تروریسم: تفاوت میان نسخه‌ها

{{ببینید|عملیات استشهادی}}

کارشناسان [[فقه]] و علوم اسلامی معتقدند که مفهوم تروریسم از اصطلاحات جدیدی است که در [[صدر اسلام]]، چنین تعبیری کاربرد نداشته است، اما تعبیراتی در [[آیه|آیات]]، [[حدیث|روایات]] و عبارات [[مجتهد|فقیهان]] دیده می‌شوند که نزدیک به تروریسم هستند.<ref>مطلبی، آرایش و رحیمی عماد «تروریسم ازمنظر بنیادگرایان اسلامی رادیکال و فقه سیاسی شیعه؛ با نگاهی به عملیات‌های استشهادی»، ۱۳۹۵ش، ص۱۳۱.</ref> از آنجایی که فقه شیعه تاکید بر اموری چون [[صلح]]، امان و برادری دارد نه تنها مروج تروریسم نیست بلکه مخالف آن است و عمل تروریستی را غیر مجاز می‌داند.<ref>مطلبی، آرایش و رحیمی عماد «تروریسم از منظر بنیادگرایان اسلامی رادیکال و فقه سیاسی شیعه؛ با نگاهی به عملیات‌های استشهادی»، ۱۳۹۵ش، ص۱۳۱.</ref>  

اصطلاحاتی که به‌لحاظ محتوا و آثار نزدیک به تروریسم دانسته شده و در فقه و متون اسلامی آمده‌اند<ref>جمشیدی، طوسی، «تبيين رابطه جهاد و تروريسم در اسلام سياسي (از منظر اماميه و تكفيريها)»، ۱۳۹۷ش، ص۱۵۴.</ref> عبارتند از:

<ref>عالی‌پور، «نسبیت مفهومی تروریسم از نگاه فقه»، ۱۳۸۹ش، ص۱۴۱.حاتمی، «تروريسم از ديدگاه اسلام»، ۱۳۹۰ش، ص۳۴. </ref>با توجه به اینکه این مفاهیم در بردارنده عناصری از قبیل ایجاد رعب و وحشت، اعمال خشونت، کاربرد سلاح و به چالش کشیدن نظم و امنیت عمومی، هستند، نزدیک و برخی حتی معادل تروریسم فهم شده‌اند.<ref>عالی‌پور، «نسبیت مفهومی تروریسم از نگاه فقه»، ۱۳۸۹ش، ص۱۴۱.حاتمی، «تروريسم از ديدگاه اسلام»، ۱۳۹۰ش، ص۳۴.</ref> قابل ذکر است که برخی کارشناسان با وجود شباهت‌های که مفاهیم یاد شده با تروریسم دارند، معتقدند که هیچ یک از این مفاهیم را نمی‌توان معادل دقیق تروریسم دانست.<ref>عالی‌پور، «نسبیت مفهومی تروریسم از نگاه فقه»، ۱۳۸۹ش، ص۱۴۴.</ref> از نظر برخی پژوهشگران اندیشه سیاسی اسلام، اقدام به این قبیل عملیات به هر صورت و تحت هر شرایطی ممنوع و [[حرام]] است.<ref>حاتمی، «تروريسم از ديدگاه اسلام»، ۱۳۹۰ش، ص۳۴.</ref> خودداری [[مسلم بن عقیل]] از [[ترور]] [[عبیدالله بن زیاد]] در سال [[سال ۶۱ هجری قمری|۶۱ق]] در خانه [[هانی بن عروه]] در شهر [[کوفه]]، به‌عنوان یکی از شواهد دال بر حرمت اقدام تروریستی نزد شیعیان بر شمرده شده است.<ref> حاتمی، «کنکاشی در مبانی و تعاریف ترور و تروریسم، ۱۳۸۰ش.</ref>

مبنای [[قران|قرانی]] حرمت محاربه و لزوم برخورد قاطع با محارب [[آیه محاربه|آیه ۳۳ سوره مائده]] که از آن به‌عنوان آیه محاربه نیز یاد می‌شود، <ref>إِنَّمَا جَزَاءُ الَّذِينَ يُحَارِبُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَيَسْعَوْنَ فِي الْأَرْضِ فَسَادًا أَنْ يُقَتَّلُوا أَوْ يُصَلَّبُوا أَوْ تُقَطَّعَ أَيْدِيهِمْ وَأَرْجُلُهُمْ مِنْ خِلَافٍ أَوْ يُنْفَوْا مِنَ الْأَرْضِ ۚ ذَٰلِكَ لَهُمْ خِزْيٌ فِي الدُّنْيَا ۖ وَلَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ.</ref> دانسته شده است.<ref>عالی‌پور، «نسبیت مفهومی تروریسم از نگاه فقه»، ۱۳۸۹ش، ص۱۴۲.</ref> بنابراین تروریسم از نگاه [[فقه سیاسی|فقه سیاسی شیعه]] حرام و ممنوع اعلام شده است.<ref>حاتمی، «تروريسم از ديدگاه اسلام»، ۱۳۹۰ش، ص۳۴. ونیز رجوع کنید به:گودرزی، سنت نبوی در مقابله با تروریسیم</ref>

==حملات تروریستی علیه شیعیان==

{{اصلی|فهرست حملات تروریستی علیه شیعیان}}