سوره تین: تفاوت میان نسخه‌ها
←تفسیر: اصلاح نشانی وب
(←تفسیر) |
(←تفسیر: اصلاح نشانی وب) |
||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
در تفسیر [[البرهان فی تفسیر القرآن|البرهان]] روایاتی درباره سوره تین نقل شده‌است که در برخی از آنها آمده مراد از «و التین و الزیتون» [[امام حسن(ع)]] و [[امام حسین(ع)]] هستند. در روایتی از امام صادق(ع) «دین» در [[آیه]] هفتم، به [[ولایت]] [[امیرالمؤمنین]] تفسیر شده و در روایتی دیگر از امام رضا(ع) منظور از «إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ» در آیه ششم، امام علی(ع) و [[شیعیان]] اویند. همچنین نقل شده‌است مراد از «بلد امین» [[پیامبر(ص)]] است.<ref>بحرانی، البرهان، ۱۴۱۶ق، ج۵، ص۶۹۲-۶۹۴.</ref>در روایتی [[امام کاظم(ع)]] تین را مدینه و زیتون را بیت المقدس و طور سینین را کوفه و بلد الامین را مکه تفسیر کرده است. <ref>حویزی، تفسیر نور الثقلین، ج۵، ص۶۰۶. | در تفسیر [[البرهان فی تفسیر القرآن|البرهان]] روایاتی درباره سوره تین نقل شده‌است که در برخی از آنها آمده مراد از «و التین و الزیتون» [[امام حسن(ع)]] و [[امام حسین(ع)]] هستند. در روایتی از امام صادق(ع) «دین» در [[آیه]] هفتم، به [[ولایت]] [[امیرالمؤمنین]] تفسیر شده و در روایتی دیگر از امام رضا(ع) منظور از «إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ» در آیه ششم، امام علی(ع) و [[شیعیان]] اویند. همچنین نقل شده‌است مراد از «بلد امین» [[پیامبر(ص)]] است.<ref>بحرانی، البرهان، ۱۴۱۶ق، ج۵، ص۶۹۲-۶۹۴.</ref>در روایتی [[امام کاظم(ع)]] تین را مدینه و زیتون را بیت المقدس و طور سینین را کوفه و بلد الامین را مکه تفسیر کرده است. <ref>حویزی، تفسیر نور الثقلین، ج۵، ص۶۰۶. | ||
</ref> در روایتی آیه أَ لَيْسَ اللّٰهُ بِأَحْكَمِ الْحٰاكِمِينَ درباره صدور حکم الهی برای روانه شدن دشمنان [[امام علی علیه‌السلام|امیرالمؤمنین]] به [[جهنم|دوزخ]] و [[شفاعت]] او درباره اصحاب، اهلبیت و [[شیعه|شیعیانش]] دانسته شده است. <ref>بحرانی، البرهان فی تفسیر القرآن، الناشر: مؤسسة البعثة ج۵، ص۶۹۴.</ref> | </ref> در روایتی آیه أَ لَيْسَ اللّٰهُ بِأَحْكَمِ الْحٰاكِمِينَ درباره صدور حکم الهی برای روانه شدن دشمنان [[امام علی علیه‌السلام|امیرالمؤمنین]] به [[جهنم|دوزخ]] و [[شفاعت]] او درباره اصحاب، اهلبیت و [[شیعه|شیعیانش]] دانسته شده است. <ref>بحرانی، البرهان فی تفسیر القرآن، الناشر: مؤسسة البعثة ج۵، ص۶۹۴.</ref> | ||
[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی]] فیلسوف و مفسر قرآن در جمع بندی پیام سوره تین می‌گوید: خداوند با دین هم «حکمت نظری» را به انسان آموخت که هست و نیست‌های جهان را بفهمد و هم «حکمت عملی» را در اختیارش نهاد که باید و نبایدهای جهان را درک کند و همه چیز را مسخر او قرار داد که یا خلیفة الله بشود و به «احسن تقویم» و برترین مخلوقات برسد و یا به «اسفل‌السافلین» سقوط کند و در دستگاه ربوبیت خداوند هم تقنین وجود دارد و هم انسانی که اجرا می کند وهم دستگاهی هست که داوری دارد و او﴿أَحْکَمِ الْحاکِمینَ﴾است و داور خدواندی است که هر دو حکمت نظری و عملی را تنظیم کرده است یعنی هم بود و نبود عالم و هم باید و نباید عالم را تنظیم کرد و انسان مسئول و مکلف است هم بود و نبود را در بخش علمی بفهمد که «طَلَبُ الْعِلْمِ فَرِیضَةٌ» و هم باید و نباید را بفهمد و ایمان بیاورد و عمل کند. بعد خود ذات اقدس الهی داور است و داوری می‌کند، او ﴿أَحْکَمِ الْحاکِمینَ﴾ است؛ گرچه دیگران حکمی دارند اما آن حکم نهایی از آنِ خدای سبحان است.<ref>https://javadi.esra.ir/fa/w/تفسیر-سوره-تین-جلسه-1-1398/12/27- | |||
</ref> | |||
* '''خلقت انسان به شایسته‌ترین شکل''' | * '''خلقت انسان به شایسته‌ترین شکل''' | ||
در تفسیرِ آیه چهارم آمده‌است خداوند چهار قَسَم یاد کرد تا بگوید انسان را از هر نظر شایسته و موزون آفریده‌است. [[علامه طباطبایی|طباطبایی]] معتقد است که براساس این آیه آدمی بر حسب خلقتش و توانایی‌اش بر دستیابی به علم سودمند وعمل صالح، استعداد این را دارد که به بالاترین مرتبه دست پیدا کند و در پیشگاه پروردگارش از زندگانی جاودانه و سرتاسر سعادت و خالی از شقوت و بدبختی بهره مند گردد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۹۷۴م، ج۲۰، ص۳۱۹.</ref> | در تفسیرِ آیه چهارم آمده‌است خداوند چهار قَسَم یاد کرد تا بگوید انسان را از هر نظر شایسته و موزون آفریده‌است. [[علامه طباطبایی|طباطبایی]] معتقد است که براساس این آیه آدمی بر حسب خلقتش و توانایی‌اش بر دستیابی به علم سودمند وعمل صالح، استعداد این را دارد که به بالاترین مرتبه دست پیدا کند و در پیشگاه پروردگارش از زندگانی جاودانه و سرتاسر سعادت و خالی از شقوت و بدبختی بهره مند گردد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۹۷۴م، ج۲۰، ص۳۱۹.</ref> | ||