اخلاص: تفاوت میان نسخه‌ها
←جایگاه و اهمیت اخلاص
Sultanmoradi (بحث | مشارکتها) |
Sultanmoradi (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
'''اِخلاص''' انجام دادن عمل تنها برای [[خدا]] و پاک کردن [[نیت|نیّت]] از غیر خدا است. در دانش‌های گوناگون اسلامی از جمله [[فقه]]، [[اخلاق]] و [[عرفان]]، اخلاص با تعابیر متفاوتی بیان شده است. در [[فقه]] در باب‌های مربوط به عبادات مانند [[نماز]] و [[روزه]]، اخلاص، رکن اصلی نیّت بیان شده است. در [[ حدیث|روایات]] اسلامی برای اخلاص ثمرات و مراتب متفاوت، و برای شناختن افراد مخلص نشانه‌هایی ذکر شده است. | '''اِخلاص''' انجام دادن عمل تنها برای [[خدا]] و پاک کردن [[نیت|نیّت]] از غیر خدا است. در دانش‌های گوناگون اسلامی از جمله [[فقه]]، [[اخلاق]] و [[عرفان]]، اخلاص با تعابیر متفاوتی بیان شده است. در [[فقه]] در باب‌های مربوط به عبادات مانند [[نماز]] و [[روزه]]، اخلاص، رکن اصلی نیّت بیان شده است. در [[ حدیث|روایات]] اسلامی برای اخلاص ثمرات و مراتب متفاوت، و برای شناختن افراد مخلص نشانه‌هایی ذکر شده است. | ||
واژگان مشتق از اخلاص در [[قرآن]] به کار رفته است. همچنین قرآن با تأکید بر مفاهیمی مانند انجام طاعات و عبادات فقط برای خدا، دل بریدن از غیر او و عدم درخواست اجر از غیر خداوند به این مفهوم اشاره کرده است. | |||
==در علوم اسلامی== | |||
==مفهوم‌شناسی== | ==مفهوم‌شناسی== | ||
واژه اخلاص، مصدر باب اِفعال از ریشه خلوص و خلاص به معنای پاک شدن و سالم گشتن از آمیختگی است.<ref>ابن منظور٬ لسان العرب، ج۳، ص۱۷۳، ماده «خلص»؛ فَإِذَا ٱنسَلَخَ الأشهُرُ ٱلحُرُمُ فَاقتُلُواْ ٱلمُشرِکینَ. </ref> رسیدن، نجات یافتن، کناره‌گیری کردن از دیگران و ویژه خود گردانیدن٬ از جمله معانی خلوص هستند که در هر کدام، به نوعی معنای اصلی این ریشه یا لوازم آن وجود دارد.<ref> تاج العروس، ج۷، ص۵۶۲ ؛ ابن منظور٬ لسان العرب، ج۳، ص۱۷۳-۱۷۴، «خلص». </ref> | واژه اخلاص، مصدر باب اِفعال از ریشه خلوص و خلاص به معنای پاک شدن و سالم گشتن از آمیختگی است.<ref>ابن منظور٬ لسان العرب، ج۳، ص۱۷۳، ماده «خلص»؛ فَإِذَا ٱنسَلَخَ الأشهُرُ ٱلحُرُمُ فَاقتُلُواْ ٱلمُشرِکینَ. </ref> رسیدن، نجات یافتن، کناره‌گیری کردن از دیگران و ویژه خود گردانیدن٬ از جمله معانی خلوص هستند که در هر کدام، به نوعی معنای اصلی این ریشه یا لوازم آن وجود دارد.<ref> تاج العروس، ج۷، ص۵۶۲ ؛ ابن منظور٬ لسان العرب، ج۳، ص۱۷۳-۱۷۴، «خلص». </ref> | ||
| خط ۸: | خط ۱۱: | ||
==جایگاه و اهمیت اخلاص== | ==جایگاه و اهمیت اخلاص== | ||
اخلاص در آموزه‌های اسلامی جایگاهی رفیع دارد. چنان که خداوند اخلاص را راز خود دانسته است که در قلب بنده مومن قرار می‌دهد.<ref>نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۸ق٬ ج۱ ٬ ص۱۰۱.</ref> از این رو | اخلاص در آموزه‌های اسلامی جایگاهی رفیع دارد. چنان که خداوند اخلاص را راز خود دانسته است که در قلب بنده مومن قرار می‌دهد.<ref>نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۸ق٬ ج۱ ٬ ص۱۰۱.</ref> از این رو | ||
امیرالمومنین(ع) آرزوی دیدار کسانى را می‌کند که براى خدا کار خالص انجام دهند و دل را که جایگاه نظر خداوند است٬ از هرگونه ناخالصى و گناه پاک کنند.<ref>آمدی، غرر الحکم و درر الکلم، ۱۳۶۶ش٬ ص۱۵۵.</ref> | امیرالمومنین(ع) آرزوی دیدار کسانى را می‌کند که براى خدا کار خالص انجام دهند و دل را که جایگاه نظر خداوند است٬ از هرگونه ناخالصى و گناه پاک کنند.<ref>آمدی، غرر الحکم و درر الکلم، ۱۳۶۶ش٬ ص۱۵۵.</ref> از منظر امام صادق(ع) هیچ نعمت و موهبتى بزرگ‌تر از آن نیست که خداوند به انسان حالتى بدهد که در اندیشه و فکرش جز خدا به هیچ‌کس نیاندیشد.<ref>ابن ابی فراس، مجموعة ورام، انتشارات مکتبة الفقیه٬ ج۲ ٬ ص۱۰۸ </ref> | ||
از منظر امام صادق(ع) هیچ نعمت و موهبتى بزرگ‌تر از آن نیست که خداوند به انسان حالتى بدهد که در اندیشه و فکرش جز خدا به هیچ‌کس نیاندیشد.<ref>ابن ابی فراس، مجموعة ورام، انتشارات مکتبة الفقیه٬ ج۲ ٬ ص۱۰۸ </ref> | |||
==در قرآن== | ==در قرآن== | ||
{{جعبه نقل قول| عنوان =| نقل‌قول = {{سخ}}{{عربی|وَمَا أُمِرُ‌وا إِلَّا لِيَعْبُدُوا اللَّـهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ حُنَفَاءَ وَيُقِيمُوا الصَّلَاةَ وَيُؤْتُوا الزَّكَاةَ ۚ وَذَٰلِكَ دِينُ الْقَيِّمَةِ﴿٥﴾|ترجمه=و فرمان نيافته بودند جز اينكه خدا را بپرستند، و در حالى كه به توحيد گراييده‌اند، دين[خود] را براى او خالص گردانند، و نماز برپا دارند و زكات بدهند، و دين [ثابت و] پايدار همين است.}}|تاریخ بایگانی| منبع =[[سوره بینه|بینه]]، ٥.| تراز = چپ| عرض = 200px| اندازه خط = ۱۴px|رنگ پس‌زمینه =#ECFAF5| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}} | {{جعبه نقل قول| عنوان =| نقل‌قول = {{سخ}}{{عربی|وَمَا أُمِرُ‌وا إِلَّا لِيَعْبُدُوا اللَّـهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ حُنَفَاءَ وَيُقِيمُوا الصَّلَاةَ وَيُؤْتُوا الزَّكَاةَ ۚ وَذَٰلِكَ دِينُ الْقَيِّمَةِ﴿٥﴾|ترجمه=و فرمان نيافته بودند جز اينكه خدا را بپرستند، و در حالى كه به توحيد گراييده‌اند، دين[خود] را براى او خالص گردانند، و نماز برپا دارند و زكات بدهند، و دين [ثابت و] پايدار همين است.}}|تاریخ بایگانی| منبع =[[سوره بینه|بینه]]، ٥.| تراز = چپ| عرض = 200px| اندازه خط = ۱۴px|رنگ پس‌زمینه =#ECFAF5| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}} | ||