۱۶٬۱۴۱
ویرایش
آیه استعاذه: تفاوت میان نسخه‌ها
←متن و ترجمه
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) (اصلاح جستارهای وابسته) |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
==متن و ترجمه== | ==متن و ترجمه== | ||
آیه ۹۸ [[سوره نحل]] که از آن با عنوان آیه استعاذه یاد می‌شود،<ref>ابن‌عاشور، التحریر و التنویر، مؤسسه التاریخ، ج۱۳، ص۲۲۲.</ref> بیان‌گر آن است که هنگام [[تلاوت|تلاوت قرآن]] باید از [[شیطان]] به [[خدا]] پناه برد. مسلمانان، تلاوت قرآن را با این آیه شروع می‌کنند. | آیه ۹۸ [[سوره نحل]] که از آن با عنوان آیه استعاذه یاد می‌شود،<ref>ابن‌عاشور، التحریر و التنویر، مؤسسه التاریخ، ج۱۳، ص۲۲۲.</ref> بیان‌گر آن است که هنگام [[تلاوت|تلاوت قرآن]] باید از [[شیطان]] به [[خدا]] پناه برد. مسلمانان، تلاوت قرآن و برخی دیگر از کارهای خود را با این آیه شروع می‌کنند. | ||
{{گفت و گو | {{گفت و گو | ||
|عرض=۱۰۰ | | عرض = ۱۰۰ | ||
|شکل بندی عنوان=line-height:200%; font-size:115%; font-weight: normal; | | شکل بندی عنوان = line-height:200%; font-size:115%; font-weight: normal; | ||
|شکل بندی ستون راست=text-align:center; line-height:170% | | شکل بندی ستون راست = text-align:center; line-height:170% | ||
|شکل بندی آدرس=font-size:75%; | | شکل بندی آدرس = font-size:75%; | ||
|تورفتگی=۰ | | تورفتگی = ۰ | ||
|تراز=وسط | | تراز = وسط | ||
|عنوان={{عربی|اندازه=۱۰۰%|«فَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ»}}|هنگامی که قرآن می‌خوانی از شرّ شیطان رانده شده، به خدا پناه بر!<ref>سوره نحل، آیه ۹۸، ترجمه مکارم شیرازی.</ref>}} | | عنوان = {{عربی|اندازه=۱۰۰%|«فَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ»}}|هنگامی که قرآن می‌خوانی از شرّ شیطان رانده شده، به خدا پناه بر!<ref>سوره نحل، آیه ۹۸، ترجمه مکارم شیرازی.</ref> | ||
}} | |||
==تفسیر == | ==تفسیر == | ||
به گفته [[فضل بن حسن طبرسی|شیخ طبرسی]] (وفات: [[سال ۵۴۸ هجری قمری|۵۴۸ق]])، استعاذه یعنی طلب پناهندگیِ مقام پایین‌تر از مقام بالاتر به صورت خاضعانه. و در این آیه، مقصود آن است که هنگام قرائت قرآن باید از وسوسه‌های شیطان به خدا پناه برد، تا از لغزش و اشتباه مصون ماند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۱۳۷۲ش، ج۶، ص۵۹۳.</ref> [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] ([[سال ۱۲۸۱ هجری شمسی|۱۲۸۱]]- [[سال ۱۳۶۰ هجری شمسی|۱۳۶۰ش]]) این پناهندگی را پناهندگیِ قلبی می‌داند؛<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۲، ص۳۴۳-۳۴۴.</ref> یعنی انسان باید در دل احساس کند که به خدا پناه برده و از هوا و هوسی که مانع فهم و درک صحیح است جدا می‌گردد، نه اینکه فقط آن را به زبان بگوید.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۱، ص۳۹۷.</ref> البته استعاذه زبانی مقدمه برای ایجاد آن حالت قلبی است.<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۲، ص۳۴۳-۳۴۴.</ref> | به گفته [[فضل بن حسن طبرسی|شیخ طبرسی]] (وفات: [[سال ۵۴۸ هجری قمری|۵۴۸ق]])، استعاذه یعنی طلب پناهندگیِ مقام پایین‌تر از مقام بالاتر به صورت خاضعانه. و در این آیه، مقصود آن است که هنگام قرائت قرآن باید از وسوسه‌های شیطان به خدا پناه برد، تا از لغزش و اشتباه مصون ماند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۱۳۷۲ش، ج۶، ص۵۹۳.</ref> [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] ([[سال ۱۲۸۱ هجری شمسی|۱۲۸۱]]- [[سال ۱۳۶۰ هجری شمسی|۱۳۶۰ش]]) این پناهندگی را پناهندگیِ قلبی می‌داند؛<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۲، ص۳۴۳-۳۴۴.</ref> یعنی انسان باید در دل احساس کند که به خدا پناه برده و از هوا و هوسی که مانع فهم و درک صحیح است جدا می‌گردد، نه اینکه فقط آن را به زبان بگوید.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۱، ص۳۹۷.</ref> البته استعاذه زبانی مقدمه برای ایجاد آن حالت قلبی است.<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۲، ص۳۴۳-۳۴۴.</ref> | ||