برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
|
| خط ۴۷: |
خط ۴۷: |
| در روایات، فضایل بسیار برای قرائت سوره نازعات بیان شده است، از جمله اینکه حسابرسیِ شخص تلاوت‌کننده در [[قیامت]] به اندازه یک [[نمازهای واجب|نماز واجب]] طول می‌کشد تا اینکه وارد [[بهشت]] شود (یعنی زمانش کوتاه خواهد بود)،<ref>طبرسی،مجمع البیان، ۱۳۹۰ش، ج۱۰، ص۲۵۰</ref> در قبر و قیامت تنها نیست و این سوره انیس او می‌گردد تا وارد بهشت شود،<ref>محدث نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۸ق، ج۴، ص۳۵</ref> سیراب از دنیا می‌رود و سیراب مبعوث می‌شود و سیراب وارد بهشت می‌گردد.<ref>شیخ صدوق، ثواب الاعمال، ۱۳۸۲ش، ص۱۲۱</ref> همچنین در برخی احادیث برای قرائت این سوره خواصی بیان شده است، مثل مخفی‌ماندن از دید دشمن هنگام رویارویی، ایمنی از شر اشرار<ref>رجوع کنید به: طبرسی، مکارم‌الاخلاق، ۱۳۷۰ش، ص۳۶۵</ref> و دفع سم از بدن.<ref>طبرسی، مکارم الاخلاق، ۱۳۷۰ش، ص۳۶۵</ref> | | در روایات، فضایل بسیار برای قرائت سوره نازعات بیان شده است، از جمله اینکه حسابرسیِ شخص تلاوت‌کننده در [[قیامت]] به اندازه یک [[نمازهای واجب|نماز واجب]] طول می‌کشد تا اینکه وارد [[بهشت]] شود (یعنی زمانش کوتاه خواهد بود)،<ref>طبرسی،مجمع البیان، ۱۳۹۰ش، ج۱۰، ص۲۵۰</ref> در قبر و قیامت تنها نیست و این سوره انیس او می‌گردد تا وارد بهشت شود،<ref>محدث نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۸ق، ج۴، ص۳۵</ref> سیراب از دنیا می‌رود و سیراب مبعوث می‌شود و سیراب وارد بهشت می‌گردد.<ref>شیخ صدوق، ثواب الاعمال، ۱۳۸۲ش، ص۱۲۱</ref> همچنین در برخی احادیث برای قرائت این سوره خواصی بیان شده است، مثل مخفی‌ماندن از دید دشمن هنگام رویارویی، ایمنی از شر اشرار<ref>رجوع کنید به: طبرسی، مکارم‌الاخلاق، ۱۳۷۰ش، ص۳۶۵</ref> و دفع سم از بدن.<ref>طبرسی، مکارم الاخلاق، ۱۳۷۰ش، ص۳۶۵</ref> |
|
| |
|
| ==متن و ترجمه== | | ==متن و ترجمه== |
| {{نقل قول دوقلو تاشو| تیتر= سوره الرحمن| بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِيمِ{{سخ}}وَالنَّازِعَاتِ غَرْ‌قًا ﴿١﴾ وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا ﴿٢﴾ وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا ﴿٣﴾ فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا ﴿٤﴾ فَالْمُدَبِّرَ‌اتِ أَمْرً‌ا ﴿٥﴾ يَوْمَ تَرْ‌جُفُ الرَّ‌اجِفَةُ ﴿٦﴾ تَتْبَعُهَا الرَّ‌ادِفَةُ ﴿٧﴾ قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ ﴿٨﴾ أَبْصَارُ‌هَا خَاشِعَةٌ ﴿٩﴾ يَقُولُونَ أَإِنَّا لَمَرْ‌دُودُونَ فِي الْحَافِرَ‌ةِ ﴿١٠﴾ أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا نَّخِرَ‌ةً ﴿١١﴾ قَالُوا تِلْكَ إِذًا كَرَّ‌ةٌ خَاسِرَ‌ةٌ ﴿١٢﴾ فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَ‌ةٌ وَاحِدَةٌ ﴿١٣﴾ فَإِذَا هُم بِالسَّاهِرَ‌ةِ ﴿١٤﴾ هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ مُوسَىٰ ﴿١٥﴾ إِذْ نَادَاهُ رَ‌بُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿١٦﴾ اذْهَبْ إِلَىٰ فِرْ‌عَوْنَ إِنَّهُ طَغَىٰ ﴿١٧﴾ فَقُلْ هَل لَّكَ إِلَىٰ أَن تَزَكَّىٰ ﴿١٨﴾ وَأَهْدِيَكَ إِلَىٰ رَ‌بِّكَ فَتَخْشَىٰ ﴿١٩﴾ فَأَرَ‌اهُ الْآيَةَ الْكُبْرَ‌ىٰ ﴿٢٠﴾ فَكَذَّبَ وَعَصَىٰ ﴿٢١﴾ ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَىٰ ﴿٢٢﴾ فَحَشَرَ فَنَادَىٰ ﴿٢٣﴾ فَقَالَ أَنَا رَ‌بُّكُمُ الْأَعْلَىٰ ﴿٢٤﴾ فَأَخَذَهُ اللَّـهُ نَكَالَ الْآخِرَ‌ةِ وَالْأُولَىٰ ﴿٢٥﴾ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبْرَ‌ةً لِّمَن يَخْشَىٰ ﴿٢٦﴾ أَأَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ ۚ بَنَاهَا ﴿٢٧﴾ رَ‌فَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا ﴿٢٨﴾ وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَ‌جَ ضُحَاهَا ﴿٢٩﴾ وَالْأَرْ‌ضَ بَعْدَ ذَٰلِكَ دَحَاهَا ﴿٣٠﴾ أَخْرَ‌جَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْ‌عَاهَا ﴿٣١﴾ وَالْجِبَالَ أَرْ‌سَاهَا ﴿٣٢﴾ مَتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ ﴿٣٣﴾ فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَ‌ىٰ ﴿٣٤﴾ يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ مَا سَعَىٰ ﴿٣٥﴾ وَبُرِّ‌زَتِ الْجَحِيمُ لِمَن يَرَ‌ىٰ ﴿٣٦﴾ فَأَمَّا مَن طَغَىٰ ﴿٣٧﴾ وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا ﴿٣٨﴾ فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَىٰ ﴿٣٩﴾ وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَ‌بِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَىٰ ﴿٤٠﴾ فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَىٰ ﴿٤١﴾ يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْ‌سَاهَا ﴿٤٢﴾ فِيمَ أَنتَ مِن ذِكْرَ‌اهَا ﴿٤٣﴾ إِلَىٰ رَ‌بِّكَ مُنتَهَاهَا ﴿٤٤﴾ إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخْشَاهَا ﴿٤٥﴾ كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَ‌وْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا ﴿٤٦﴾|به نام خداوند رحمتگر مهربان{{سخ}}سوگند به فرشتگانى كه [از كافران] به سختى جان ستانند، (۱) و به فرشتگانى كه جان [مؤمنان] را به آرامى گيرند، (۲) و به فرشتگانى كه [در درياى بى‌مانند] شناكنان شناورند، (۳) پس در پيشى گرفتن [در فرمان خدا] سبقت‌گيرنده‌اند، (۴) و كار [بندگان] را تدبير مى‌كنند. (۵) آن روز كه لرزنده بلرزد، (۶) و از پى آن لرزه‌اى [دگر] افتد، (۷) در آن روز، دلهايى سخت هراسانند. (۸) ديدگان آنها فرو افتاده. (۹) گويند: «آيا [باز] ما به [مغاك] زمين برمى‌گرديم؟ (۱۰) آيا وقتى ما استخوان‌ريزه‌هاى پوسيده شديم [زندگى را از سر مى‌گيريم]؟» (۱۱) [و با خود] گويند: «در اين صورت، اين برگشتى زيان‌آور است.» (۱۲) و[لى] در حقيقت، آن [بازگشت، بسته به] يك فرياد است [و بس]. (۱۳) و بناگاه آنان در زمين هموار خواهند بود. (۱۴) آيا سرگذشت موسى بر تو آمد؟ (۱۵) آنگاه كه پروردگارش او را در وادى مقدس «طوى» ندا درداد: (۱۶) «به سوى فرعون برو كه وى سر برداشته است؛ (۱۷) و بگو: آيا سر آن دارى كه به پاكيزگى گرايى، (۱۸) و تو را به سوى پروردگارت راه نمايم تا پروا بدارى؟» (۱۹) پس معجزه بزرگ [خود] را بدو نمود. (۲۰) و[لى فرعون] تكذيب نمود و عصيان كرد. (۲۱) سپس پشت كرد [و] به كوشش برخاست، (۲۲) و گروهى را فراهم آورد [و] ندا درداد، (۲۳) و گفت: «پروردگار بزرگتر شما منم!» (۲۴) و خدا [هم] او را به كيفر دنيا و آخرت گرفتار كرد. (۲۵) در حقيقت، براى هر كس كه [از خدا] بترسد، در اين [ماجرا] عبرتى است. (۲۶) آيا آفرينش شما دشوارتر است يا آسمانى كه [او] آن را برپا كرده است؟ (۲۷) سقفش را برافراشت و آن را [به اندازه معين] درست كرد، (۲۸) و شبش را تيره و روزش را آشكار گردانيد، (۲۹) و پس از آن، زمين را با غلتانيدن گسترد، (۳۰) آبش و چراگاهش را از آن بيرون آورد، (۳۱) و كوهها را لنگر آن گردانيد، (۳۲) [تا وسيله] استفاده براى شما و دامهايتان باشد. (۳۳) پس آنگاه كه آن هنگامه بزرگ دررسد، (۳۴) [آن] روز است كه انسان آنچه را كه در پى آن كوشيده است به ياد آورد (۳۵) و جهنم براى هر كه بيند آشكار گردد. (۳۶) اما هر كه طغيان كرد، (۳۷) و زندگى پست دنيا را برگزيد، (۳۸) پس جايگاه او همان آتش است. (۳۹) و اما كسى كه از ايستادن در برابر پروردگارش هراسيد، و نفس خود را از هوس باز داشت... (۴۰) پس جايگاه او همان بهشت است. (۴۱) در باره رستاخيز از تو مى‌پرسند كه فرارسيدنش چه وقت است؟ (۴۲) تو را چه به گفتگو در آن. (۴۳) علم آن با پروردگار تو است. (۴۴) تو فقط كسى را كه از آن مى‌ترسد هشدار مى‌دهى. (۴۵) روزى كه آن را مى‌بينند، گويى كه آنان جز شبى يا روزى درنگ نكرده‌اند. (۴۶)}} | | {{سوره ۰۷۹ با ترجمه}} |
| | |
| | |
| {{سوره‌های قرآن|۷۹|[[سوره نبأ]]|[[سوره عبس]]}} | | {{سوره‌های قرآن|۷۹|[[سوره نبأ]]|[[سوره عبس]]}} |
|
| |
|
