المراجعات (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

کتاب المراجعات (یا المناظرات الازهریة والمباحثات المصریة)،<ref> موسوعة الامام السید عبدالحسین شرف الدین ج۷، ص۳۳۱۶ </ref> با هدف اثبات اعتقادات [[امامیه|شیعه امامیه]] درباره [[امامت]] و [[خلافت]] بعد از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] توسط [[سید عبدالحسین شرف‌الدین|علامه شرف‌الدین]] تألیف شده است.<ref>شرف‌الدین، المراجعات، ۱۴۲۲ق، ص۱۳.</ref> این کتاب در زمره آثار فاخری چون ''[[عبقات الانوار فی امامة الائمة الاطهار (کتاب)|عبقات الانوار]]''، ''[[احقاق الحق و ازهاق الباطل (کتاب)|احقاق الحق]]'' و ''[[الغدیر فی الکتاب و السنة و الادب (کتاب)|کتاب الغدیر]] در اثبات حقانیت شیعه و  [[امامت]] و [[خلافت|جانشینی]] بی‌واسطه [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] قرار داده شده است.<ref>مکارم شیرازی، پیام قرآن، ۱۳۸۱ش، ج۹، ص۱۷۵.</ref>'' به گفته [[عبدالکریم حائری یزدی|آیت‌الله حائری یزدی]] علامه شرف‌الدین برای اثبات عقائد شیعه از معتبرترین منابع بهره برده است.<ref>ابراهیمی، [http://ensani.ir/fa/article/187292 «المراجعات چگونگی تدوین و کتابشناسی آن»]، ص۲۹.</ref> قدرت بالای محاجه و استواری استدلال و تعابیر روان و استفاده از بیان شیوا، کتاب المراجعات را در زمان خود در صدر پژوهش‌های مقارن و تطبیقی در زمینه [[امامت]] و خلافت بعد از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر]] قرار داده است<ref>حسینی میلانی، تشیید المراجعات و تفنید المکابرات، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۷.</ref> و به اعتراف برخی از [[اهل سنت و جماعت|علمای اهل‌سنت]] توانسته است از جمله آثار تأثیرگذار در بین اقشار مردم باشد.<ref>شرف‌الدین، المراجعات، ۱۴۲۲ق، ص۱۶.</ref>

المراجعات یکی از منابع معتبر روایی در نزد مسلمانان؛ حتی برخی از [[اهل سنت و جماعت|علمای اهل سنت]] به شمار می‌رود.<ref>شرف‌الدین، المراجعات، ۱۴۲۲ق، ص۱۸.</ref> [[جعفر سبحانی]] این کتاب را پرثمرترین کتاب در زمینه رهبری پس از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر]] می‌داند.<ref>مروج خراسانی، حق جو و حق شناس، ۱۳۷۳ش، ص۸.</ref> حنفی داود،‌ استاد [[دانشگاه عین الشمس]] قاهره می‌نویسد: از جمله آثار این کتاب دعوت مسلمانان به اتحاد، برادری و محبت به یکدیگر و انس گرفتن با اخلاق پیامبر(ص) است.<ref>ابراهیمی، [http://ensani.ir/fa/article/187292 «المراجعات چگونگی تدوین و کتابشناسی آن»]، ص۲۹-۳۰.</ref> گفته می‌شود مناظرات بین این دو عالم، بدون اهانت و با انصافی متقابل انجام شده است<ref>شرف‌الدین، المراجعات، ۱۴۲۲ق، ص۶.</ref> که این کتاب را تبدیل به منبع مناسبی برای آموزش آداب مناظره کرده است.<ref>شرف‌الدین، المراجعات، ۱۳۸۰ش، ص۲۱.</ref>