریه، خانه [[حارثة بن نعمان]] بود. او یک سال در این منزل سکونت داشت.{{مدرک}} | پس از ورود به [[مدینه]]، رسول خدا (ص) ماریه را برای خود برگزید و سیرین را به [[حسان بن ثابت]] بخشید.<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۷۸ق، ج۱۱، ص۶۱۷</ref> نخستین منزل [[ام المؤمنین]] ماریه، خانه [[حارثة بن نعمان]] بود. او یک سال در این منزل سکونت داشت.{{مدرک}} | ||
شایستگی‌های ماریه و توجه پیامبر به او، [[حسادت]] برخی از زنان پیامبر، به خصوص [[عایشه دختر ابوبکر بن ابی قحافه|عایشه]] را برانگیخت.<ref>رجوع کنید به: ابن‌سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۴ق، ج۸، ص۱۷۱.</ref> | شایستگی‌های ماریه و توجه پیامبر به او، [[حسادت]] برخی از زنان پیامبر، به خصوص [[عایشه دختر ابوبکر بن ابی قحافه|عایشه]] را برانگیخت.<ref>رجوع کنید به: ابن‌سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۴ق، ج۸، ص۱۷۱.</ref>این حسادت تا بدان حد بود که عایشه به آن اعتراف کرده است. <ref>البلاذری، انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۴۵۰.</ref> | ||
ماریه، زنی پاک،<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۷۸ق، ج۳، ص۲۲.</ref> دیندار و از زنان صالح، نیکوکار، شایسته و مورد توجه و علاقه پیامبر (ص) بود<ref>ابن کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۷، ص۷۴.</ref> و مورخان و سیره‌نگاران او را به حسن دینش ستوده‌اند.<ref>ابن‌سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۱۰۷.</ref> پیامبر (ص) در بیان علاقه خود به او فرمود: آنگاه که [[مصر]] را فتح کردید، با آنان به خوبی برخورد کنید، چون من داماد آنان هستم».<ref>حموی، معجم البلدان، ۱۹۹۵م، ج۵، ص۱۳۸.</ref> | ماریه، زنی پاک،<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۷۸ق، ج۳، ص۲۲.</ref> دیندار و از زنان صالح، نیکوکار، شایسته و مورد توجه و علاقه پیامبر (ص) بود<ref>ابن کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۷، ص۷۴.</ref> و مورخان و سیره‌نگاران او را به حسن دینش ستوده‌اند.<ref>ابن‌سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۱۰۷.</ref> پیامبر (ص) در بیان علاقه خود به او فرمود: آنگاه که [[مصر]] را فتح کردید، با آنان به خوبی برخورد کنید، چون من داماد آنان هستم».<ref>حموی، معجم البلدان، ۱۹۹۵م، ج۵، ص۱۳۸.</ref> | ||