سوره انشقاق: تفاوت میان نسخه‌ها

سوره انشقاق همانند دو سوره قبلی‌اش ([[سوره تکویر|تکویر]] و [[سوره انفطار|انفطار]]) و به طور کلی همانند [[مکی و مدنی|سوره‌های مکی]] سخن اصلی‌اش درباره [[معاد]] است و حوادث آن و [[آخرت]] را به تصویر می‌کشد. از میان این حوادث، به شکافته شدن آسمان اشاره می‌کند و سپس به شرح حال دو گروه می‌پردازد: گروه نخست [[اصحاب یمین|اصحاب یمین‌اند]] که [[نامه اعمال|نامه اعمالشان]] را به دست راستشان می‌دهند و دیگری [[اصحاب شمال|اصحاب شمال‌اند]] که نامه اعمالشان را به پشت سرشان پرتاب می‌کنند.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۶۲.</ref>[[المیزان فی تفسیر القرآن (کتاب)|المیزان]] محورهای اصلی سوره را یادآوری بر پایی قیامت، سیر انسان برای رسیدن به پروردگارش([[لقاءالله]]) وحسابرسی از او براساس پرونده اعمالش در قیامت و غلبه داشتن بیم و انذار بر بشارت (در این سوره) می داند. <ref>طباطبایی، المیزان، ج۲۰، ص۲۴۱.</ref>به باور [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی]] از مفسران قرآن علت این که محتوای بیشتر سوره‌های مکی معاد و جهان آخرت است این است که مهم‌ترین مشکل مردم جاهلیت مسئله معاد بود و آنچه مسئولیت، تربیت و عدل اجتماعی را به همراه دارد مسئله معاد است؛ یعنی اعتقاد به اینکه عمل زنده است عقیده زنده است پاداش حق است و انسان با مردن از پوست به در می‌آید نه بپوسد، یک موجود ابدی است و مهمان اعمال خودش است. <ref>https://javadi.esra.ir/fa/w/تفسیر-سوره-انشقاق-جلسه-1-1398/10/15-