ساقی کوثر: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
(←منابع) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ساقی کوثر'''، از [[القاب علی بن ابیطالب(ع)]]، به معنای کسی که از [[حوض کوثر]] دیگران را سیراب میکند. | '''ساقی کوثر'''، از [[القاب علی بن ابیطالب(ع)]]، به معنای کسی که از [[حوض کوثر]] دیگران را سیراب میکند. | ||
ساقی کوثر، ترکیبی از ساقی و [[کوثر]] است. ساقی به معنای آبدهنده یا کسی است که به دیگری شراب یا آب دهد.<ref>[http://www.vajehyab.com/amid/%D8%B3%D8%A7%D9%82%DB%8C فرهنگ لغت عمید، ذیل واژه «ساقی».] | ساقی کوثر، ترکیبی از ساقی و [[کوثر]] است. ساقی به معنای آبدهنده یا کسی است که به دیگری شراب یا آب دهد.<ref>[http://www.vajehyab.com/amid/%D8%B3%D8%A7%D9%82%DB%8C فرهنگ لغت عمید، ذیل واژه «ساقی».]e[http://www.vajehyab.com/dehkhoda/%D8%B3%D8%A7%D9%82%DB%8C دهخدا، لغتنامه ذیل واژه «ساقی».]</ref> در گذشته ساقی به کسی میگفتند که آب را در پیاله میریخت و به دیگری میداد. [[کوثر]] نیز به معنای خیر کثیر است.<ref> نگاه کنید به خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآنپژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۶۹.</ref> | ||
برخی از مفسران واژه کوثر در نخستین [[آیه]] [[سوره کوثر]] را همان [[حوض کوثر|حوض پیامبر(ص)]] میدانند که آب آن از شیر سفیدتر و از عسل گواراتر است.<ref> سیوطی، الدر المنثور، الناشر: دار الفكر بيروت، ج۸، ص۶۴۸.</ref> {{یاد|نهر فِي الْجنَّة أعطانيه رَبِّي لَهو أَشد بَيَاضًا من اللَّبن وَأحلى من الْعَسَل.}} بنابر روایات [[شیعه]] و [[اهل سنت]]، امام علی(ع) ساقی این حوض است.<ref>نگاه کنید به خوارزمی، المناقب، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۲۹۴؛ طبری، ذخائر العقبی، ۱۳۵۶ق، ج۱، ص۸۶.</ref>محی الدین عربی در تفسرش کوثر را نهری در بهشت دانسته که هر کس از آن بنوشد هیچ گاه تشنه نخواهد شد. <ref>ابن العربی، تفسیر ابن عربی،۱۴۲۲ق، ج۲، ص۴۳۴. | برخی از مفسران واژه کوثر در نخستین [[آیه]] [[سوره کوثر]] را همان [[حوض کوثر|حوض پیامبر(ص)]] میدانند که آب آن از شیر سفیدتر و از عسل گواراتر است.<ref> سیوطی، الدر المنثور، الناشر: دار الفكر بيروت، ج۸، ص۶۴۸.</ref> {{یاد|نهر فِي الْجنَّة أعطانيه رَبِّي لَهو أَشد بَيَاضًا من اللَّبن وَأحلى من الْعَسَل.}} بنابر روایات [[شیعه]] و [[اهل سنت]]، امام علی(ع) ساقی این حوض است.<ref>نگاه کنید به خوارزمی، المناقب، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۲۹۴؛ طبری، ذخائر العقبی، ۱۳۵۶ق، ج۱، ص۸۶.</ref>محی الدین عربی در تفسرش کوثر را نهری در بهشت دانسته که هر کس از آن بنوشد هیچ گاه تشنه نخواهد شد. <ref>ابن العربی، تفسیر ابن عربی،۱۴۲۲ق، ج۲، ص۴۳۴. |