confirmed، protected، templateeditor
۱٬۶۸۵
ویرایش
(←محتوا: منبعیابی) |
|||
خط ۸۸: | خط ۸۸: | ||
تحفالعقول در قرون اخیر همواره مورد توجه علمای [[شیعه]] بوده تا آنجا که [[قطیفی]] آن را بینظیر خوانده است<ref>ر.ک: شوشتری، مجالس المؤمنین، ج ۱، ص ۳۸۳</ref> و کتابهای حدیثی و فقهی از آن نقل قول شده است.<ref>ر.ک: مجلسی، بحار الانوار، ج ۱، ص ۲۹؛ بحرانی، الحدائق النّاضرة، ج ۲۵، ص ۱۸۰؛ نوری، خاتمة مستدرک الوسائل، ج ۱، ص ۱۸۷</ref> | تحفالعقول در قرون اخیر همواره مورد توجه علمای [[شیعه]] بوده تا آنجا که [[قطیفی]] آن را بینظیر خوانده است<ref>ر.ک: شوشتری، مجالس المؤمنین، ج ۱، ص ۳۸۳</ref> و کتابهای حدیثی و فقهی از آن نقل قول شده است.<ref>ر.ک: مجلسی، بحار الانوار، ج ۱، ص ۲۹؛ بحرانی، الحدائق النّاضرة، ج ۲۵، ص ۱۸۰؛ نوری، خاتمة مستدرک الوسائل، ج ۱، ص ۱۸۷</ref> | ||
در عین حال، آنچه مایه خردهگیری و در برخی موارد نامعتبر دانستن مندرجات تحفالعقول از سوی علمای شیعه شده، [[حدیث مرسل|ارسال اسنادِ احادیث]] آن است. البته خودِ [[ابن شعبه حرانی|ابنشعبه]] به این موضوع توجه داشته و در مقدمه نوشته که سلسله سندِ بیشتر احادیث کتاب را شنیده و میدانسته، ولی در تألیف کتاب برای رعایت ایجاز و نیز به این سبب که بیشتر این کلمات و سخنان از زمره آموزشها و حکمتهایی است که خود گواه درستی خود هستند و به این دلیل که آنها را برای شیعیان فراهم کرده است که تسلیم اماماناند، از ذکر اسناد احادیث کتاب اجتناب کرده است. | در عین حال، آنچه مایه خردهگیری و در برخی موارد نامعتبر دانستن مندرجات تحفالعقول از سوی علمای شیعه شده، [[حدیث مرسل|ارسال اسنادِ احادیث]] آن است. البته خودِ [[ابن شعبه حرانی|ابنشعبه]] به این موضوع توجه داشته و در مقدمه نوشته که سلسله سندِ بیشتر احادیث کتاب را شنیده و میدانسته، ولی در تألیف کتاب برای رعایت ایجاز و نیز به این سبب که بیشتر این کلمات و سخنان از زمره آموزشها و حکمتهایی است که خود گواه درستی خود هستند و به این دلیل که آنها را برای شیعیان فراهم کرده است که تسلیم اماماناند، از ذکر اسناد احادیث کتاب اجتناب کرده است.<ref>ابن شعبه حرانی، تحف العقول، ۱۳۶۳ش، ص۳.</ref> | ||
[[سید ابوالقاسم خویی|آیت الله خوئی]] ضمن اعتراف به فضل و [[ورع]] و ممدوح بودن [[ابن شعبه حرانی|حرّانی]]، کتاب وی را به دلیل [[حدیث مرسل|مُرسل]] بودن احادیث آن، فاقد اعتبار دانسته و در هیچیک از احکام شرعی، استناد به روایات تحفالعقول را جایز نشمرده است.<ref>ر.ک: توحیدی، مصباح الفقاهة، ج ۱، ص ۵؛ ص ۹؛ ر.ک: معلم، اصول علمالرجال، ص ۲۷۴-۲۷۷</ref> | [[سید ابوالقاسم خویی|آیت الله خوئی]] ضمن اعتراف به فضل و [[ورع]] و ممدوح بودن [[ابن شعبه حرانی|حرّانی]]، کتاب وی را به دلیل [[حدیث مرسل|مُرسل]] بودن احادیث آن، فاقد اعتبار دانسته و در هیچیک از احکام شرعی، استناد به روایات تحفالعقول را جایز نشمرده است.<ref>ر.ک: توحیدی، مصباح الفقاهة، ج ۱، ص ۵؛ ص ۹؛ ر.ک: معلم، اصول علمالرجال، ص ۲۷۴-۲۷۷</ref> | ||