Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۹۵۴
ویرایش
آیه وضو: تفاوت میان نسخه‌ها
←اختلاف قرائت‌ها در آیه
(←منابع) |
|||
| خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
دو قرائت مختلف از آیه وضو وجود دارد که به گفته مفسران، بنا به هر دو قرائت، مسح پا ثابت است:<ref>فخر رازی، التفسیر الکبیر، ج۱۱، ص۳۰۵؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۶۳ش، ج۵، ص۲۲۲.</ref> | دو قرائت مختلف از آیه وضو وجود دارد که به گفته مفسران، بنا به هر دو قرائت، مسح پا ثابت است:<ref>فخر رازی، التفسیر الکبیر، ج۱۱، ص۳۰۵؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۶۳ش، ج۵، ص۲۲۲.</ref> | ||
#بنا به قرائت‌های [[عبدالله بن کثیر مکی|ابن‌کثیر]]، [[حمزه بن حبیب کوفی|حمزه]]، [[ابو عمرو محمد بن عبدالرحمن|ابوعمر]] و قرائت [[عاصم]] به روایت [[ابوبکر بن عیاش]]، کلمه ««أَرْجُلِكُمْ» به صورت «مجرور» آمده و به کلمه «بِرُءُوسِكُمْ» که خودش «مجرور» است، عطف شده است، براساس آن، همان‌طور که مسح سر واجب است، مسح پا نیز واجب است.<ref>فخر رازی، التفسیر الکبیر، ج۱۱، ص۳۰۵؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۶۳ش، ج۵، ص۲۲۲.</ref> | #بنا به قرائت‌های [[عبدالله بن کثیر مکی|ابن‌کثیر]]، [[حمزه بن حبیب کوفی|حمزه]]، [[ابو عمرو محمد بن عبدالرحمن|ابوعمر]] و قرائت [[عاصم]] به روایت [[ابوبکر بن عیاش]]، کلمه ««أَرْجُلِكُمْ» به صورت «مجرور» آمده و به کلمه «بِرُءُوسِكُمْ» که خودش «مجرور» است، عطف شده است، براساس آن، همان‌طور که مسح سر واجب است، مسح پا نیز واجب است.<ref>فخر رازی، التفسیر الکبیر، ج۱۱، ص۳۰۵؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۶۳ش، ج۵، ص۲۲۲.</ref> | ||
#بنا به قرائت‌های [[نافع بن عبدالرحمن|نافع]]، [[عبدالله بن عامر دمشقی|ابن‌عامر]] و [[قرائت حفص از عاصم]]، واژه «أَرْجُلَكُمْ» به صورت «منصوب» آمده و به کلمه «بِرُءُوسِكُمْ»، اگرچه إعراب ظاهری آن «مجرور» است،{{یاد|اعراب ظاهری کلمه «رؤسکم» به سبب این که حرف «باء» بر سر آن آمده، «مجرور» است؛ اما چون خود کلمه | #بنا به قرائت‌های [[نافع بن عبدالرحمن|نافع]]، [[عبدالله بن عامر دمشقی|ابن‌عامر]] و [[قرائت حفص از عاصم]]، واژه «أَرْجُلَكُمْ» به صورت «منصوب» آمده و به کلمه «بِرُءُوسِكُمْ»، اگرچه إعراب ظاهری آن «مجرور» است،{{یاد|اعراب ظاهری کلمه «رؤسکم» به سبب این که حرف «باء» بر سر آن آمده، «مجرور» است؛ اما چون خود کلمه «بِرُءُوسِكُمْ»، مفعول است برای فعل «امْسَحُوا» و مفعول نیز طبق قواعد ادبیات عرب باید «منصوب» باشد، گفته می‌شود اِعراب این کلمه در محل منصوب و به منزله آن است. منظو از اِعراب، تغییر در حرکت آخر کلمات، به‌‌واسطه دخالت عوامل لفظی است که گاهی ظاهری و گاهی غیر ظاهری است. (طباطبایی، المیزان، ۱۳۶۳ش، ج۵، ص۲۲۲؛ صفایی بوشهری، بدایة النحو، ۱۳۹۶ش، ص۸۱ و ص۹۴-۹۵.)}} عطف شده است، بنابراین، همان‌طور که مسح سر واجب است، مسح پاها نیز واجب است.<ref>فخر رازی، التفسیر الکبیر، ج۱۱، ص۳۰۵؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۶۳ش، ج۵، ص۲۲۲.</ref> | ||
فخر رازی معتقد است که اگرچه هر دوی این قرائت‌ها بر واجب بودن مسح پاها دلالت می‌کند؛ ولی روایات زیادی در وجوب شستن پاها به‌جای مسح آن، وارد شده، ضمن آن که شستن، مشتمل بر مسح نیز هست و لذا به [[احتیاط (ابهام‌زادیی)|احتیاط]] نیز نزدیکتر است.<ref>فخر رازی، التفسیر الکبیر، ج۱۱، ۳۰۶.</ref> گروهی دیگر گفته‌اند ظاهر آیه بر وجوب مسح پا و سنت پیامبر بر وجوب شستن آن دلالت می‌کند و این بدین معناست که آیه به‌وسیله سنت، [[ناسخ و منسوخ|نسخ]] شده و لذا شستن پا در وضو واجب است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۶۳ش، ج۵، ۲۲۴.</ref> | فخر رازی معتقد است که اگرچه هر دوی این قرائت‌ها بر واجب بودن مسح پاها دلالت می‌کند؛ ولی روایات زیادی در وجوب شستن پاها به‌جای مسح آن، وارد شده، ضمن آن که شستن، مشتمل بر مسح نیز هست و لذا به [[احتیاط (ابهام‌زادیی)|احتیاط]] نیز نزدیکتر است.<ref>فخر رازی، التفسیر الکبیر، ج۱۱، ۳۰۶.</ref> گروهی دیگر گفته‌اند ظاهر آیه بر وجوب مسح پا و سنت پیامبر بر وجوب شستن آن دلالت می‌کند و این بدین معناست که آیه به‌وسیله سنت، [[ناسخ و منسوخ|نسخ]] شده و لذا شستن پا در وضو واجب است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۶۳ش، ج۵، ۲۲۴.</ref> | ||