سوره نوح: تفاوت میان نسخه‌ها

بسیاری از [[مفسران]] شیعی طبق مفاد این آیه «اجل» را به «[[اجل معلق]]» و‌ [[اجل مسمی]] یا «اجل نهایی» و به تعابیر دیگر به اجل نزدیک و دور یا اجل مشروط و اجل مطلق تقسیم کرده‌اند؛ بر این اساس «اجل معلق» به وسیله راهکارهایی از جمله [[استغفار]] قابل تأخیر است و اجل نهایی که از آن به «اجل الله» نیز تعبیر شده، حتمی است و قابل تغییر نیست.<ref>رک: طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱۰، ص۵۴۲؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج ۲۰، ص۲۸؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج ۲۵، ص ۵۹؛ شاه‏‌عبدالعظيمى، تفسير اثنى عشرى، ۱۳۶۳ش،  ج‏۱۳، ص ۳۲۵؛ طوسى، التبيان في تفسير القرآن، ج‏۱۰، ۱۳۳؛ كاشانى، منهج الصادقين فى إلزام المخالفين، ج‏۱۰، ص۱۷؛ بروجردى، تفسير جامع، ۱۳۶۶ش، ج‏۷، ص ۲۴۹.</ref> [[علامه طباطبایی]] تأخير مرگ تا اجلى معين را در این آیه، نتيجه [[عبادت خدا]]، [[تقوى]] و اطاعت رسول دانسته و اینکه به كفار وعده داده شده اگر صاحب ايمان و تقوا و اطاعت شوند، اجل كوتاه‌ترشان را تا اجل مسمى به تأخير مى‌‏اندازد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ،ج ۲۰، ص۲۸.</ref>   

تأخیر اجل مورد تایید روایات نیز واقع شده است. <ref>طبری آملی، دلائل الامامة، ۱۴۱۳ق، ص۲۲۷؛ طوسی، الامالی، ۱۴۱۴ق، ص۳۰۵.</ref> در روایتی از [[امام صادق علیه السلام|امام صادق(ع)]] آمده است «مَنْ یَمُوتُ بالذُنوب أَکْثَرُ مِمَّنْ یَمُوتُ بالآجال وَ مَنْ یَعیشُ بالإحْسان أَکْثَرُ ممَّن یَعیشُ بالأَعمار؛ آنها كه بر اثر گناهان مى‏‌ميرند بيش از آنها هستند كه به مرگ الهى از دنيا مى‌روند و كسانى كه بر اثر نيكوكارى عمر طولانى پيدا مى‏‌كنند بيش از كسانى هستند كه بر اثر عوامل طبيعى عمرشان زياد مى‌‏شود»<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۵، ص ۱۴۰.</ref>