اخلاص: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
Sultanmoradi (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Sultanmoradi (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{اخلاق-عمودی}} | {{اخلاق-عمودی}} | ||
'''اِخلاص''' انجام دادن عمل تنها برای [[خدا]] و پاک کردن [[نیت|نیّت]] از غیر خدا است. | '''اِخلاص''' انجام دادن عمل تنها برای [[خدا]] و پاک کردن [[نیت|نیّت]] از غیر خدا است. واژگان مشتق از اخلاص در [[قرآن]] به کار رفته است. همچنین قرآن با تأکید بر مفاهیمی مانند انجام طاعات و [[عبادت|عبادات]] فقط برای [[خدا]]، دل بریدن از غیر او و عدم درخواست اجر از غیر خداوند به این مفهوم اشاره کرده است. برخی آیات نیز با نفی [[شرک]] و ریا به موضوع اخلاص اشاره میکنند. | ||
در دانشهای گوناگون [[اسلام|اسلامی]] از جمله [[فقه]]، [[اخلاق]] و [[عرفان]]، اخلاص با تعابیر متفاوتی بیان شده است. در [[فقه]] در بابهای مربوط به عبادات مانند [[نماز]] و [[روزه]]، اخلاص، رکن اصلی [[نیت|نیّت]] بیان شده است. در اخلاق، اخلاص را پایه رفتار اخلاقی و روح عمل، تنها راه رهایی از [[شیطان]] و ملاک پذیرش و درستی رفتار میدانند. | |||
در [[ حدیث|روایات]] اسلامی برای اخلاص ثمرات و مراتب متفاوت، و برای شناختن افراد مخلص نشانههایی ذکر شده است. | |||
==مفهومشناسی== | ==مفهومشناسی== | ||
واژه اخلاص، مصدر باب اِفعال از ریشه خلوص و خلاص به معنای پاک شدن و سالم گشتن از آمیختگی است.<ref>ابن منظور٬ لسان العرب، ج۳، ص۱۷۳، ماده «خلص»؛ فَإِذَا ٱنسَلَخَ الأشهُرُ ٱلحُرُمُ فَاقتُلُواْ ٱلمُشرِکینَ. </ref> رسیدن، نجات یافتن، کنارهگیری کردن از دیگران و ویژه خود گردانیدن٬ از جمله معانی خلوص هستند که در هر کدام، به نوعی معنای اصلی این ریشه یا لوازم آن وجود دارد.<ref> تاج العروس، ج۷، ص۵۶۲ ؛ ابن منظور٬ لسان العرب، ج۳، ص۱۷۳-۱۷۴، «خلص». </ref> | واژه اخلاص، مصدر باب اِفعال از ریشه خلوص و خلاص به معنای پاک شدن و سالم گشتن از آمیختگی است.<ref>ابن منظور٬ لسان العرب، ج۳، ص۱۷۳، ماده «خلص»؛ فَإِذَا ٱنسَلَخَ الأشهُرُ ٱلحُرُمُ فَاقتُلُواْ ٱلمُشرِکینَ. </ref> رسیدن، نجات یافتن، کنارهگیری کردن از دیگران و ویژه خود گردانیدن٬ از جمله معانی خلوص هستند که در هر کدام، به نوعی معنای اصلی این ریشه یا لوازم آن وجود دارد.<ref> تاج العروس، ج۷، ص۵۶۲ ؛ ابن منظور٬ لسان العرب، ج۳، ص۱۷۳-۱۷۴، «خلص». </ref> |