خمر: تفاوت میان نسخه‌ها
←در احادیث
جز (جایگزینی متن - '== پانویس ==↵{{پانویس۲}}' به '== پانویس == {{پانوشت}} == یادداشت == {{یادداشت‌ها}}') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
|||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
# همانندی باده گسار با [[کافر]] و بت پرست؛ <ref>مُدْمِنُ الخَمْرِ کَعابِدِوَثَنٍ رجوع کنید به همان، ج ۶، ص ۴۰۴ـ۴۰۵</ref> | # همانندی باده گسار با [[کافر]] و بت پرست؛ <ref>مُدْمِنُ الخَمْرِ کَعابِدِوَثَنٍ رجوع کنید به همان، ج ۶، ص ۴۰۴ـ۴۰۵</ref> | ||
# ناشی شدن همه [[گناه|گناهان]] از باده نوشی بر اثر زوال عقل و سپس زوال روح [[ایمان]]؛<ref>رأسُ کلّ إثم ؛ مِفْتاحُ المعصیه رجوع کنید به همان، ج ۶، ص ۴۰۲ـ۴۰۳ و ۴۲۹</ref> | # ناشی شدن همه [[گناه|گناهان]] از باده نوشی بر اثر زوال عقل و سپس زوال روح [[ایمان]]؛<ref>رأسُ کلّ إثم ؛ مِفْتاحُ المعصیه رجوع کنید به همان، ج ۶، ص ۴۰۲ـ۴۰۳ و ۴۲۹</ref> | ||
# مقبول واقع نشدن [[نماز]] باده گسار تا [[چهل]] روز؛<ref> | # مقبول واقع نشدن [[نماز]] باده گسار تا [[چهل]] روز؛<ref>کلینی، کافی، ۱۴۰۷ق، ج ۶، ص ۴۰۰۴۰۱؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج ۶۳، ص ۴۸۸؛ ونسینک، ذیل «خمر»</ref> | ||
# بدتر بودن نوشیدن باده از ترک نماز؛<ref>کلینی، ج ۶، ص ۴۰۲</ref> | # بدتر بودن نوشیدن باده از ترک نماز؛<ref>کلینی، کافی، ۱۴۰۷ق، ج ۶، ص ۴۰۲</ref> | ||
# محرومیت باده گسار از [[شفاعت]] و [[بهشت]]؛<ref> | # محرومیت باده گسار از [[شفاعت]] و [[بهشت]]؛<ref> کلینی،کافی، ۱۴۰۷ق، ج ۶، ص ۴۰۰، رجوع کنید به حدیث مشهور نبوی : اِدَّخَرْتُ شَفاعَتی لاِ هْلِ الکبائرِ مِن اُمّتی ؛ ابن بابویه، ص ۲۷۰ رجوع کنید به شفاعت</ref> | ||
# اجتناب از حضور در مجلسی که در آن شراب نوشند؛<ref>مجلسی، ج ۶۳، ص ۴۹۰</ref> | # اجتناب از حضور در مجلسی که در آن شراب نوشند؛<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج ۶۳، ص ۴۹۰</ref> | ||
# اجتناب از همنشینی با باده گسار؛<ref> | # اجتناب از همنشینی با باده گسار؛<ref>مجلسی،بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج ۶۳، ص ۴۹۱</ref> | ||
# [[سلام]] نکردن به شراب خوار؛ | # [[سلام]] نکردن به شراب خوار؛ | ||
# نرفتن به عیادت او؛ | # نرفتن به عیادت او؛ | ||
# حاضر نشدن در [[تشییع جنازه]] باده گسار؛ | # حاضر نشدن در [[تشییع جنازه]] باده گسار؛ | ||
# | # رد کردن خواستگاری او از دختر؛ | ||
# نپذیرفتن شهادت باده گسار؛ | # نپذیرفتن شهادت باده گسار؛ | ||
# اعتماد نکردن به او در امور مالی.<ref>کلینی، ج ۶، ص ۳۹۶ ۳۹۸</ref> | # اعتماد نکردن به او در امور مالی.<ref>کلینی، کافی، ۱۴۰۷ق، ج ۶، ص ۳۹۶ -۳۹۸</ref> | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
==در فقه== | ==در فقه== | ||
گذشته از تصریح بر حرمت نوشیدن شراب، مباحث دیگری مانند مصادیق و اقسام شراب از نظر [[احکام شرعی]]، نوشیدن باده در ضرورت یا در حالت تشنگی شدید و دسترسی نداشتن به آب، استفاده از باده برای درمان بیماریها، خرید و فروش باده یا مواد اولیه آن برای تهیه باده، همکاری در ساختن باده، حد شرعی باده گساری و یا باده نوشی، پاکی و ناپاکی باده و مالیت آن مطرح شده است. هر چند در [[قرآن]] فقط بر حرمت خمر (به معنای شراب انگور بنابر مشهور) تصریح شده است، فقها به دلیل چند حدیث <ref>مثلاً حدیثی که در آن، علاوه بر شراب انگور، شراب خرما و گندم و جو و عسل نیز خمر نامیده شده است ؛ یا حدیثی که خمر را نه به دلیل نام به جهت اثر آن حرام می‌داند رجوع کنید به بخاری، ج ۷، ص ۱۹۸ و ۲۰۱؛ کلینی، ج ۶، ص ۴۱۲</ref> و یک قرینه<ref>ابن حجر، عسقلانی، فتح الباری بشرح صحیح البخاری، ج ۸، ص ۲۲۳</ref> این حکم را به تمام اقسام باده تعمیم داده‌اند. همچنین، براساس حدیث «ما اَسْکَرَ کَثیرُهُ فَقَلیلُهُ حَرامٌ» (هر چیزی که مقدار زیاد آن مست می‌کند اندکش نیز حرام است)،<ref>رجوع کنید به کلینی، ج ۶، ص ۴۰۸۴۱۱؛ زحیلی، ج ۶، ص ۱۶۶</ref> نوشیدن باده را، حتی اگر به مستی نینجامد، همچنانکه به کار بردن آن را به صورت های دیگر (مثلاً برای احتقان و بستن زخم)،<ref>رجوع کنید به نجفی، ج ۴۱، ص ۴۵۰</ref> [[حرام]] دانسته‌اند. | گذشته از تصریح بر حرمت نوشیدن شراب، مباحث دیگری مانند مصادیق و اقسام شراب از نظر [[احکام شرعی]]، نوشیدن باده در ضرورت یا در حالت تشنگی شدید و دسترسی نداشتن به آب، استفاده از باده برای درمان بیماریها، خرید و فروش باده یا مواد اولیه آن برای تهیه باده، همکاری در ساختن باده، حد شرعی باده گساری و یا باده نوشی، پاکی و ناپاکی باده و مالیت آن مطرح شده است. هر چند در [[قرآن]] فقط بر حرمت خمر (به معنای شراب انگور بنابر مشهور) تصریح شده است، فقها به دلیل چند حدیث <ref>مثلاً حدیثی که در آن، علاوه بر شراب انگور، شراب خرما و گندم و جو و عسل نیز خمر نامیده شده است ؛ یا حدیثی که خمر را نه به دلیل نام به جهت اثر آن حرام می‌داند رجوع کنید به بخاری، ج ۷، ص ۱۹۸ و ۲۰۱؛ کلینی، ج ۶، ص ۴۱۲</ref> و یک قرینه<ref>ابن حجر، عسقلانی، فتح الباری بشرح صحیح البخاری، ج ۸، ص ۲۲۳</ref> این حکم را به تمام اقسام باده تعمیم داده‌اند. همچنین، براساس حدیث «ما اَسْکَرَ کَثیرُهُ فَقَلیلُهُ حَرامٌ» (هر چیزی که مقدار زیاد آن مست می‌کند اندکش نیز حرام است)،<ref>رجوع کنید به کلینی، ج ۶، ص ۴۰۸۴۱۱؛ زحیلی، ج ۶، ص ۱۶۶</ref> نوشیدن باده را، حتی اگر به مستی نینجامد، همچنانکه به کار بردن آن را به صورت های دیگر (مثلاً برای احتقان و بستن زخم)،<ref>رجوع کنید به نجفی، ج ۴۱، ص ۴۵۰</ref> [[حرام]] دانسته‌اند. | ||