تروریسم: تفاوت میان نسخه‌ها
←فقه شیعه و تروریسم
(←پیشینه) |
|||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
*اغتیال: از پای در آوردن دشمن به صورت پنهانی و غافلگیرانه؛ | *اغتیال: از پای در آوردن دشمن به صورت پنهانی و غافلگیرانه؛ | ||
*ارهاب: استفاده از زور و تهدید به قصد دست‌یابی به قدرت؛ | *ارهاب: استفاده از زور و تهدید به قصد دست‌یابی به قدرت؛ | ||
<ref>عالی‌پور، «نسبیت مفهومی تروریسم از نگاه فقه»، ۱۳۸۹ش، ص۱۴۱.حاتمی، «تروريسم از ديدگاه اسلام»، ۱۳۹۰ش، ص۳۴. </ref>با توجه به اینکه این مفاهیم در بردارنده عناصری از قبیل ایجاد رعب و وحشت، اعمال خشونت، کاربرد سلاح و به چالش کشیدن نظم و امنیت عمومی، هستند، نزدیک و برخی حتی معادل تروریسم فهم شده‌اند.<ref>عالی‌پور، «نسبیت مفهومی تروریسم از نگاه فقه»، ۱۳۸۹ش، ص۱۴۱.حاتمی، «تروريسم از ديدگاه اسلام»، ۱۳۹۰ش، ص۳۴.</ref> قابل ذکر است که برخی کارشناسان با وجود شباهت‌های که مفاهیم یاد شده با تروریسم دارند، معتقدند که هیچ یک از این مفاهیم را نمی‌توان معادل دقیق تروریسم دانست.<ref>عالی‌پور، «نسبیت مفهومی تروریسم از نگاه فقه»، ۱۳۸۹ش، ص۱۴۴.</ref> از نظر برخی پژوهشگران اندیشه سیاسی اسلام، اقدام به این قبیل عملیات به هر صورت و تحت هر شرایطی ممنوع و [[حرام]] است.<ref>حاتمی، «تروريسم از ديدگاه اسلام»، ۱۳۹۰ش، ص۳۴.</ref> خودداری [[مسلم بن عقیل]] از [[ترور]] [[عبیدالله بن زیاد]] در سال [[سال ۶۱ هجری قمری|۶۱ق]] در خانه [[هانی بن عروه]] در شهر [[کوفه]]، به‌عنوان یکی از | <ref>عالی‌پور، «نسبیت مفهومی تروریسم از نگاه فقه»، ۱۳۸۹ش، ص۱۴۱.حاتمی، «تروريسم از ديدگاه اسلام»، ۱۳۹۰ش، ص۳۴. </ref>با توجه به اینکه این مفاهیم در بردارنده عناصری از قبیل ایجاد رعب و وحشت، اعمال خشونت، کاربرد سلاح و به چالش کشیدن نظم و امنیت عمومی، هستند، نزدیک و برخی حتی معادل تروریسم فهم شده‌اند.<ref>عالی‌پور، «نسبیت مفهومی تروریسم از نگاه فقه»، ۱۳۸۹ش، ص۱۴۱.حاتمی، «تروريسم از ديدگاه اسلام»، ۱۳۹۰ش، ص۳۴.</ref> قابل ذکر است که برخی کارشناسان با وجود شباهت‌های که مفاهیم یاد شده با تروریسم دارند، معتقدند که هیچ یک از این مفاهیم را نمی‌توان معادل دقیق تروریسم دانست.<ref>عالی‌پور، «نسبیت مفهومی تروریسم از نگاه فقه»، ۱۳۸۹ش، ص۱۴۴.</ref> از نظر برخی پژوهشگران اندیشه سیاسی اسلام، اقدام به این قبیل عملیات به هر صورت و تحت هر شرایطی ممنوع و [[حرام]] است.<ref>حاتمی، «تروريسم از ديدگاه اسلام»، ۱۳۹۰ش، ص۳۴.</ref> خودداری [[مسلم بن عقیل]] از [[ترور]] [[عبیدالله بن زیاد]] در سال [[سال ۶۱ هجری قمری|۶۱ق]] در خانه [[هانی بن عروه]] در شهر [[کوفه]]، به‌عنوان یکی از شواهد دال بر حرمت اقدام تروریستی نزد شیعیان بر شمرده شده است.<ref> حاتمی، «کنکاشی در مبانی و تعاریف ترور و تروریسم، ۱۳۸۰ش.</ref> | ||
مبنای [[قران|قرانی]] حرمت محاربه و لزوم برخورد قاطع با محارب [[آیه محاربه|آیه ۳۳ سوره مائده]] که از آن به‌عنوان آیه محاربه نیز یاد می‌شود، <ref>إِنَّمَا جَزَاءُ الَّذِينَ يُحَارِبُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَيَسْعَوْنَ فِي الْأَرْضِ فَسَادًا أَنْ يُقَتَّلُوا أَوْ يُصَلَّبُوا أَوْ تُقَطَّعَ أَيْدِيهِمْ وَأَرْجُلُهُمْ مِنْ خِلَافٍ أَوْ يُنْفَوْا مِنَ الْأَرْضِ ۚ ذَٰلِكَ لَهُمْ خِزْيٌ فِي الدُّنْيَا ۖ وَلَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ.</ref> دانسته شده است.<ref>عالی‌پور، «نسبیت مفهومی تروریسم از نگاه فقه»، ۱۳۸۹ش، ص۱۴۲.</ref> بنابراین تروریسم از نگاه [[فقه سیاسی|فقه سیاسی شیعه]] حرام و ممنوع اعلام شده است.<ref>حاتمی، «تروريسم از ديدگاه اسلام»، ۱۳۹۰ش، ص۳۴.</ref> | مبنای [[قران|قرانی]] حرمت محاربه و لزوم برخورد قاطع با محارب [[آیه محاربه|آیه ۳۳ سوره مائده]] که از آن به‌عنوان آیه محاربه نیز یاد می‌شود، <ref>إِنَّمَا جَزَاءُ الَّذِينَ يُحَارِبُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَيَسْعَوْنَ فِي الْأَرْضِ فَسَادًا أَنْ يُقَتَّلُوا أَوْ يُصَلَّبُوا أَوْ تُقَطَّعَ أَيْدِيهِمْ وَأَرْجُلُهُمْ مِنْ خِلَافٍ أَوْ يُنْفَوْا مِنَ الْأَرْضِ ۚ ذَٰلِكَ لَهُمْ خِزْيٌ فِي الدُّنْيَا ۖ وَلَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ.</ref> دانسته شده است.<ref>عالی‌پور، «نسبیت مفهومی تروریسم از نگاه فقه»، ۱۳۸۹ش، ص۱۴۲.</ref> بنابراین تروریسم از نگاه [[فقه سیاسی|فقه سیاسی شیعه]] حرام و ممنوع اعلام شده است.<ref>حاتمی، «تروريسم از ديدگاه اسلام»، ۱۳۹۰ش، ص۳۴.</ref> | ||