confirmed، templateeditor
۱۲٬۳۱۵
ویرایش
آیه استعاذه: تفاوت میان نسخه‌ها
ویکی سازی
(ویکی سازی) |
(ویکی سازی) |
||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
}} | }} | ||
'''آیه اِستعاذه''' (۹۸ [[سوره نحل]])، بیان‌گر آن است که هنگام [[تلاوت|تلاوت قرآن]] باید از [[وسوسه|وسوسه‌های شیطان]] به [[خدا]] پناه برد، تا از لغزش و اشتباه محفوظ ماند. استعاذه یعنی طلب پناهندگی و این پناهندگی را پناهندگیِ قلبی دانسته‌اند؛ یعنی انسان باید در دل احساس کند که به خدا پناه برده است. «رجیم» به معنی رانده شده، یادآور این مطلب است که [[شیطان]] به جهت [[تعصب]] و [[تکبر|غرورش]] از درگاه خدا رانده شد.<br> | '''آیه اِستعاذه''' (۹۸ [[سوره نحل]])، بیان‌گر آن است که هنگام [[تلاوت|تلاوت قرآن]] باید از [[وسوسه|وسوسه‌های شیطان]] به [[خدا]] پناه برد، تا از لغزش و اشتباه محفوظ ماند. [[استعاذه]] یعنی طلب پناهندگی و این پناهندگی را پناهندگیِ قلبی دانسته‌اند؛ یعنی انسان باید در دل احساس کند که به خدا پناه برده است. «رجیم» به معنی رانده شده، یادآور این مطلب است که [[شیطان]] به جهت [[تعصب]] و [[تکبر|غرورش]] از درگاه خدا رانده شد.<br> | ||
[[مجتهد|فقیهان]]، با استناد به این | [[مجتهد|فقیهان]]، با استناد به این [[آیه]]، گفتنِ «اَعوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ» را در هنگام [[تلاوت|تلاوت قرآن]] و شروع قرائت نماز [[مستحب]] می‌دانند. در برخی [[حدیث|روایات]] الفاظی دیگر برای [[استعاذه]] همچون «أَعُوذُ بِاللَّهِ السَّمِیعِ الْعَلِیمِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیم» نقل شده است. | ||
==متن و ترجمه== | ==متن و ترجمه== | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
}} | }} | ||
==تفسیر == | ==تفسیر == | ||
به گفته [[فضل بن حسن طبرسی|شیخ طبرسی]] (وفات: [[سال ۵۴۸ هجری قمری|۵۴۸ق]])، استعاذه یعنی طلب پناهندگیِ مقام پایین‌تر از مقام بالاتر به صورت خاضعانه. و در این آیه، مقصود آن است که هنگام قرائت قرآن باید از وسوسه‌های شیطان به خدا پناه برد، تا از لغزش و اشتباه مصون ماند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۵۹۳.</ref> [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] ([[سال ۱۲۸۱ هجری شمسی|۱۲۸۱]]- [[سال ۱۳۶۰ هجری شمسی|۱۳۶۰ش]]) این پناهندگی را پناهندگیِ قلبی می‌داند؛<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۲، ص۳۴۳-۳۴۴.</ref> یعنی انسان باید در دل احساس کند که به خدا پناه برده و از هوا و هوسی که مانع فهم و درک صحیح است جدا می‌گردد، نه اینکه فقط آن را به زبان بگوید.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۱، ص۳۹۷.</ref> البته استعاذه زبانی مقدمه برای ایجاد آن حالت قلبی است.<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۲، ص۳۴۳-۳۴۴.</ref> | به گفته [[فضل بن حسن طبرسی|شیخ طبرسی]] (وفات: [[سال ۵۴۸ هجری قمری|۵۴۸ق]])، استعاذه یعنی طلب پناهندگیِ مقام پایین‌تر از مقام بالاتر به صورت خاضعانه. و در این آیه، مقصود آن است که هنگام [[تلاوت|قرائت قرآن]] باید از وسوسه‌های شیطان به خدا پناه برد، تا از لغزش و اشتباه مصون ماند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۵۹۳.</ref> [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] ([[سال ۱۲۸۱ هجری شمسی|۱۲۸۱]]- [[سال ۱۳۶۰ هجری شمسی|۱۳۶۰ش]]) این پناهندگی را پناهندگیِ قلبی می‌داند؛<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۲، ص۳۴۳-۳۴۴.</ref> یعنی انسان باید در دل احساس کند که به خدا پناه برده و از هوا و هوسی که مانع فهم و درک صحیح است جدا می‌گردد، نه اینکه فقط آن را به زبان بگوید.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۱، ص۳۹۷.</ref> البته استعاذه زبانی مقدمه برای ایجاد آن حالت قلبی است.<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۲، ص۳۴۳-۳۴۴.</ref> | ||
برخی [[تفسیر قرآن|مفسران]] علت آوردن صفت «رجیم» برای شیطان را به یاد آوردن استکبار و تخلف او از فرمان خدا دانسته‌اند؛ یعنی هنگام تلاوت قرآن، استکبار، [[تکبر|غرور]] و [[تعصب]] را از خود دور کنید، تا سرنوشتی همچون شیطان رجیم پیدا نکنید.<ref>نجفی خمینی، تفسیر آسان، ۱۳۹۸ق، ج۹، ص۲۹۲.</ref> | برخی [[تفسیر قرآن|مفسران]] علت آوردن صفت «رجیم» برای شیطان را به یاد آوردن استکبار و تخلف او از فرمان خدا دانسته‌اند؛ یعنی هنگام تلاوت قرآن، استکبار، [[تکبر|غرور]] و [[تعصب]] را از خود دور کنید، تا سرنوشتی همچون شیطان رجیم پیدا نکنید.<ref>نجفی خمینی، تفسیر آسان، ۱۳۹۸ق، ج۹، ص۲۹۲.</ref> | ||