پرش به محتوا

سوره مزمل: تفاوت میان نسخه‌ها

۱٬۰۶۳ بایت اضافه‌شده ،  ‏۴ اوت ۲۰۲۳
خط ۲۴: خط ۲۴:
ترجمه: قرآن را شمرده شمرده بخوان.
ترجمه: قرآن را شمرده شمرده بخوان.
{{اصلی|آیه ترتیل}}
{{اصلی|آیه ترتیل}}
«[[ترتیل]]» در اصل به معنای «تنظیم» و «ترتیب موزون» است و در اینجا به معنی خواندن [[آیه|آیات]] [[قرآن]] با تأنی و نظم لازم و ادای صحیح حروف، تبیین كلمات، تأمل در مفاهیم آیات و اندیشه در نتایج آن است.<ref>مکارم شیرازی ناصر، برگزیده تفسیر نمونه، ۱۳۸۲ش، ج۵، ص۳۱۲.</ref> از [[امام علی(ع)]] نقل شده‌است: «كلمات قرآن را به طور كامل آشكار كن و آن را مثل شعر نخوان و جداجدا و پراكنده نكن. با تلاوت آن دل‌های خود را به فزع وادارید و هدفتان رسیدن به آخر سوره نباشد». از [[امام صادق(ع)]] نیز روایت شده‌است «ترتیل آن است كه در تلاوت قرآن هرگاه به آیات [[بهشت]] رسیدید از [[خداوند]] بهشت بخواهید و هرگاه به آیات [[جهنم]] رسیدید، به خداوند پناه ببرید». در [[حدیث|روایتی]] دیگر از همان امام آمده‌است: «ترتیل آن است كه قرآن با صوتی زیبا خوانده شود».<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۸ش، ج۱۰، ص۲۶۴.</ref>
«[[ترتیل]]» در اصل به معنای «تنظیم» و «ترتیب موزون» است و در اینجا به معنی خواندن [[آیه|آیات]] [[قرآن]] با تأنی و نظم لازم و ادای صحیح حروف، تبیین كلمات، تأمل در مفاهیم آیات و اندیشه در نتایج آن است.<ref>مکارم شیرازی ناصر، برگزیده تفسیر نمونه، ۱۳۸۲ش، ج۵، ص۳۱۲.</ref> از [[امام علی(ع)]] نقل شده‌است: «كلمات قرآن را به طور كامل آشكار كن و آن را مثل شعر نخوان و جداجدا و پراكنده نكن. با تلاوت آن دل‌های خود را به فزع وادارید و هدفتان رسیدن به آخر سوره نباشد». از [[امام صادق(ع)]] نیز روایت شده‌است «ترتیل آن است كه در تلاوت قرآن هرگاه به آیات [[بهشت]] رسیدید از [[خداوند]] بهشت بخواهید و هرگاه به آیات [[جهنم]] رسیدید، به خداوند پناه ببرید». در [[حدیث|روایتی]] دیگر از همان امام آمده‌است: «ترتیل آن است كه قرآن با صوتی زیبا خوانده شود».<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۸ش، ج۱۰، ص۲۶۴.</ref> [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] در فرازی از [[خطبه متقین|خطبه همام]] خواندن قرآن در دل شب با ترتیل را از خصوصیات با تقوایان برشمرده و در تشریح حالات پرهیزگاران در شبها می‌فرماید:«أَمَّا اللَّيْلُ فَصَافُّونَ أَقْدَامَهُمْ، تَالِينَ لِأَجْزَاءِ الْقُرْآنِ يُرَتِّلُونَها تَرْتِيلًا. يُحَزِّنُونَ بِهِ أَنْفُسَهُمْ وَ يَسْتَثِيرُونَ بِهِ دَوَاءَ دَائِهِمْ»(پرهيزكاران) در شب همواره بر پا ايستاده‌اند، قرآن راشمرده و با تدبّر تلاوت مى‌كنند، با آن جان خويش را محزون مى‌سازند و داروى درد خود را از آن مى‌گيرند. <ref>مکارم شیرازی، نهج البلاغه با ترجمه روان فارسی، ۱۴۸۴ش، ج۱، ص۴۷۲.</ref>


* '''«وَاصْبِرْ عَلَىٰ مَا يَقُولُونَ وَاهْجُرْهُمْ هَجْرًا جَمِيلًا» '''(آیه ۱۰)
* '''«وَاصْبِرْ عَلَىٰ مَا يَقُولُونَ وَاهْجُرْهُمْ هَجْرًا جَمِيلًا» '''(آیه ۱۰)
۱۸٬۴۳۲

ویرایش