سوره عادیات: تفاوت میان نسخه‌ها
←جنگ ذاتُ السَلاسِل و پیروزی علی(ع) بر کافران: اصلاح نشانی وب
(←جنگ ذاتُ السَلاسِل و پیروزی علی(ع) بر کافران: اصلاح نشانی وب) |
|||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
==جنگ ذاتُ السَلاسِل و پیروزی علی(ع) بر کافران== | ==جنگ ذاتُ السَلاسِل و پیروزی علی(ع) بر کافران== | ||
نقل شده است این [[سوره]] بعد از جنگ «[[جنگ ذات السلاسل|ذاتُ السَلاسِل]]» نازل شد. در سال [[سال ۸ هجری قمری |هشتم هجری]] به [[رسول خدا(ص)]] خبر دادند دوازده هزار سوار در سرزمین «یابس» {{یاد|بیابان خشک و بی‌آب و علف است. این نام به طور خاص اشاره به سرزمینی واقع در منطقه حوران، نزدیك اذرعات (درعا) در مرز سوریه و اردن دارد و نیز منطقه سنگلاخی است كه از سنگ‌های آنجا، سنگ آسیاب می‌سازند.}}جمع شده و با یکدیگر عهد کرده‌اند تا پیامبر(ص) و [[علی(ع)]] را به قتل نرسانند و جمعیت [[اسلام|مسلمانان]] را متلاشی نکنند، از تلاش دست نکشند! پیغمبر اکرم(ص) جمع شماری از اصحاب خود را به سرکردگی برخی از [[صحابه]] {{یاد| [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر مجمع البیان]] شأن نزول سوره را بر اساس یک قول در باره [[منذر بن عمرو انصاری]] که یکی از نقیبان دوازده گانه پیامبر برای مردم [[مدینه|یثرب]] بوده معرفی کرده است. و براساس روایتی از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] در باره امام علی(ع) دانسته است. طبرسی، مجمع البیان، الناشر : دار المعرفة، ج۱۰، صص۸۰۲-۸۰۳. [[تفسیر نور الثقلین (کتاب)|تفسیر نورالثقلین]] نیز بر اساس روایت امام صادق(ع) [[ابوبکر بن ابی‌قحافه|ابوبکر]] و [[عمر بن خطاب|عمر]] را از کسانی دانسته که [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] پیش از امام علی (ع) برای مذاکره و در نهایت جنگ با دشمنان فرستاد.حویزی، نور الثقلین،۱۴۱۵ق، ج۵، ص۶۵۲. }}به سراغ آنان فرستاد؛ ولی بعد از گفتگوهایی بدون نتیجه بازگشتند. سرانجام پیغمبر اکرم(ص) علی(ع) را با گروه بسیاری از [[مهاجرین |مهاجر]] و [[انصار]] به نبرد آنان فرستاد. لشکر مسلمانان به‌سرعت به سوی دشمن حرکت کردند و شبانه راه رفتند و صبحگاهان دشمن را در حلقه محاصره گرفتند. نخست اسلام را بر آنان عرضه کردند، اما چون نپذیرفتند، به آنان حمله کردند و آنان را شکست دادند و عده‌ای را [[اسیر]] کردند و اموال فراوانی به غنیمت گرفتند. | نقل شده است این [[سوره]] بعد از جنگ «[[جنگ ذات السلاسل|ذاتُ السَلاسِل]]» نازل شد. در سال [[سال ۸ هجری قمری |هشتم هجری]] به [[رسول خدا(ص)]] خبر دادند دوازده هزار سوار در سرزمین «یابس»(وادی یابس یا بیابان شنزار <ref>http://shiastudies.com/fa/فاتح-وادی-يابس/</ref> ) {{یاد|بیابان خشک و بی‌آب و علف است. این نام به طور خاص اشاره به سرزمینی واقع در منطقه حوران، نزدیك اذرعات (درعا) در مرز سوریه و اردن دارد و نیز منطقه سنگلاخی است كه از سنگ‌های آنجا، سنگ آسیاب می‌سازند.}}جمع شده و با یکدیگر عهد کرده‌اند تا پیامبر(ص) و [[علی(ع)]] را به قتل نرسانند و جمعیت [[اسلام|مسلمانان]] را متلاشی نکنند، از تلاش دست نکشند! پیغمبر اکرم(ص) جمع شماری از اصحاب خود را به سرکردگی برخی از [[صحابه]] {{یاد| [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر مجمع البیان]] شأن نزول سوره را بر اساس یک قول در باره [[منذر بن عمرو انصاری]] که یکی از نقیبان دوازده گانه پیامبر برای مردم [[مدینه|یثرب]] بوده معرفی کرده است. و براساس روایتی از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] در باره امام علی(ع) دانسته است. طبرسی، مجمع البیان، الناشر : دار المعرفة، ج۱۰، صص۸۰۲-۸۰۳. [[تفسیر نور الثقلین (کتاب)|تفسیر نورالثقلین]] نیز بر اساس روایت امام صادق(ع) [[ابوبکر بن ابی‌قحافه|ابوبکر]] و [[عمر بن خطاب|عمر]] را از کسانی دانسته که [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] پیش از امام علی (ع) برای مذاکره و در نهایت جنگ با دشمنان فرستاد.حویزی، نور الثقلین،۱۴۱۵ق، ج۵، ص۶۵۲. }}به سراغ آنان فرستاد؛ ولی بعد از گفتگوهایی بدون نتیجه بازگشتند. سرانجام پیغمبر اکرم(ص) علی(ع) را با گروه بسیاری از [[مهاجرین |مهاجر]] و [[انصار]] به نبرد آنان فرستاد. لشکر مسلمانان به‌سرعت به سوی دشمن حرکت کردند و شبانه راه رفتند و صبحگاهان دشمن را در حلقه محاصره گرفتند. نخست اسلام را بر آنان عرضه کردند، اما چون نپذیرفتند، به آنان حمله کردند و آنان را شکست دادند و عده‌ای را [[اسیر]] کردند و اموال فراوانی به غنیمت گرفتند. | ||
هنوز امام علی(ع) و سربازان به [[مدینه]] برنگشته بودند که سوره «و العادیات» [[نزول قرآن|نازل]] شد. پیغمبر خدا(ص) آن روز این سوره را در [[نماز صبح]] قرائت کرد. بعد از تمام شدن [[نماز]]، اصحاب گفتند: این سوره را تا به حال نشنیده بودیم! پیامبر(ص) فرمود: «آری، علی(ع) بر دشمنان پیروز شد و [[جبرئیل]] دیشب با آوردن این سوره به من بشارت داد». چند روز بعد علی(ع) با غنیمت‌ها و اسیران به مدینه وارد شد.<ref> قمی، تفسیر القمی، ج۲، ص۴۳۴؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۷، ص۲۴۰.</ref> | هنوز امام علی(ع) و سربازان به [[مدینه]] برنگشته بودند که سوره «و العادیات» [[نزول قرآن|نازل]] شد. پیغمبر خدا(ص) آن روز این سوره را در [[نماز صبح]] قرائت کرد. بعد از تمام شدن [[نماز]]، اصحاب گفتند: این سوره را تا به حال نشنیده بودیم! پیامبر(ص) فرمود: «آری، علی(ع) بر دشمنان پیروز شد و [[جبرئیل]] دیشب با آوردن این سوره به من بشارت داد». چند روز بعد علی(ع) با غنیمت‌ها و اسیران به مدینه وارد شد.<ref> قمی، تفسیر القمی، ج۲، ص۴۳۴؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۷، ص۲۴۰.</ref> | ||