مدرسه علمیه مروی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''مدرسه علمیه مروی تهران''' از اولین مدارس علوم دینی [[شیعه]] قرن سیزده و چهارده هجری قمری است. تاریخ بنا در کتیبه، سال [[سال ۱۲۳۱ هجری قمری|۱۲۳۱ق]] را نشان می‌دهد. مدرسه مروی بزرگ و کوچک، جمعاً به مساحت چهارهزار و پانصد متر مربع به پلاک ۴۷۳۰ در منطقه ۱۲ شهر [[تهران]] واقع است. مسجد و مدرسه خان مروی را محمدحسین خان ملقب به فخرالدوله والی مرو در زمان سلطنت فتحعلی شاه قاجار بنا کرد به همین دلیل این مدرسه را خان مروی نامیده‌اند. صحن این مدرسه، مستطیل‌شکل است و شامل چندین حجره و سه مدرس و یک کتابخانه، مشتمل بر کتاب‌های مهم قدیمی و چند باغچه و حوض بزرگ است. اطاق‌هایش گنجایش اقامت و تحصیل دویست نفر طلبه شب‌خواب را دارد. در قسمت جنوبی صحن، [[مسجد]] وسیعی واقع است مشتمل بر محرابی بلند که آب‌انبار بزرگی، برای استفاده عموم زیر آن بنا شده است.  

مدرسه علمیه مروی تهران، در زمان پهلوی دوم، تبدیل به دبستان و دبیرستان شد. بعد از [[انقلاب اسلامی ایران]] احیا شده و هم اکنون طلبه ها در این مکان مشغول تحصیل علوم دینی هستند. [[ملا عبدالله زنوزی]] از سال ۱۲۳۷ق تا پایان عمر به مدت ۲۰ سال در این مدرسه [[فلسفه اسلامی|فلسفه]] و [[حکمت]] تدریس می‌کرده است.

محمد حسین خان واقف مروی از نزدیکان فتحعلی شاه قاجار بود اما هرگز به خدمات دولتی تمایلی نشان نداد و دعوت فتحعلی شاه را برای تصدی امر وزارت نپذیرفت ولی تا پایان عمر چونان مشاور صدیقی در خدمت فتحعلی شاه باقی ماند. محمد حسین خان مروی که ثروت بسیاری داشت آثار خیری چون مدرسه، مسجد، باغ و بازارچه مروی را در [[تهران]] از خود بر جای گذاشت و تمام املاک خود را برای مسجد و مدرسه خویش [[وقف]] کرد.<ref>آژده، ماهنامه، اطلاعات حکمت و معرفت، ۱۳۸۸، شماره ۴۸.</ref>

نقل است زمانی که می‌خواستند مدرسه مروی را بسازند، خان مروی، تمام علما و بزرگان را دعوت کرد و گفت: «کسی که [[نماز شب]] او ترک نشده و لو به قضا، کلنگ این مدرسه را بزند، کسی حاضر نشد و جلو نیامد و ایشان خودش کلنگ مدرسه را می‌زند و می‌گوید من از زمانی که به [[بلوغ]] رسیدم عهد کردم که نماز شبم ترک نشود».<ref>[http://www.cgie.org.ir/fa/news/9047 چه کسی کلنگ‌ مدرسه علمیه مروی تهران را به زمین زد؟]، مرکز دایره المعارف بزرگ اسلامی.</ref>

پس از تأسیس مدرسه مروی، [[ملا علی نوری]] برای تدریس [[فلسفه اسلامی|فلسفه]] و معقولات به آنجا فراخوانده شد. اما او شاگردش [[ملا عبدالله زنوزی]] را به آنجا فرستاد. زنوزی از ۱۲۳۷ق تا پایان عمر به مدت ۲۰ سال در این مدرسه [[فلسفه]] تدریس می‌کرد.<ref> مدرس تبریزی، ریحانة الادب، ۱۳۶۹ش، ج۲، ص۳۹۱-۳۹۰.</ref>